براساس یافته‌های این تحقیق كه در نشریه علمی «BMC گاستروانترولوژی» منتشر شده، اقلیت بیمارانی كه با مشكل عود كردن زخم‌های دهانی مواجه هستند به بیماری آنتروپاتی یا بیماری روده باریك حساس به پروتئین گلوتن (سلیاك) مبتلاء می‌باشند كه كشف این ارتباط امكان ارزیابی مناسب‌تر این بیماری شكمی را در این گروه از بیماران فراهم می‌كند.

بیماری سلیاک (آنتروپاتی حساس به گلوتن)، نوعی‌ بیماری‌ آلرژیک‌ گوارشی است که سبب آسیب به پرزهای روده کوچک و سبب اختلال در جذب مواد مغذی می‌شود. افرادی که به بیماری سلیاک مبتلا هستند، پروتئینی به نام گلوتن را که در گندم، جو، چاودار و احتمالاً جودو سر وجود دارد، نمی‌توانند تحمل کنند.

زمانی که بیماران مبتلا به این بیماری، غذاهای حاوی پروتیین گلوتن مصرف ‌کنند، دستگاه ایمنی بدن پاسخی را به صورت تخریب روده کوچک صادر می‌کند. این تخریب به خصوص در پرزهای روده که مواد مغذی از طریق آنها جذب می‌شوند، ایجاد می‌شود.

به دنبال آسیب پرزهای روده‌یی، فرد به دلیل توقف جذب مواد غذایی حیاتی بدون توجه به مقدار غذای خورده شده دچار كمبودهای تغذیه‌یی می شود. از آنجا که سیستم ایمنی خود فرد سبب تخریب و آسیب پرزهای روده کوچک می‌شود، این بیماری، در گروه بیماری‌های خودایمنی طبقه بندی می‌شود.

دكتر فرهاد شهرام، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی تهران و از محققان این طرح در این زمینه تاكید كرد: در پنج درصد از افراد مبتلاء به سلیاك ممكن است تنها تظاهر بیرونی بیماری همین زخم‌های دهانی باشند. این زخم دهانی با اصطلاح پزشكی «آپتوس استوماتیس» نوعی زخم باز و دردناك است كه در دهان ظاهر می‌شود و به رنگ سفید یا زرد است كه اطراف آن با ناحیه‌ای به رنگ قرمز روشن احاطه شده است.

این زخم‌ها در شرایط استرس زیاد دوباره ظاهر می‌شوند و با عفونت‌های ویروسی، آلرژی‌های غذایی و سایر ناراحتی‌ها توام هستند.

در این تحقیق دكتر شهرام و همكاران وی روی 247 بیمار مبتلاء به این زخم‌های دهانی مطالعه كردند كه در طول یك سال حداقل سه نوبت تحت حمله این زخم‌ها قرار می گرفتند.

محققان آنتی بادی‌ها و سایر فاكتورهای ایمنی همراه با سلیاك را بررسی كردند.

به گزارش ایسنا، طی این بررسی از دیواره روده باریك افرادی كه دچار این زخم‌ها شده بودند، نمونه برداری صورت گرفت.

محققان با بررسی این فاكتورها و تاثیر رژیم غذایی فاقد یا حاوی گلوتن روی بیماران نتیجه گرفتند كه آنتروپاتی حساس به گلوتن باید در بیماران مبتلاء به زخم‌های دهان مورد توجه قرار بگیرد.

همچنین عدم واكنش به درمان‌های معمول برای این زخم‌ها می‌تواند نشانه دیگری از بروز این بیماری شكمی باشد.