روز گذشته دکتر شهریاری، رییس کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی در نامه ای به رییس جمهور نسبت به کمبود جدی تجهیزات و ملزومات پزشکی هشدار داده و اعلام کرده عدم سیاست‌گذاری صحیح وزارت بهداشت در تامین ذخایر استراتژیک فاجعه کمبود تجهیزات و ملزومات پزشکی را کاملا عیان کرده است.

به گزارش خبرنگار سلامت نیوز، شهریاری گفته:« در بسیاری از کالاهای قلبی و عروقی، ارتوپدی، چشم پزشکی، جراحی عمومی و ترمیمی چنان دچار کمبود هستیم که حتی ارگان هایی مانند هیات امنا صرفه جویی ارزی در معالجه بیماران نیز هیچ گونه ذخایر استراتژیک کالای مصرفی ندارند.»

دکتر شهریاری در بخش دیگری از نامه خود نوشته است:« از نظر اینجانب که سال های متمادی در خدمت بخش سلامت ایران اسلامی بودم هیچگاه شاهد چنین وضعی نبودم.»

پیش از این چهار روز قبل دکتر شهریاری ویدئویی را در صفحه اینستاگرام خود درباره پیگیری های کمبود دارو و مشکلات این حوزه منتشر کرد که در آن از جلسه با کلیه مسئولین مربوطه و حتی مسئولین اطلاعاتی و امنیتی خبر می دهد و در بخشی از این ویدئو می گوید:« منابع مالی یعنی همان 69 هزار میلیاردتومانی که دولت تعیین کرده است اصلا جوابگو نیست در مجلس هم پیشنهاد دادیم که متاسفانه رای نیاورد برای اینکه دولت مخالف بود.»

وی از برگزاری جلسه ای دیگر با حضور رییس مجلس، رییس بانک مرکزی، رییس سازمان برنامه و بودجه، وزیر اقتصاد، وزیر بهداشت و رییس کل گمرک خبر داده و می گوید:«منتظرم اگر تا دو سه هفته آینده اتفاقی نیفتاد اینها را مکتوب خدمت حضرت آقا بفرستم.»

اگر همانطور که دکتر شهریاری گفته طی سال ها هیچگاه شاهد چنین وضعیتی نبوده است چرا با وجود چنین وضعیت آشفته ای در نظام سلامت کشور حاضر به استیضاح وزیر بهداشت نشده است.
اما این سوال پیش می آید که چرا مجلس و خصوصا کمیسیون بهداشت و درمان با وجود علم به اینکه بودجه مصوب برای حوزه سلامت جوابگوی بحران دارو و تجهیزات پزشکی نیست در برابر تصویب چنین بودجه ای اقدام عاجل نکرده است و اکنون به فکر نامه به رییس جمهور و مقام رهبری افتاده است؟ هرچند تلاش های کنونی وی قابل توجه اما بسیار دیرهنگام است.

طبق اصل 84 قانون اساسی کشورهر نماینده در برابر تمام ملت مسئول است و حق دارد در همه مسایل داخلی و خارجی کشور اظهارنظر نماید، آیا بودجه سلامت مسئله کشور نبود؟ اختیارات مجلس تا کجاست که با وجود اطلاع از وضعیت بحرانی حوزه دارو و تجهیزات پزشکی و هشدارهای کارشناسان، اعضای کمیسیون بهداشت مجلس نتوانسته اند مانع از تصویب بودجه ناکافی برای نظام سلامت کشور شوند؟ اگر بودجه اشکال داشته است و هنوز یک ماه از سال جدید نگذشته با بحران روبرو شده ایم چرا بر عدم تصویب چنین بودجه ای پافشاری نکردند؟ چرا پیشنهادات کمیسیون بهداشت در مجلس رای نیاورده است؟ مگر تصویب و یا رد لایحه بودجه حق مجلس شورای اسلامی نیست؟

از طرف دیگر اگر همانطور که دکتر شهریاری گفته طی سال ها هیچگاه شاهد چنین وضعیتی نبوده است چرا با وجود چنین وضعیت آشفته ای در نظام سلامت کشور حاضر به استیضاح وزیر بهداشت نشده است و آیا وقت آن نرسیده است که وی و اعضای کمیسیون بهداشت از مواضع خود کوتاه آمده و تا وضعیت از این آشفته تر نشده است خواستار استعفا و یا برکناری وزیر بهداشت شوند؟

لازم به ذکر است که 23 آبان ماه سال گذشته بعد از بروز بحران دارو که منجر به کمبود داروهای ساده از جمله داروهای سرماخوردگی در کشور شد، کمیسیون بهداشت مجلس گزارشی مفصل در اینباره ارائه داد و در 24 آبان ماه سال گذشته قرار بر این بود سوال از وزیر بهداشت توسط 19 نماینده مجلس مطرح شود که ناباورانه تنها 2 نماینده از وزیر بهداشت سوال پرسیدند و همین دو نماینده هم از پاسخ های وزیر بهداشت قانع شدند!

4 نماینده در اقدامی عجیب سوال خود را پس گرفتند، 4 نماینده سوالات خود را به تعویق انداختند و سه نماینده هم در نشست حضور نداشتند! و به همین سادگی نمایندگان چشم بر روی کمبودهای دارویی بستند.

اما ماجرا به همین جا ختم نشد و خبر استیضاح وزیر بهداشت در زمستان سال گذشته با 70 امضا از سوی دکترروح الامینی مطرح شد، استیضاح وزیر بهداشت به هیئت رئیسه مجلس ارسال شد اما اعلام وصول نشد و رییس کمیسیون بهداشت مجلس هم به جد اعلام کرد استیضاح وزیر بهداشت در دستور کار کمیسیون قرار ندارد و در نهایت هم بهمن ماه استیضاح وزیر بهداشت منتفی شد.شهریاری در گفت وگویی اعلام کرده بود:«موافق استیضاح نیستم».!

چون به تاریخ انتخابات مجلس نزدیک می شویم برای توجه رسانه ها و کار انتخاباتی تبلیغاتی صدای اعتراضات بلند شده؟!!

عدم استیضاح وزیر بهداشت یک طرف، مسئله این است که وزیری که با وجود گذشت بیش از یک سال و نیم از روی کار آمدنش هنوز توانایی مدیریت نظام سلامت کشور را ندارد و تنها نکته مثبت در کارنامه او رفع مشکل واردات واکسن کرونا بوده است( که آن هم تلاش های دولت قبل در این امر بی تاثیر نبوده است)، چرا نسبت به بودجه اندک، تنها اعلام کرده بود:«بودجه دارو و تجهیزات پزشکی در سال ۱۴۰۲ کافی نیست» و چطور حاضر به اجرای برنامه های بلندپروازانه ای از جمله طرح دارویار، اجرای سراسری پزشک خانواده و نظام ارجاع، پرونده الکترونیک سلامت شده است که هرکدام بودجه های هنگفتی را می طلبد و اتفاقا بودجه های ناکافی برای اجرای هر کدام به تصویب رسیده است.!

در هر جایی از دنیا وزیری اینچنین ناکارآمد، یا خود استعفا می دهد یا برکنارش می کنند اما مشخص نیست چرا مجلسیان بر ادامه کار ضعیف ترین وزیر در 44 سال گذشته اصرار دارند.

آقای عین اللهی نه شجاعت دکتر مرضیه وحید دستجردی وزیر بهداشت دولت احمدی نژاد را دارد که عدم اختصاص بودجه به وزارت بهداشت و واردات دسته بیل و غذای سگ و زین اسب با ارز دارویی را اعلام کرد و نه قاطعیت دکتر سید حسن قاضی زاده هاشمی وزیر دولت روحانی را در اعتراض به بودجه اندک و نهایتا استعفا از مقامش را دارد. گویا او فقط به فکر حفظ مسند خود بر وزارت بهداشت است و دلگرم به نمایندگانی است که حاضر به استیضاح وی نیستند.

در هر جایی از دنیا وزیری اینچنین ناکارآمد، یا خود استعفا می دهد یا برکنارش می کنند اما مشخص نیست چرا مجلسیان بر ادامه کار ضعیف ترین وزیر در 44 سال گذشته اصرار دارند، وزیر صمت به دلیل گرانی خودرو و ... استیضاح و برکنار شد اما گویا مسئله کمبود دارو که مستقیما با جان مردم سرو کار دارد در اولویت نمایندگان مجلس نیست.

در آخر باید از آقای دکتر شهریاری پرسید شما می خواهید شکایت به رهبر ببرید و مهلت دو سه هفته ای برای اصلاح وضعیت بحرانی دارو و تجهیزات پزشکی به مسئولان مربوطه داده اید اما آیا به این فکر کرده اید که شما نمایندگان خود نیز چقدر در بوجود آمدن چنین وضعیتی نقش دارید؟

شما که از پایین ترین سلسله مراتب نظام سلامت کشور به نمایندگی رسیده اید و در جریان همه جزییات مسائل و مشکلات هستید چرا حالا که کار از کار گذشته نگران کمبودهای دارویی و مشکلات نظام سلامت افتادید؟