سلامت نیوز: در حالی که فرهنگیان کشور فراخوانی برای تجمع سراسری معلمان روز 17 اردیبهشت دادهاند، روز گذشته حجتالاسلام حمید رسایی، نماینده مجلس شورای اسلامی در صفحه گوگلپلاس خود ضمن نقل یک ماجرای تاریخی که بر اساس آن معلم معترضی را به دستور شاه در قفس شیرهای گرسنه انداختند، از معلمان خواست که مراقب باشند از اعتراض صنفی آنها بهرهبرداری سیاسی نشود. کنشگران صنفی جامعه فرهنگیان اما این سخنان را دلسوزانه ندانسته و معتقدند این نوع برخورد موضعگیری علیه دولت است و به تجمع معلمان مربوط نیست چراکه در روزهای گذشته علاوه بر برگزاری بدون مشکل تجمع کارگران، رییسجمهور نیز به حمایت از معلمان برخاست و گفت: «ما حق اعتراض را برای تمام اقشار و اصناف محفوظ دانسته و به رسمیت میشناسیم» و «نسبت به معلمین نیز حق اعتراض را به رسمیت میشناسیم، ما مشکلات آنان را میدانیم و البته آنان نیز مشکلات ما را میدانند».
اعتراض معلمان ساختارشکنی نیست
مهدی بهلولی، فعال حقوق صنفی معلمان در این رابطه به جهان صنعت میگوید: «اگر رسایی دلسوز معلمان بود، زمانی که محمدعلی نجفی به عنوان وزیر آموزش و پرورش معرفی شده بود، باید از نجفی دفاع میکرد تا از داشتن وزیری بهتر از علیاصغر فانی محروم نمیشدیم.»
او اعتراض معلمان را واقعی و برآمده از اختلاف حقوقی چشمگیر بین معلمان و کارگران دانسته و یادآور میشود: «ما از فضای موجود برای گردهمایی خاموش و اعتراض مدنی که فرمانروایی خرد است، استفاده کردیم. از طرفی برخورد نیروی امنیتی این دولت هم در مقایسه با دولت احمدینژاد بسیار متفاوت بود و در واقع خرد دوسویهای به کار گرفته شد.»
بهلولی با تاکید بر اینکه تجمع روز هفدهم در چارچوب مشخص و مسالمتآمیز برگزار خواهد شد، میگوید: «خوشبختانه در این مسیر برخی اعضای مجلس شورای اسلامی، برخی افراد از بدنه دولت و همچنین روشنفکران نیز به این مساله ورود پیدا کردند.»
او با بیان این مطلب که باید از آقای رسایی پرسید که چرا در زمان احمدینژاد از معلمان حمایتی نکردند، تاکید میکند: «متاسفانه برخی از افراد بدشان نمیآید که این اعتراضات به نوعی به خشونت کشیده شود تا در نهایت به ضرر دولت روحانی تمام شود.»
متوجه تفاوت برخورد دولتها هستیم
در این رابطه محمدرضا نیکنژاد، کنشگر صنفی و عضو کانون صنفی معلمان ایران نیز در گفت و گو با جهان صنعت با اشاره به برخورد دولت روحانی در چند ماهه اخیر میگوید: «اگر به سخنان رییسجمهور به مناسبت روز معلم و برخورد چند ماه اخیر توجه کنیم، میبینیم که تساهل و تسامحی اندیشمندانه نسبت به اعتراضات صورت گرفته است. این در حالی است که در دوره ریاست جمهوری احمدینژاد، در سال 1385 معلمها را کتک زدند، 450 معلم را بازداشت کردند و 30 نفر را در تعطیلات نوروز در بازداشت نگه داشتند.»
اواخر سال 1385 تجمعات پیوستهای صورت گرفت که در نهایت تجمع 23 اسفندماه به خشونت کشیده شد. نیکنژاد با یادآوری این تجمعات میگوید: «خاطرم هست که در تجمعات اول برخی نمایندگان مجلس هم با ما همراه شدند، برای ما بلندگو آوردند و حتی با ما صحبت کردند. در یکی از تجمعات بود که غلامعلی حدادعادل، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی به معترضان اینطور پاسخ داد که مجلس، خانه ملت است و این معترضان به خانه خود آمدهاند. با این همه 23 اسفند معلمان کتک خوردند و هزینه دادند. اگر قرار است از نگاه رسایی ببینیم، باید پرسید رفتار نابخردانه احمدینژاد در برخورد با معلمان نتیجه چیست؟»
او با بیان این مطلب که «محمود فرشیدی؛ وزیر وقت آموزش و پرورش که آن زمان ما را فریبخورده استکبار دانسته و با این بهانه که سران معلمان معترض با اسراییل و آمریکا همدست هستند، مجوز برخورد شدید صادر کرد، امروز چطور مدافع سینهچاک معلمان شده است؟» به این مساله میپردازد که معلمان متوجه تفاوت برخوردها هستند و میگوید: «با این نگاه ما برخورد اشتباه با معلمان در سال 85 را به حاکمیت نسبت نمیدهیم چراکه میدانیم گاه اختلاف سلایقی وجود دارد که موجب این برخورد میشود.»
به گفته نیکنژاد باید بین تفکری که روحانی نمایندگی میکند با تفکری که احمدینژاد نماینده آن است، تفاوت قائل شد. او ادامه میدهد: «ما دیدیم که امسال اعتراض کارگران پس از سالها به رسمیت شناخته شد بنابراین تجمع ما هم بدون مشکل برگزار خواهد شد. معلمان چیزی جز مطالبات صنفی خود نمیخواهند و البته باید جلوی به انحراف کشیده شدن خواستهها هم گرفته شود.»
به گفته کنشگران صنفی این اعتراضات ریشه در مسایل معیشتی آنها داشته و در صورت وجود رویکرد مثبت، اعتراضات به آرامش خواهد انجامید. نیکنژاد تاکید میکند: «ما به این دولت رای دادهایم که تحملمان کنند، رای دادهایم که اعتراضمان را به رسمیت بشناسند و بتوانیم حرفمان را با رئیس جمهور منتخب خود بزنیم. به طور قطع تجمع 17 اردیبهشت فرهنگیان هیچ تقابل جناحی ندارد. فقط فکر میکنیم تبعیض نابجایی درباره معلمان وجود دارد که باید ریشهکن شود و اینطور که میبینیم، دولت قدمهای مثبتی در این باره برداشته است.»
تجمعات فرهنگیان معترض از دیماه سال گذشته آغاز شد؛ 10 اسفند گستردهترین اجتماع معلمان شکل گرفت به طوری که معلمان در روستاهای کوچک در جلوی مدارس در شهرستانها، جلوی ادارات در استانها و مقابل ادارات کل تجمع سکوت برگزار کردند. بعد از سال 1385 که گستردهترین تجمعات معلمان شکل میگرفت، فرهنگیان دیگر اجازه برگزاری هیچ تجمعی را نداشتند اما در ماههای اخیر نیز بسیاری از معلمان با اطلاعرسانی از طریق شبکههای اجتماعی اجتماعاتی را برگزار کردهاند. با این همه معلمان معترض معتقدند هنوز پاسخ مثبتی مبنی بر رسیدگی به مطالباتشان از مسوولان دریافت نکردهاند.
نیکنژاد که خود 23 سال معلم بوده است، میگوید: «مقدری ماه اول هر سال باید اضافه شود اما مقدری معلمان کشور در تمام این مدت به حساب صندوق بازنشستگی کشور واریز شده است. این موضوع به تازگی آشکار و نامه آن منتشر شده است. در این باره محمد بطحایی معاون وزیر آموزش و پرورش هم اظهارنظر کرد و « این کار را غیرقانونی دانست.»
به گفته وی بر اساس این نامه اگر صندوق بودجه دچار بحران شود، میتواند از بودجه عمومی استفاده کند و در تمام این سالها حقوق معلمان، بودجه عمومی تلقی شده است! او ادامه میدهد: «در حالی که بسیاری از معلمان به دلیل کمبود معلم اضافهکاری دارند اما هیچکس حقوق این اضافهکاری را دریافت نکرده است. مطمئنا کارمندان وزارتخانه حقوقشان را تمام و کمال میگیرند اما معلمان نه. همین تبعیضات معلمان را به خیابان کشاند ولی در این مدت شاهد موضعگیریهای بدی بودیم.»
پیش از این هم به خاطر این تبعیضات اعتراضاتی صورت گرفته بود. اگرچه وزیر آموزش و پرورش وعده داده بود که تمام معوقات را تا اسفند میدهد اما آنطور که معلمان میگویند، در نهایت حقوق مهر، آبان و آذر واریز شد و حقوق بهمن، اسفند و فروردین هنوز واریز نشده است.
نیکنژاد این نوع عملکرد را نمکپاشیدن به زخم معلم میداند و یادآور میشود: «کانون صنفی معلمان طبق نشستی که در اصفهان برگزار شد، برنامهای برای هفته معلم در نظر گرفت و 17 اردیبهشت را روزی برای تجمع در مراکز استانها در مقابل ادارات کل، و در استانهای تهران و البرز در مقابل مجلس اعلام کرد.»
وی با تاکید بر این مساله که چندین سال است به معلمان حق مسکن، حق ایاب و ذهاب، خوراک و هیچگونه بنی داده نشده است، یادآور میشود که با این حال تمام کارمندان دیگر از این حقوق برخوردارند. به گفته این کنشگر صنفی در شرایطی که میانگین دریافتی معلمان در خوشبینانهترین حالت یک میلیون و 200 تا یک میلیون و 300 هزار تومان و خط فقر از حقوق دو میلیون و 400 تا سه میلیون تومان است، کارد به استخوان معلمان رسیده است.
با وجود برخوردهای افراد مختلف از جمله حمید رسایی، بسیاری از معلمان بعد از سخنان رییسجمهور به مناسبت روز معلم نسبت به رسیدگی به مطالباتشان امیدوار شدند، چنانچه نیکنژاد هم میگوید: «گویا صدای ما شنیده شده است.»
نظر شما