سلامت نیوز: نگاهش برایم آشناست، آنقدر آشنا که عادت کردهام او را همیشه حاضر ببینم. فرقی هم ندارد زمستان است یا بهار، او همیشه هست.
12-10 ساله به نظر میرسد با یک بغل گل یا کارت دعا و هر چیز کوچکی که بتواند با شانههای نحیفاش آن را حمل کند. برای او فرقی ندارد جواب من بهعنوان رهگذر برای خرید، مثبت است یا منفی. او سؤال همیشگیاش را میپرسد. خانم فال نمیخواهی، آدامس هم دارم.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه ایران، نعیم یا یمان همان کودک کار و خیابان است. کودکی که هر صبح به جای حضور در مدرسه، سیمای کودکیاش با نقاب دستفروشی پشت چراغ قرمز، صفهای طویل خودروها یا پلهای عابر پیاده پوشیده میشود تا من و شما برای چندمین بار از خودمان بپرسیم، چرا؟
سؤالی که اغلب اوقات این پاسخ را به ما میدهد: «او کودک کار و خیابان است.»مسئولان هم اغلب اینگونه جواب میدهند: «ساماندهی کودکان کار و خیابان در کشور ما با مشکل روبهرو است. قوانین و مقررات خوبی در بخش کودکان کار و خیابانی وجود دارد، اما متأسفانه در اجرا با مشکل روبهرو هستیم چرا که برخی از دستگاهها وظایف خود را در این بخش انجام نمیدهند.»
تعدد نهادهای حمایتی
براساس قانون، وظیفه حمایت از کودکان کار و خیابان برعهده چندین و چند نهاد قرار داده شده است، نهادهایی مانند بهزیستی، شهرداری، نیروی انتظامی و قوه قضائیه که هیچ یک حاضر نیستند و البته نمیتوانند به تنهایی مسئولیتی در این باره بپذیرند.
این موضوع بهانهای شد تا به سراغ تشکلهای دولتی پیشرو برویم. مؤسس و رئیس هیأت مدیره انجمن حامیان کودکان کار و خیابان، خجسته حسینیپور در این باره به روزنامه ایران میگوید: « نبود وحدت رویه بزرگترین مشکل برای ساماندهی کودکان کار و خیابان است.»
وی با اشاره به وجود مراکز متعدد تصمیمگیری برای ساماندهی کودکان کار و خیابان و موازیکاریهای که در این زمینه وجود دارد، میگوید: «تا زمانی که ما کمیتهای مستقل با حضور نمایندگان نهادهای مختلف نداشته باشیم، نمیتوانیم در این زمینه به راهکاری مناسب دست پیدا کنیم.»
حسینیپور همچنین در پاسخ به سؤال ایران مبنی بر اینکه چرا آمار کودکان کار و خیابان در کشور مشخص نیست، میگوید: «کودکان کار و خیابان جمعیتی روان محسوب میشوند و جای خاصی برای سکونت ندارند و این باعث میشود آمار درستی وجود نداشته باشد.»
ناتوانی مالی خانواده های کودکان کار
مؤسس و رئیس هیأت مدیره انجمن حامیان کودکان کار و خیابان، مانع اساسی برای ساماندهی این کودکان را خانوادههای آنها عنوان میکند و میگوید: «این کودکان اغلب به دلیل ناتوانی خانواده هایشان به کار گمارده میشوند و نهادهای دولتی وقتی با این موضوع روبهرو میشوند عملاً دستشان برای برخورد با قیم کودک بسته است.»
حسینیپور همچنین در بخش دیگری از این گفتوگو به اقدام مثبت دولت تدبیر و امید و رئیس جمهوری اشاره میکند و ادامه میدهد: «دولت جدید سعی دارد کودکان کار و خیابان را در جرگه بیمهشدگان سلامت قرار دهد و این اقدام ارزشمندی است که نویدبخش روزهای بهتر برای آینده کودکان کار و خیابان است.»
مینو اعرابی عضو هیأت مدیره انجمن حمایت از حقوق کودک، نیز در این باره اظهار میدارد: «در حال حاضر در ایران قانون منع کار کودکان، زیر 15 سال وجود دارد، اما متأسفانه این بخش از قانون اجرا نمیشود و آمارهای زیادی از وجود این کودکان اعلام شده است که هیچ مرجع قانونی آن را تأیید نمیکند.» او به کودکان قالیباف و کسانی که در کوره پزخانهها فعالیت میکنند اشاره میکند و میگوید: «کودکان کار و خیابان، تنها به دستفروشان خیابانی محدود نمیشود، بلکه تعداد زیادی از این کودکان مخفی ماندهاند و در آمارها قرار نمیگیرند.
مشکلات کودکان اتباع بیگانه
مدیر عامل انجمن حامیان کودکان کار و خیابان، هما عارف درپاسخ به سؤال ایران، مبنی بر اینکه چرا در بخش اجرای قوانین حمایت از کودک کار و خیابان با مشکل روبهرو هستیم، اظهار میدارد: «بخش زیادی از این کودکان، افغان هستند و متأسفانه سازمانها برای حمایت از آنها با مشکلات قانونی مواجه میشوند و معمولاً آمار درستی هم از تعداد آنها وجود ندارد.»
ژیلا بشیری، مدیر عامل انجمن خانه مهر کودکان نیز در اینباره میگوید: «ما سازمانهای مردم نهادی هستیم که به حمایت از کودکان کار و خیابان میپردازیم، اما اغلب مسئولان اصلاً وجود کودک کار و خیابان را قبول ندارند.»
بشیری در بخش دیگری از گفتههایش به روشن نبودن قوانین در مورد کودکان کار و خیابان میپردازد و میگوید: «تا این لحظه سازمانهای متولی اقدامی برای تنویر قوانین نکردهاند.»
کودکان خیابانی یا کودکان کار در میان پروندهها و برنامهها و همایشها گم میشوند، آماری از آنها در دست نیست، برنامهها و سیاستها پاسخگو نیستند و...
نظر شما