به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه صبح نو، دست‌اندرکاران صنعت دارو از مدت‌ها پیش هشدار بحرانی‌شدن دارو را داده بودند و در حال حاضر طبق آمار موجود، بیماران با کمبود ۲۰۰ قلم دارو در کشور روبه‌رو هستند. مسئولان هم یک روز از کمبود بودجه صحبت می‌کنند، یک‌بار تحریم‌ها را علت این وضع می‌دانند و بار دیگر در بوق و کرنا می‌کنند که اصلا کمبودی وجود ندارد.
واقعیت بازار دارو، جسم خسته، کم‌توان و صحبت‌های پر از گلایه بیمارانی است که به علت نبود دارو به‌خصوص بیماران خاص یا مجبورند درد مضاعفی را تحمل کنند یا داروی خود را از بازار سیاه و دلالان با قیمت‌های هنگفت و غیرواقعی تهیه کنند و قسمت بد ماجرا اینکه در بازار سیاه و همین بیخ گوش‌مان، ناصرخسرو هیچ ضمانتی نیست که داروی تقلبی و انقضا گذشته تحویل بدهند.
با حضور در بیمارستان‌ها، مراکز درمانی و داروخانه‌ها هم می‌توان به کمبود دارو صحه گذاشت. وقتی به داروخانه هلال‌احمر مراجعه کردیم و از کمبود دارو به‌خصوص داروهای خاص سوال پرسیدیم، متصدی داروخانه فقط یک جواب داد: «دارو نیست خانم، نداریم، تحریمیم، کمبود داریم، خود من برای دوستم از ناصرخسرو دارو خریدم، برو ناصرخسرو، اونجا همه چیز است.»
وقتی وضعیتی بحرانی اعلام می‌شود؛ یعنی موقعیت خطرناکی برای فرد و جامعه پیش آمده که اگر فوری و فوتی نسبت به حل آن اقدام نشود، آشفتگی و تلاطم، کل جامعه را در برمی گیرد. ماه‌هاست که وضعیت دارو بحرانی اعلام شده است، پس چرا این همه تعلل و سهل‌انگاری صورت می‌گیرد؟ چرا مجلسی که هر چند وقت یک‌بار از کمبود بودجه برای تأمین دارو گلایه می‌کند، همان روزهای تصویب بودجه، رقم منطقی‌تر و قابل‌قبول‌تری را اعلام نمی‌کند؟ چند ماه پیش بود که سامه‌یح، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس با اشاره به تصویب بودجه برای دارو تصریح کرد: «مجلس ۶۹ همت در این خصوص تصویب کرده است.»
وی این را هم گفته بود «در زمان تصویب بودجه، مسئولان غذا و دارو اعلام کرده بودند که نزدیک به ۱۱۰ همت باید برای دارو اختصاص داده شود و حدود ۴۰ همت کسری داشتیم؛ اما با توجه به تورمی که وجود دارد، افزایش قیمت‌های جهانی و افزایش قیمت در ایران پیش‌بینی می‌کنیم آنچه برای دارو لازم است ۱۵۰ همت است و آنچه که برای دارو تخصیص داده شده، نصف آن چیزی است که لازم است.»
زمانی که پای سلامت مردم به میان می‌آید، تمامی دستگاه‌های اجرایی و در رأس آن، وزارت بهداشت، سازمان غذا و دارو و مجلس شورای اسلامی باید مشکل تأمین دارو را حل کنند تا مردم لااقل از لحاظ دارویی استرس نداشته باشند، هزینه‌های بالای درمان و دارو به‌اندازه کافی رنج مضاعفی برای بیماران به بار آورده است. اینکه در تأمین دارو دچار مشکل نباشند، وظیفه اصلی مسئولان ذی‌ربط است. موضع وزارت بهداشت که کاملا مشخص است. گویا مسئولیتی در تأمین دارو ندارد و ترجیح می‌دهد کنار بنشیند و نظاره‌گر ماجرا باشد.
متولیان سازمان غذا و دارو هم اخیرا راه‌های پاسخگویی به خبرنگاران را منوط به کاغذبازی کرده‌اند و چند روزی زمان می‌برد که دست‌مان به مسئولی برای سوال و جواب برسد. حالا سوال اینجاست برنامه مجلس برای تأمین دارو، تخصیص ارز و حل این وضعیت بحرانی چیست؟ چند روز پیش بود که محمدعلی بندپی، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس بدهی عظیم دولت به سازمان تأمین اجتماعی، بدهی این سازمان به بیمارستان‌ها و تولید نشدن داروی کافی در ایران را از مهم‌ترین عوامل ایجاد وضعیت بحرانی دارو برشمرد و گفت اگر راه چاره‌ای برای حل این معضل اندیشیده نشود، ممکن است به‌زودی مسأله نایاب و کمیاب شدن انواع داروها در ایران به یک بحران اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، بهداشتی و درمانی تبدیل شود.
نظر شما