وی در ادامه گفت:« چرا به طور مداوم سریال های خشن از زندگی افرادی که امکان رشد کافی در جامعه نداشته اند، زندانی بوده اند و به دلیل کم توجهی از نظر آموزشی به سراغ بزهکاری و تبهکاری رفته اند(که این خود ناشی از بی عدالتی در جامعه است) تولید می شود؟ یعنی ما در جامعه محبت و لطف و گذشت و مهربانی نداریم؟ ما در جامعه سوابق زیادی از نکات مثبت داشته و داریم چطور هیچ کدام از این سریال هایی که تهیه می شود به این صفات خوب اشاره ای ندارد و به آنها نمی پردازند؟»
وی در ادامه با انتقاد از عادی سازی استعمال مداوم سیگار در سریال ها گفت:« خاطرم هست از حدود 25 سال پیش با معاونت بهداشتی وقت تلاش کردیم در سینماها سیگار کشیدن ممنوع شود اما متاسفانه اکنون در اکثر فیلم ها شاهد صحنه های سیگار کشیدن هنرپیشگان هستیم. همچنین یادم هست یک عادت دیگر در سینماها مصرف تنقلات به خصوص عادت بد و آزاردهنده تخمه شکستن بود و با پیگیری های مرتب و صحبت با مدیران سینماهای کشور این موفقیت بزرگ را داشتیم که 25 سال پیش سینما آزادی تهران در نامه ای به معاونت بهداشت وقت نوشت که این سینما اجازه استعمال سیگار و مصرف تنقلات بخصوص تخمه شکستن را در این سینما نمی دهد.»
دکتر شیخ الاسلام گفت:«نمی دانم چه اتفاقی در کشور افتاده که سوژه اکثر سریال ها سوء ظن، خیانت، سوء تفاهم، دروغگویی بین دو فرد و تمام نکات منفی است و خانواده ها به دلیل اینکه تفریحی ندارند این سریال ها را تماشا می کنند و آسیب می بینند، بدون اینکه کارگردانان عزیز فکر کنند به اینکه تا به کی می خواهند خشونت نابهنجار در سریال هایشان را توجیه کنند و این خشونت را به مردم بیاموزند؟»
وی افزود:« یعنی ما در کشورمان غیر از این خشونت ها مسئله ای دیگر نداریم که به عنوان مشکلاتمان مطرح شود؟ ما تبعیض بین زن و مرد در کشورمان نداریم؟ آمار زنان موفق کشورمان که توانسته اند کرسی های مدیریتی کشور را داشته باشند با مردانمان یکسان است؟ آیا هیچ بررسی شده است وقتی که زنی مسئول یک برنامه ای می شود مهربان تر و دقیق تر و آرام تر به کارها رسیدگی می کند؟ هیچ وقت کارگردان ها یا نمایش نامه نویسان ما به این نتیجه رسیده اند که حداقل بخشی از نقش سریال هایشان آموزش باشد؛ آموزش انسان بودن و انسانی زیستن و حق دیگران را رعایت کردن و قضاوت نکردن و دشمنی نکردن و گذشت کردن ! آیا ما هیچکدام از این صفات را در مردم کشورمان نداریم که این عزیزان می آیند به این صورت همه چیز را خشن و سیاه و نفرت انگیز نشان می دهند که بیننده گاهی اوقات دچار استرس های شدید و ناراحتی می شود.»
وی خطاب به نویسندگان و کارگردانان کشور گفت:« مگر شما نمی خواهید مردم با سریال های خوب، ساعات لذت بخشی در کنار خانواده هایشان بگذرانند آیا با این سریال ها هیچ خانواده ای می تواند در کنار هم این فیلم ها را ببیند؟ یا می ترسند برای فرزندانشان بدآموزی داشته باشد؟ چرا خانواده ها را از هم دور می کنید یعنی مرد و زن باید به صورت پنهانی از فرزندانشان یک سریال خشن را تماشا کنند. من دست به دامان روانشناسان و روانپزشکان کشور می شوم و از جامعه شناسان درخواست می کنم این مسئله را تحلیل کنند، از اپیدمیولوژِیست ها که خودم هم عضوی از آنها هستم به عنوان کسی که مدت ها مدیر سلامت کشور بوده، خواهش می کنم این رنج را منعکس کنند مگر می شود در یک جامعه 80 میلیون نفری این همه ظلم، خشونت، بدجنسی و زیرکی های ناباب و ناجوانمردانه اتفاق بیفتد و ما فقط این ها را نمایش دهیم؟»
دکتر شیخ الاسلام گفت:« در کشورمان آدم ربایی کمتر داشتیم اگر هم داشتیم این مسئله نسبت به جوامع دیگر آنقدر حاد نبوده است. آیا ما باید بیاییم در یک فیلم بسیار خشن این آدم ربایی را تبدیل کنیم به یک برنامه خشن و انتقام جویانه؟ در حقیقت داریم به مردم درس انتقام گرفتن را می دهیم. مسلما وقتی که سریال ها را پخش می کنید دارید آن روش های زندگی را توجیه و مردم را به آن ترغیب می کنید.»
وی در ادامه گفت:« مگر ما با تماشای سریال های ترکیه ای مخالف نیستیم که تمام مدت دارند روابط زناشویی را زیر سوال می برند و نکاتی که یک خانواده سلیم النفس و یک خانواده پاک آن را دنبال نمی کند، ترویج می کنند. چرا می گوییم کودکان و بزرگسالان این سریال ها را تماشا نکنند؟ آیا ما خودمان داریم سریال های خوب تولید می کنیم؟ چرا سریال هایی تولید می کنید که تمام هنرپیشگان آنها سیگار از دستشان نمی افتد؟ چرا می خواهید بازار سیگار کشیدن را داغ کنید؟ با مردم و سلامت جامعه چه می کنید؟ شما دارید سلامت جامعه را به خطر می اندازید، خودتان متوجه هستید چه می کنید؟ من روی سخنم با نمایشنامه نویسان و داستان نویسانی است که برای سریال ها سناریو می نویسند شما راضی هستید از اینکه پسر خودتان سیگار بکشد یا دختر خودتان قلیان بکشد؟ متاسفانه الان تمام مغازه ها پر شده از قلیان و سیگار، تا کجا می خواهید جلو بروید و این کارها را به عنوان یک کار مثبت جلوه دهید؟ واقعا اسفناک است.»
وی افزود:« من به عنوان یک مدیر کارکشته سلامت که عمرم را در جهت سلامت مردم و کودکان صرف کرده ام از اینکه جامعه را به این راحتی در معرض خشونت و آموزش صفات غیرانسانی قرار می دهید و اینهمه بی توجهی به سلامت روان جامعه نشان می دهید؛ رنج می کشم. من مطمئن هستم همکاران من در بخش سلامت کشور همه از این وضع دل آشفته هستند. شاید چون بازنشسته شده ام و فرصت دارم یک نگاهی به این سریال های تماما خشن بیندازم به اندازه ای ناراحت شدم که عکس العمل نشان دهم.»
وی در پایان گفت:« تعجب می کنم برای اپیدمی کرونا سه سال است که اپیدمیولوژیست های کشور مرتب مقاله می نویسند چرا برای معضل سریال های خشونت آمیز هیچ کسی هیچ حرفی نمی زند؟ سکوت بخش سلامت کشور چه معنایی دارد؟ چرا وزیر بهداشت در برابر پخش این سریال های خشن سکوت اختیار کرده است و چرا معاون بهداشت وزیر ساکت است؟ مدیران سلامت در وزارت بهداشت چه می کنند؟ این سکوتشان چه معنی ای می دهد؟ یعنی موافق اند به صورت دایم در سریال ها تصاویر سیگار کشیدن هنرپیشگان پخش شود؟ یا به صورت مداوم خیانت، زندان رفتن، حرف های رکیک زدن در سریال ها پخش شود و جو لات بازی را در جامعه تشدید کنند؟ جامعه فرهیخته ای که بزرگترین ادیبان دنیا را داشته است آیا حقش است تمام فیلم هایش، صحنه هایی از صحبت های نامناسب باشد و اصطلاحات سخیف را در بین مردم رواج دهد؟»
نظر شما