سلامت نیوز: افسردگی همچنان در میان ایرانیان به عنوان بیشترین نوع از اختلالات خلقی شناخته شده است.

 به گزارش سلامت نیوز، دکتر مهدی صمیمی اردستانی در روزنامه ایران نوشت: بر اساس تحقیقات انجام شده، بیماری افسردگی پس از اختلالات اضطرابی، شایع‌ترین اختلال روانپزشکی در کل دنیا محسوب می‌شود، هر چند یافته‌های تحقیقات نشان می‌دهد بروز این بیماری در جوامع مختلف بر حسب منطقه جغرافیایی متفاوت است.
یافته‌های پژوهشی همچنین بیانگر آن است که 20 تا 25 درصد جمعیت هر کشور مبتلا به افسردگی هستند که این آمار تقریباً در کشور ما نیز به همین میزان است. افسردگی همچنان در میان ایرانیان به عنوان بیشترین نوع از اختلالات خلقی شناخته شده است.
در تمام دنیا افسردگی در زنان نسبت به مردان شیوع بیشتری دارد که مسائل زیست محیطی و اجتماعی از عمده‌ترین دلایل آن به شمار می‌رود. خانم‌ها به دلایل تغییرات هورمونی و همچنین تفاوتی که بین آنها و آقایان در ترشح غدد داخلی وجود دارد، برای ابتلا به بیماری افسردگی مستعدترند. هر چند نمی‌توان برای این مسأله تنها یک عامل را مشخص کرد، اما مسائلی از قبیل مسئولیت‌های اجتماعی و شغلی، استرس‌های خاص مانند زایمان، دخالت در پرورش فرزندان و... از عوامل مؤثر بر افسردگی زنان شناخته شده‌اند.
اختلالات دو قطبی نیز از دیگر اشکال اختلالات خلقی به شمار می‌رود. این بیماری بر عکس اضطراب و افسردگی که عوامل محیطی در ابتلا به آن نقش پررنگ تری دارند، ریشه در زمینه‌های ژنتیک فرد دارد. این قبیل بیماران در حالتی میان افسردگی و سرخوشی(شیدایی) در نوسانند و به دلیل ثبات نداشتن روحیاتشان نیازمند درمان بویژه درمان‌های دارویی هستند.
یکی از مشکلاتی که در زمینه درمان بیماران روانی با آن روبه‌رو هستیم، باورهای غلط نسبت به رشته روانپزشکی و درمان‌های آن است. در واقع به غیر از مسائلی از قبیل ترس از انگ خوردن به عنوان یک بیمار روانی که مانع از مراجعه برخی از مردم به روانپزشکان می‌شود، تصور اعتیاد آور بودن داروهای روانپزشکی نیز سبب شده، بسیاری از افرادی که نیازمند درمان‌های روانپزشکی هستند یا از ابتدا درمان را شروع نکنند یا در صورت پذیرش درمان، در نیمه راه آن را رها سازند. در گفت‌و‌گو با برخی بیماران بویژه بیماران مبتلا به افسردگی، آنان اظهار می‌داشتند که وقتی درمان را قطع می‌کنیم، بیماری مان برمی گردد و این مسأله را نشانی از اعتیاد به دارو‌ها عنوان می‌کنند.
این درحالی است که قطع درمان و برگشت بیماری علامت اعتیاد نیست؛ بلکه به مفهوم آن است که بیماری هنوز در فرد وجود دارد و هنوز نیازمند مصرف داروست. برای نمونه همان طور که فرد مبتلا به فشار خون دارو مصرف می‌کند و به محض قطع دارو، دچار افزایش فشار خون می‌شود و این امر به معنای اعتیاد وی به داروی فشار خون نیست، در مورد بسیاری از بیماری‌ها مانند دیابت، فشار خون، بیماری‌های قلبی، صرع و... پزشک با تجویز دارو سعی در کنترل بیماری دارد که بیماری‌های روانی نیز از این قاعده مستثنی نیست. روانپزشک زمانی دارو را قطع می‌کند که از بهبود بیمار اطمینان کامل حاصل کند. هر چند این امر قابل پیش‌بینی نیست و به پیگیری درمان از سوی بیمار نیاز دارد.
بیماری افسردگی باید بعد از دهه چهارم زندگی ظاهر شود اما در دهه‌های اخیر، سن ابتلا به افسردگی به دلایل اجتماعی، استرس، مصرف نابجای داروها و مواد مخدر در کشور، کاهش یافته است.