سلامت نیوز:براساس آمار غیررسمی، بیشترین دختران فراری به تهران می‌آیند و بعضی از آنها وقتی بخواهند به خانواده‌هایشان برگردند، ازسوی آنها پذیرفته نمی‌شوند.دختران فراری به دلایل مختلفی مانند اجبار در ازدواج، تفاوت‌های بین‌نسلی، عشق در فضای مجازی و... از خانه فرار می‌کنند و به این دلیل بعد از این شرایط دیگر نمی‌توانند به خانه برگردند و تنها مکان برای آنها پاسگاه‌های کلانتری است، یا به افراد سودجو پناه برده و مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند.
به گزارش سلامت نیوز، روزنامه فرهیختگان نوشت: مریم 25 سال سن دارد که حالا در خیابان‌های تهران می‌خوابد. در 18 سالگی به دلیل اینکه نمی‌خواست تن به ازدواج اجباری بدهد به تهران فرار کرده است. حالا در خیابان‌های شهر کارتن‌خواب است و به هر شیوه که بتواند پول موادش را تهیه می‌کند. بغض می‌کند و چهره اش که از درد اعتیاد و خیایان خوابی پیرتر به نظر می‌رسد را قائم می‌کند و می‌گوید: «روزی که برای اولین بار به تهران آمدم فکر کردم به شهری پناه آورده‌ام و حالا کسی به فریادم می‌رسد. خوشحال بودم که تن به ازدواج با مردی که 20 سال از من بزرگ‌تر بود ندادم، اما آینده روزهای بدتری را رقم زد.»
به همه گفته‌اند مرده‌ام
مریم در مورد اینکه چرا در این سال‌ها به خانه بازنگشته است، می‌گوید: «دلم می‌خواهد و بارها برای این کار اقدام کرده‌ام، اما مطمئنم خانواده‌ام به هیچ عنوان من را قبول نمی‌کنند. در شهرستان ما به همه گفته‌اند که من مرده‌ام.» بغضش می‌ترکد و با عصبانیت ادامه می‌دهد: «لعنت به فقر، لعنت به بی‌پولی. اگر خانواده من مشکل مالی نداشتند من هم مثل تمام دخترهای تهرانی به مدرسه می‌رفتم و حالا برای خودم کسی شده بودم نه دختر فراری.»
خانه‌ای برای دختران فراری
دختران فراری به دلایل مختلفی به خیابان‌های شهرهای بزرگ‌تر پناه می‌آورند و به خیال خود به سمت زندگی بهتر می‌روند، اما زندگی در خیابان، بسیاری از آنها را به تن فروشی و اعتیاد می‌کشاند.
براساس آمار غیررسمی، بیشترین دختران فراری به تهران می‌آیند و بعضی از آنها وقتی بخواهند به خانواده‌هایشان برگردند، ازسوی آنها پذیرفته نمی‌شوند.
دختران فراری به دلایل مختلفی مانند اجبار در ازدواج، تفاوت‌های بین‌نسلی، عشق در فضای مجازی و... از خانه فرار می‌کنند و به این دلیل بعد از این شرایط دیگر نمی‌توانند به خانه برگردند و تنها مکان برای آنها پاسگاه‌های کلانتری است، یا به افراد سودجو پناه برده و مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند.
علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با بیان این مطلب می‌گوید: «خانه‌ای را برای دختران فراری راه‌اندازی خواهیم کرد تا این دختران مجبور نباشند در خیابان‌ها به هر دلیلی زندگی کنند.»
او با بیان اینکه برای احداث این خانه به کمک افراد نیاز داریم، می‌افزاید: «می‌توانیم از خیرین در این حوزه کمک گرفته و گام‌های موثری را برای برطرف کردن این آسیب اجتماعی برداریم. همچنین به دنبال گونه‌ای از خیر جمعی هستیم که دختران فراری را شناسایی کنیم و از نظر روانی وارد مداخله با خانواده و خود فرد شویم.»
ربیعی عنوان می‌کند: «یکی از خیرین برای تهیه ساختمان برای این موضوع پیش‌قدم شده است، نخستین مرکز در تهران و ظرفیت آن در ابتدا محدود است. آماری برای تعداد دختران فراری در دست نداریم؛ به این دلیل که نمی‌توانیم همه آنها را شناسایی کنیم.»
به گفته ربیعی، در مرحله نخست فرار دختران از خانه، اگر در مرکزی نگهداری شوند از ورود آنها به مسائل دیگر جلوگیری می‌شود و در غیر این صورت در معرض تن‌فروشی و سوءاستفاده قرار می‌گیرند.
31 مرکز برای دختران فراری
در حال حاضر 31 مرکز در سراسر کشور برای دختران فراری وجود دارد. ولی‌الله نصر، مدیرکل دفتر امور آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی به فرهیختگان می‌گوید: «31 مرکز برای تمامی دختران فراری و در معرض آسیب در کشور وجود دارد که خدمات روانشناسی، مددکاری و... در آن صورت می‌گیرد.» او عنوان می‌کند: «براساس آخرین تصمیم گیری‌های انجام شده و البته براساس قانون، دستورالعمل واگذاری این خانه به انجیاوها و خیرینی که در این حوزه فعالیت می‌کنند، صادر شده است.» به گفته نصر، تهران و بعد از آن کلانشهر‌ها بیشترین تعداد دختران فراری را دارند که می‌توان با برنامه‌ریزی‌های بهتر از بالا رفتن تعداد آنها جلوگیری کرد. با مطرح شدن این موضوع ازسوی وزیر، می‌توان به ساماندهی دختران فراری در شهرهای بزرگ امیدوار بود؛ اما با توجه به اینکه مراجعه به این مراکز می‌تواند آنها را با موضوع بازگشت اجباری به خانواده‌هایی که در بسیاری از موارد عامل فرار آنها بوده‌اند، روبه‌رو کند، همین موضوع دلیل بی‌اعتمادی دختران فراری به این مراکز است. آنها برای رهایی از وضعیت خانواده‌هایشان به شهرهای بزرگ فرار کرده‌اند و اگر قرار باشد پیش از حل شدن مشکلات خانواده، به محل سابق زندگیشان بازگردانده شوند، فرار دوباره آنها، دور از ذهن نیست.
نظر شما