سلامت نیوز:رفتار پرسنل مطب، پس از مدتی به تدریج از رفتار پزشک با بیماران و اطرافیان او تبعیت می کند. حتی نحوه بروز احساسات و میزان احساس مسوولیت پزشک نسبت به بیمار نیز به منشی منتقل می شود. پاسخ‌گوئی به نیازهای بیمار -چه پیش از درمان و چه پس از آن- یک منش داوطلبانه پزشک نیست! حق بیمار است که می بایست از طرف پزشک رعایت شود.

به گزارش سلامت نیوز، دکتر میترا میرمحمدی در سایت ایردن نوشت: چندی پیش مسوول کمیته اخلاق وزارت بهداشت بیان کرد که «مشکل عمده پزشکان با بیماران، ناشی از رفتار نادرست منشی آن هاست»

رفتار پرسنل مطب، پس از مدتی به تدریج از رفتار پزشک با بیماران و اطرافیان او تبعیت می کند. حتی نحوه بروز احساسات و میزان احساس مسوولیت پزشک نسبت به بیمار نیز به منشی منتقل می شود. پاسخ‌گوئی به نیازهای بیمار -چه پیش از درمان و چه پس از آن- یک منش داوطلبانه پزشک نیست! حق بیمار است که می بایست از طرف پزشک رعایت شود. انسانی که تحت درمان به ویژه جراحی قرار می گیرد کاهش تحمل روحی دارد و نیاز دارد با پزشک خود در تماس باشد. پزشکی که به بیمار جراحی شدة خود پس از عمل حتی امکان دسترسی برای پاسخ گویی به مشکلات خود را نمی دهد و ارتباط بیمار پس از جراحی یا اتمام کار درمانی فقط می تواند با مرکز جراحی یا کلینیکی باشد که برایش بیگانه است . شاید چنین بیماری فقط از سرگشتگی گله کند ولی در اصل حق مسلم وی به عنوان یک انسان و نقش پزشک به عنوان درمانگرِ انسان، زیر علامت سوال رفته است.این که این رابطه چه قدر با حقوق بیمار مطابقت دارد به جای خود، تأثیر منفی که این رابطه بر بیمار خواهد گذاشت، غیرقابل جبران است. به ویژه در بیماران جراحی‌های بازسازی صورت که به دلیل نگرانی از چگونگی چهره، گاه بیمار پس از عمل دچار افت روحیه می‌شود و در پروسۀ درمان معضلی بزرگ می‌تواند باشدکه بی شک تاثیر مستقیم و غیرمستقیم خود را در دوره نقاهت خواهد گذاشت. این احساس را که بیمار به عنوان یک موضوع کار، از دستور کار پزشک خارج شده و اینک مطرح کردن مشکل وی، به عنوان مزاحمت برای پزشک تلقی می شود، بسیار منفی و شروع احساس عدم اعتماد به پزشکی است که جراحی او را انجام داده است.

آیا منشی ای که در چنین جوی کار می کند و نوع رابطه با بیمار را این گونه می فهمد، می تواند مقصر اصلی شکایت بیماران تلقی شود؟

بی شک، سرچشمه همۀ این بدرفتاری ها، به دوره آموزشی دانشگاه برمی گردد. این که بیمار چه جایگاهی در این سیستم درمانی داشته باشد. آیا برای دانشجویان و دستیاران فقط ابزار و ماتریالی برای یادگیری تکنیک است یا این که انسانی است که باید تمام معیارهای حقوق انسانی در رابطه با وی رعایت شود؟ پاسخ به این پرسش، نوع اخلاق و فرهنگ رفتاری پزشک را در آینده نقش می زند. این که بسیاری از بیماران به حقوق خود واقف نیستند و حتی در جراحی ها از گرفتن امکان ارتباط با پزشک معالجشان واهمه دارند، نتیجه این ارتباط غیر معقولی است که از دوره آموزشی در منش برخی از درمانگران شکل گرفته است.

خوب است هر پزشکی هر روز و هر ساعت از خود بپرسد که اگر روزی بیمار شد، دوست دارد پزشک درمان‌گرش چه رفتاری با او داشته باشد و با هر مراجعه‌کننده ای همان رفتاری را داشته باشد که انتظار دارد پزشک درمانگرش و منشی مطب و بیمارستانش با وی داشته باشند.