به گزارش سلامت نیوز به گفته عطاالله کاویان مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران، در سال ۴۳ پناهگاه حیات وحش دشت ناز با ۵۵ هکتار مساحت و با هدف تکثیر و پرورش گوزن زرد ایرانی احداث و در این پناهگاه ، تکثیر در اسارت و پرورش گوزن زرد انجام می شود و ظرفیت زیستی این پناهگاه برای تکثیرو پرورش گوزن زرد، حدود ۳۵ تا ۴۵ راس است که درحال حاضر ۶۸ راس گوزن زرد ایرانی در این پناهگاه زیست می کنند.»
او گفت:« طبق پروتکل های سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان دامپزشکی، ۶ راس گوزن زرد ایرانی شامل ۴ راس نر و ۲ راس ماده با هدف احیا، تکثیر و بهره‌برداری حداکثری از تنوع ژنتیکی این گونه با ارزش، زنده گیری و به مجموعه "پارک ملی دریاچه ارومیه" در استان آذربایجان غربی منتقل می شوند.
به گفته رییس اداره نظارت بر امور حیات وحش آذربایجان غربی که به عنوان مسئول عملیات انتقال و زنده گیری گوزن های زرد ایرانی در مازندران حضور داشت، دردهه 50 اقداماتی برای حفظ و احیا گونه گوزن زرد باهمکاری کشور آلمان صورت گرفت وتعدادی از گونه های گوزن های زرد ایرانی، زنده گیری و به کشور آلمان انتقال داده شد. بعد از تکثیر جمعیت گوزن زرد درکشور آلمان تعدادی ازاین گونه ها به ایران انتقال داده و پناهگاه حیات وحش دشت ناز مازندران به عنوان اولین سایت تکثیر گوزن زرد ایرانی احداث شد.
مدتی بعد جمعیت گوزن زرد در سایت دشت ناز افزایش یافته و جزیره اشک درپارک ملی ارومیه که شرایط زیستگاهش شبیه جنگل زاگرس بوده، به دلیل داشتن آب و علف مناسب و نبود دشمن طبیعی برای این گونه، در سال ۱۳۵۶ سه راس گوزن زرد به این پناهگاه انتقال داده شد.
به دلیل شرایط اقلیمی و پوشش گیاهی مناسب درچند مرحله تعدادی از گونه های گوزن زرد به جزیره اشک انتقال داده شد و جمعیت این گونه افزایش یافته ودر نهایت اواخر دهه هشتاد، ۳۲۰ راس گوزن دراین جزیره داشتیم وباتوجه به ظرفیت محدود جزیره؛ تعدادی ازاین گونه زنده گیری وبه سایر زیستگاه های مستعد کشور منتقل شدند.
اوایل دهه ۹۰ کارشناسان سازمان حفاظت محیط زیست برنامه ی "عمل ملی حفاظت از گوزن زرد" را جهت حفظ نسل گوزن این گونه درخطر انقراض تدوین کردند و جمعیت یک زیستگاه را به سایر مناطق انتقال داده تا بیماری واختلالات ژنتیکی در این گونه ها را کاهش دهند.
"گوزن زرد ایرانی"، زیرگونه‌ای از "گوزن زرد" است که در آستانه انقراض قرار دارد. این حیوان در اصل بومی سواحل شرق مدیترانه تا نواحی غرب ایران بود و تا سال ۱۸۷۵ میلادی نسل آن در تمامی این مناطق به جز بخش‌های جنوب غربی ایران منقرض شد.
در دهه ۱۹۴۰ تصور می‌شد این حیوان به کلی منقرض شده باشد؛ اما در سال ۱۹۵۶ مشخص شد تعداد کمی در حدود ۲۵ رأس از آنها در جنگل کوچکی در اطراف رودخانه‌های دز و کرخه باقی مانده‌اند. پس از آن، دولت ایران سعی کرد تا با زنده‌گیری، تکثیر در اسارت و رهاسازی دوباره این گوزن‌های زرد ایرانی نسل آنها را حفظ کند.
بیشترین گوزن‌های زرد ایرانی در محوطه‌های محصور نسبتاً وسیعی در دشت ناز ساری، پناهگاه حیات وحش سمسکنده در مازندران، جزایر اشک و کبودان دریاچه ارومیه، میان‌کتل دشت ارژن و منطقه حفاظت‌شده پریشان (دشت برم کازرون) در استان فارس نگهداری می شوند؛ اما تمام این مناطق کاملاً محصور یا جزیره هستند.
نظر شما