به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اطلاعات، خیلی صریح باید گفت دولت محترم نه تنها دربرابر گرانی روزافزون کالاها وخدمات مختلف دست روی دست گذاشته واقدامی که مردم لمسش کنند و موثرباشد را انجام نمی دهد، بلکه ازطریق هزینه تراشی ومالیات تراشی مداوم، فشار مالی وهزینه ای را بربخش تولید و بدنه اقتصاد افزایش می دهد که روشن است درنهایت این مردمند که باید هزینه آن را پای صندوق بپردازند.
دولت باید پاسخ دهد آیا این مردمند که همیشه باید سختی بکشند وفشار را تحمل کنند تا دولت خرجش را دربیاورد و کسری بودجه اش یا اثر تحریم ها براقتصاد راجبران کند یا این دولت است که وظیفه بدیهی تامین رفاه مردم بردوشش قرارگرفته است؟ احتمالا جای مردم و دولت عوض نشده است؟
مردم به درستی می پرسند برنامه های مشخص دولت برای کاهش قیمت ها وگرانی ها چیست؟ آنان به حق می گویند ما ارزانی نمی خواهیم فقط کاری کنید که هرروز با دیدن قیمت های جدید و بالاتر که هیچ متر و ملاک ومعیاری ندارد، غافلگیر نشویم و ثبات قیمتی حاکم شود تا مگر نفسی تازه کنیم.
افکار عمومی از دولت و مجموعه حاکمیت می پرسد تامین رفاه مردم کجای برنامه ها قراردارد واصلا در عمل و نه حرف اولویتی برای آن موجود هست؟ به نظر، پاسخ این سوال منفی است.
تاکی باید فقر گسترش یافته و سفره مردم کوچک شود ودولت درواکنش، حرف های بی عمل و وعده تحویل داده، سکوت کرده یا منتقدان را نکوهش کند؟ مردم با چه زبانی بگویند: آقا نداریم بخریم و بخوریم و بپوشیم و زندگی کنیم . با چه زبانی بگویند استانداردهای زندگی پایین آمده ، دارو و درمان، بیمارستان، گوشت ومرغ، لوازم یدکی ولاستیک، اجاره خانه، تحصیل وپوشاک وصدها قلم کالا وخدمات دیگر گران شده و درآمد های ناچیز اکثریت مردم توان پرداخت آن را ندارد؟ چگونه بگویند تفریح وخیلی چیزها برایشان آرزو شده است و رو به دست دوم و دست سوم فروشی آورده اند؟چگونه بگویند مدارس دولتی برای ثبت نام پول می گیرند واگر هم پرداخت نکنند با ایجاد ده ها مانع وبهانه، والدین را مجبور می کنند؟چگونه بگویندچرا سایت های گرانفروش بلیت هواپیما را برای همیشه مسدود نمی کنید؟چرا به بهانه های مختلف از جمله حمایت از تولید، مدام قیمت ها را افزایش می دهید؟ حمایت از تولید خوب است اما حمایت از جیب مردم کجای این معادله است؟ چرا قیمت خودرو با ترفندها وجنگ های زرگری مدام گران می شود ؟ چرا با دهها عذر وبهانه جلوی افزایش حقوق کارگران وکارمندان متناسب با تورم را می گیرید؟ چرا یک مدیر باید دهها برابر یک کارگر وکارمند حقوق بگیرد ومگر چه هنری می کند ؟ تکلیف عدالت درپرداخت دستمزدها چه شد ؟ چرا امسال و درکوران رشد شدید تورم، رقم یارانه نقدی افزایش نیافت؟ چرا هرگاه صحبت از افزایش حقوق قشر ضعیف می شود، بلافاصله یاد رشد نقدینگی می افتید وکارشناسان ویژه به خط می شوند؟ چرا بانک ها دیگر تسهیلات خرد به مردم نمی دهند وبرای تهدیدهای بانک مرکزی هم تره خرد نمی کنند؟ چرا سازمان حمایت به سازمان گران سازی تبدیل شده وبه علاوه، بازوی بازرسی اش از کار افتاده است؟
مردم خطاب به دولت می گویند مگر از حرف و وعده و مصاحبه و اعلام برنامه، درآمد وقدرت خرید مایحتاج درمی آید؟ مگر رونمایی روزانه از آمارهای کاهش تورم و پیشرفت ورشد اقتصادی وغیره، موجودی کارت یا پول خرید می شود؟
این حرفها، درددل مردم و مثنوی هفتاد من است که امروز از حد گلایه فراتر رفته ودرحال تبدیل شدن به مسئله ای جدی است؛ مسئله ای که دیگر حرف درمانی درمانش نیست وبرعکس، باعث رشد بیشترش می شود.
نظر شما