سلامت نیوز: تعدادشان کم نیست. آمار رسمی عددی بیشتر از یک میلیون و آمار غیررسمی چند برابر این تعداد را اعلام میکند. بچههایی که بیشترشان از امکانات اولیه آموزش، درمان و بهداشت محروم هستند. در این میان بهداشت دهان و دندان هم در رده آخر است و هزینههای بالای آن لبخند این بچهها را خراب کرده است.درما
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه فرهیختگان،نور سفید مهتابی هم، زردی چهره دخترک را پنهان نمیکند. آرام دهانش را باز کرده و تسلیم دندانپزشک جوانی است که سعی دارد دندانهایش را پر کند. دندانپزشک عجلهای ندارد و دخترک برخلاف کودکان همسن و سالش آرام است و تقلا نمیکند. دندانپزشک جوان میگوید: «این بچهها اغلبشان همینطورند... اهل لوسبازی نیستند...»
تعدادشان کم نیست. آمار رسمی عددی بیشتر از یک میلیون و آمار غیررسمی چند برابر این تعداد را اعلام میکند. بچههایی که بیشترشان از امکانات اولیه آموزش، درمان و بهداشت محروم هستند. در این میان بهداشت دهان و دندان هم در رده آخر است و هزینههای بالای آن لبخند این بچهها را خراب کرده است.
خانه درمان اجارهای
ساختمان قدیمی اجارهای در کوچه پسکوچههای خیابان آذربایجان یکی از معدود مراکزی است که به همت خیرین، خدمات مختصر بهداشتی به این کودکان ارائه میدهد. هر روز بیش از هشت کودک در این مرکز خدمات دندانپزشکی را به صورت رایگان دریافت میکنند.
این خانه درمان از روز یکشنبه تا پنجشنبه هر هفته از ساعت دو تا هفت بعد از ظهر به کودکانی که از مناطق حاشیهای تهران از سوی خانههای ایرانی که زیر نظر جمعیت خیریه دانشجویی امام علی(ع) فعالیت دارند، خدمات دندانپزشکی میدهد.
کودکان کار نیازمند آموزش
پسر، 10 سال بیشتر ندارد. لاغر است. دستهای بزرگ و زمختش تناسبی با قد و قواره کوچکش ندارد. خودش میگوید کار نمیکند. انگار دوست داشته باشد که اینجا، که به قول خودش بالا شهر است، مثل بقیه بچهها باشد.
انتهای پلههای مارپیچ و تنگ خانه درمان، تعدادی از بچهها در انتظار نوبت و مشغول درست کردن کاردستی هستند، دیوار سفید دور اتاق پوشیده از نقاشیهایی است که حال و هوای کار کردن در آن محسوس است.
یکی از پسرها با مربیای که آنها را از خانه ایرانی به این محل آورده مشغول مار و پله بازی است. برای هر بار مارگزیدگی جوری هیجان به خرج میدهد که گمان میکنی مار واقعی دیده باشد. خوشحال است. میگوید فردا امتحان دارد. انگار نتیجهاش مهم نباشد. دختری که با چسب پارچه زردی را روی تن دختری که روی کاغذ کشیده کلاژ میکند، میگوید 13 سال دارد و موقع حرف زدن سالک صورتش را با دست پنهان میکند.
هر روز اینجا مخصوص یک گروه از بچههای حاشیهنشین است. روز یکشنبه بچههای خانه ایرانی مولوی و منطقه قپان قزوین، دوشنبه بچههای احمدآباد مستوفی، سهشنبه فرحزاد و خاک سفید و پنجشنبهها هم دروازه غار و لب خط و شوش.
سارا رضایی، مسئول خانه درمان کودکان کار که خود دانشجوی دوره کارشناسیارشد است، میگوید: «اینها اول در خانههای ایرانی از سوی پزشکان ویزیت میشوند و براساس نیاز و اولویتبندی به اینجا میآیند.»
علاوهبر درمان دندان در این محل به آنها آموزش مسواک و استفاده از نخ دندان هم داده میشود. دختر دندانپزشکی که یکی از 15 دندانپزشک داوطلبی است که در این مرکز فعالیت دارد میگوید: «کسی برای این بچهها مسواک هم نمیخرد چه برسد به اینکه آنها را به این کار ترغیب کند. به همین دلیل در کنار درمان دندان، ما این بچهها را به مسواک زدن و استفاده از نخ دندان تشویق میکنیم.»
او میگوید: «جالب است که اغلبشان حرفشنوی خوبی دارند و آموزشهایی را که بهشان میدهیم اجرا میکنند.»
با این وجود، به دلیل کمبود و محدودیت امکانات تعداد کمی از آنها میتوانند از این خدمات بهرهمند شوند، چون این مرکز تنها مرکزی است که در تهران به صورت تخصصی به این کودکان خدمات میدهد. گرچه چندی پیش وزیر بهداشت در بازدید از این مرکز قول همکاری و مشارکت وزارت بهداشت برای بالا بردن سطح خدمات داده بود با این حال فضای در اختیار این مرکز نیز با اجارهای که از محل کمک خیرین داده میشود گردانده میشود. این در حالی است که به گفته مسئول این خانه درمان هزینههای مواد دندانپزشکی ماهانه نزدیک به سه میلیون تومان است.
کمبود خدمات در حاشیههای شهر
همه این بچهها از جایی در حاشیه شهر آمدهاند، مناطقی که سطح خدمات بهداشتی در آنجا پایین است. به گفته رضایی یکی از معضلات این مراکز معدود در بخش درمانی خانوادههای مهاجر هستند. افرادی که از بیمههای ابتدایی و پایه نیز برخوردار نیستند و برای درمان مشکلات و هزینههای زیادی دارند.
در این مرکز در کنار خدمات دندانپزشکی کلاسهایی نیز برای بچهها برپا میشود، کلاسهای آشنایی با اعضای بدن یا پیشگیری از ایدز برای دختران نوجوان، حتی آموزشهایی درخصوص پیشگیری از کودکآزاری جنسی با همکاری یونیسف در این مرکز برگزار شد.
به گفته رضایی معاینههای پزشکی که نیازمند تجهیزات خاصی نباشد در خانههای ایرانی در همان مناطق حاشیهای انجام میشود و در صورت نیاز بچهها به مطب پزشکان یا برخی از بیمارستانهایی که با ما همکاری داوطلبانه دارند، ارجاع میشوند.
نظر شما