چهارشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۴:۲۹

خودکشی از جمله مسایل اجتماعی در ایران است که از فرط اهمیت به فراموشی سپرده شده است. متاسفانه افرادی که با این مساله که مساله مرگ و زندگی است سر و کار دارند، آنقدر مورد بی‌توجهی واقع می‌شوند که حتی آمار محدودی هم از آنها در دست نیست.

خودکشی؛ بحران اجتماعی بدون متصدی

سلامت نیوز:خودکشی از جمله مسایل اجتماعی در ایران است که از فرط اهمیت به فراموشی سپرده شده است. متاسفانه افرادی که با این مساله که مساله مرگ و زندگی است سر و کار دارند، آنقدر مورد بی‌توجهی واقع می‌شوند که حتی آمار محدودی هم از آنها در دست نیست.

به گزارش سلامت نیوز،روزنامه جهان صنعت در ادامه نوشت: چند سال پیش احمد حاجبی، رییس وقت اداره سلامت وزارت بهداشت گفته بود که سازمان پزشکی قانونی آمار خودکشی را به وزارت بهداشت هم نمی‌دهد. طبیعتا در این شرایط نمی‌توان انتظار داشت که این آمار در اختیار دیگر متخصصان همچون جامعه‌شناسان، روانشناسان و مددکاران اجتماعی قرار گیرد بنابراین مشکلات مرتبط با این مساله حیاتی از اموری بسیار پیش‌پا افتاده، یعنی ثبت درست و سرشماری آن شروع می‌شود.

متاسفانه بسیاری از خودکشی‌ها یا اقدام به خودکشی‌ها در بیمارستان‌ها یا نهادهای قضایی به عنوان مسمومیت غذایی یا سوانح طبیعی قید و ثبت می‌شوند. به این ترتیب تنها فرصت پی بردن به تعداد و انگیزه‌های خودکشی از دست می‌رود. افرادی که به خودکشی فکر کرده یا درگیر این مساله هستند به دلایل مختلف کمتر به درمانگران مراجعه کرده و مساله خود را از دوستان و آشنایان پنهان می‌کنند چراکه خودکشی در ایران عموما تحت تاثیر برخی اندیشه‌ها و شخصیت‌های فلسفی همچون بوکوفسکی و هدایت عملی قهرمانانه تلقی می‌شود که نوعی انزوا، احساس برتر بودن از جامعه و عوام‌الناس و یاس و پوچی فلسفه در ذات آن نهفته است، یا برعکس این عمل توسط عده‌ای دیگر از ضعف و ناتوانی در مواجهه با سختی‌های زندگی و نداشتن اعتقادات مذهبی استوار ناشی می‌شود. هر دوی این کلیشه‌های اجتماعی در مورد مساله خودکشی باعث پنهان ماندن، عدم گفت‌وگوی افراد درگیر و نوعی رازآلودگی عمل خودکشی می‌شود.

دورکیم معتقد است در مهم‌ترین نوع خودکشی که خودکشی در جوامع مدرن است، فرد پیوند خود را با جامعه و ارزش‌ها و هنجارهای آن از دست می‌دهد. از نظر وی خودکشی آنومیک یا خودخواهانه ناشی از افزایش افراط فردگرایی و نداشتن پیوند و وابستگی به جامعه است. به عنوان مثال آمار خودکشی در افراد مجرد به مراتب بالاتر از افرادی است که متاهل بوده و دارای فرزند هستند. اما مشاهدات میدانی و تحقیقات تجربی در ایران نشان داده که خودکشی متاسفانه در میان افرادی که بعضا ریشه‌های اجتماعی مستحکمی دارند نیز رواج دارد. به عنوان مثال در نوجوانان بیشتر خودکشی‌ها در اثر فشار بین‌نسلی یا به بیان ساده‌تر اختلافات میان فرزندان و والدین که از دو نسل مختلف هستند بوده است. این اختلافات میان فرزندان دختر و اعضای ذکور خانواده به مراتب بیشتر بوده است. اقدام موفق یا ناموفق به خودکشی در میان جوانان ناشی از نبودن زمینه‌های مناسب برای آشنایی با جنس مخالف، شکست‌های عشقی، دشواری‌های خدمت سربازی، شکست در بالا رفتن از نردبان ترقی و موفقیت‌های اجتماعی نظیر موفقیت در کنکور یا کسب و کار بوده است. در این دو رده سنی افراد به شدت خود را با همسالان خود در طبقات مختلف اجتماعی مقایسه می‌کنند. علاوه بر خود افراد آنچه متاسفانه به انگیزه‌های خودکشی میان این افراد دامن می‌زند، مقایسه شدن توسط والدین و نزدیکانشان با افراد موفق فامیل یا دوستان و آشنایان و توقعات غیر واقعی از آنهاست. خودکشی‌های ناشی از طلاق، فقر اقتصادی، نداشتن امید به آینده، یکنواختی زندگی، نداشتن تفریحات سالم، نداشتن آزادی‌های اجتماعی و وجود شکاف طبقاتی در سنین بالاتر رایج است. می‌توان همه انگیزه‌های منجر به خودکشی در این سنین را در داشتن احساس بی‌عدالتی، احساس نداشتن آزادی در انتخاب روش زندگی و نداشتن امید به آینده خلاصه کرد.


در حالی که غول‌های اقتصادی خارجی، از شرکت‌های کره‌ای و چینی تا شرکت‌ها و کمپانی‌های اروپایی و بعضا عربی تمام فضاهای واقعی (بهترین فضاها و مکان‌های جغرافیایی شهرهای بزرگ) و مجازی را اشغال کرده‌اند و به تبلیغ در جهت منافع صرفا اقتصادی خود می‌پردازند، یا سایت‌ها و روزنامه‌های ورزشی بی‌شمارند متاسفانه حتی یک مرکز یا یک سایت تخصصی برای درمان و یاری‌رسانی به افراد درگیر با خودکشی در ایران وجود ندارد. اکثر فضاهای مجازی به تقویت دو دیدگاه کلیشه‌ای و غیرعلمی، یعنی قهرمانانه کردن عمل خودکشی یا القای ضعیف بودن شخصیت و اعتقادات شخص درگیر با خودکشی پرداخته یا افراد را ترغیب به خودکشی کرده یا با روش‌های سنتی نظیر نصیحت کردن و بیان کردن آیات و روایات سعی در منصرف کردن این افراد دارند. آنها که هیچ سر رشته‌ای از وضعیت خاص روانی و اجتماعی این افراد ندارند در همین حین، بعضا ناخواسته به تقویت انگیزه‌های خودکشی در این افراد کمک می‌کنند. مساله دیگر اینکه برخی از داروهایی که به سادگی منجر به از بین رفتن یک نفس انسانی می‌شوند به قیمت بسیار ارزان و بدون هیچ‌گونه نظارت یا مجوزی در اختیار این افراد قرار می‌گیرد. امید به آنکه حفظ جان افراد جامعه از اهمیت بیشتری نسبت به فوتبال و کالاهای لوکس خارجی برخوردار شود.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha