سلامت نیوز: رییسی گفت: عملا خیلی از درخت‌ها را با بی مدیریتی در تهران خشک می‌کنند، به درخت‌های قدیمی نمی‌رسند و به جایشان چمن می کارند.

 به گزارش سلامت نیوز به نقل از میزان، فرهود رییسی،فوق لیسانس باغبانی از دانشگاه صنعتی اصفهان (1365)،عضو هیئت علمی سازمان تحقیقات کشاورزی ایران از سال( 1362 الی 1382)،مشاور بخش خصوصی از سال 1377 و مدیر بخش خصوصی از سال 1383 است.

وی در نشستی که در خبرگزاری میزان برگزار شد در مورد عدم مدیریت درختان پایتخت گفت: عملا خیلی از درخت‌ها را با بی مدیریتی در تهران  خشک می‌کنند، به درخت‌های قدیمی نمی‌رسند و به جایشان چمن می‌کارند. چمن به چه دردی می‌خورد؟چه کسی باید پاسخگوی این مسائل در شهر باشد؟ در محله شهرآرا تهران تمام درختان را به علت تغییر مسیر آبیاری و ... خشک کردند. چه شده که اگر شهروندی به درختان  صدمه بزند، جریمه چند میلیونی در انتظارش است، ولی وقتی  درختان از طرف ارگانی خشک می‌شود، کسی واکنش نشان نمی دهد؟

رییسی بیان کرد: رنگ برگ‌ها در چنارهای تهران در بهار و پاییز دیگر تفاوتی ندارد. زردی برگ‌ها درصد قابل توجهی از درختان پایتخت را تهدید می‌کند. فتوسنتز در برگ‌های زرد، بسته به شدت زردی به میزان زیادی کاهش یافته و حتی متوقف می‌شود. بنابراین جذب co2  کاهش یافته، غذا و اکسیژن کمتری هم تولید می‌شود. نتیجه مشهود آن مرگ تدریجی و عمر کوتاه این درختان است. درختان زرد شهر نمی‌توانند ارزش‌های زیست محیطی خود را ایفا کرده و لذا هیچ نقشی در کاهش آلودگی هوا، تولید اکسیژن و حتی زیبایی ندارند. بنابراین بود و نبود این درختان در پارک‌ها،حاشیه خیابان ها و بزرگراه ها کاملا بی فایده است.به علت مرگ فیزیولوژیک فعلی و زوال کامل قطعی در آینده، هزینه های بیهوده نگهداری و آبیاری در شرایط موجود به لحاظ اقتصادی، حتی زیان بار است. اما تغییر این شرایط و بهبود زردی برگها در خیلی از موارد امکان پذیر است.


درخت‌های موجود در شهرها هم حق زندگی دارند
وی درباره اهمیت مضرات زردی برگ درختان تصریح کرد: اگر درختی برگ هایش زرد باشد،فتوسنتزی ندارد و اکسیژن تولید نمی‌کند. بین درختان پهن برگ‌ و سوزنی برگ، پهن برگ ها، بیشترین مقدار اکسیژن تولیدی را دارند و در میان درختان  پهن برگ، "چنار" در رتبه اول قرار دارد و حتی حاضر است برای اینکه روزنه هایش را نبسته و اکسیژن اش را به محیط اطراف بدهد، تا آخرین برگ خود را بریزد. حال این درخت با این عزیزی چرا باید زرد شود و کسی به آن توجه نکند؟ یک درجه زرد شدن درخت چنار معادل پایین آمدن درصدی از فتوسنتز و با رفتن درصدی از آلایندگی در شهر است.

رییسی با اشاره به سخنان مقام معظم رهبری در زمینه حفظ  درخت های موجود اظهار کرد: درختان  اکسیژنی تولید می‌کنند که حتی کارخانه اکسیژن سازی هم نمی تواند آنقدر اکسیژن به هوای تهران بدهد.

وی بیان می کند:گرچه بزرگان ما توصیه به کاشت درخت می‌کنند، اما نمی‌گویند بروید چنار زرد بکارید. در حقیقت داشتن برای داشتن یک درخت چنار خوب باید چنارهایی را پرورش دهیم که در شرایط آب و خاک ما توانایی رشد صحیح داشته باشند. اولا آب کمتری مصرف کنند ودوما  بتوانند عناصرغذای خود را تا حد زیادی از خاک آهکی که عناصر آهن و روی کم دارد، بگیرد.

این متخصص علوم گیاهی می افزاید: سابقه بسیار زیاد کاشت درخت چنار در تهران نشان داده است خوشبختانه این درخت بیماری یا آفت جدی یا مسئله سازی نداشته است و در صورت نگهداری صحیح می تواند عمری 2-3 هزار ساله داشته باشد و گزینه مناسبی برای کاشت در شهر است؛ اما ما بدون اینکه علم را در نظر بگیریم، پای درخت را بتون و سیمان می‌کنیم ، در فاصله 30 سانتی متری اش، گودال چندین متری برای ساخت برج، حفاری می‌کنیم. به نظرم باید تحقیق کنیم ببینیم چنارها با این شرایط اصلا چرا زنده اند؟ به نظر می‌رسد قدر چیزهایی که داریم را نمی‌دانیم و در حقیقت به دنبال مسائلی هستیم که جدید باشد و فکر می کنیم با کاشت درخت جدید، مساله حل شده است؛ در حالی که درخت، جدید و قدیم ندارد و همه را می توانیم حفظ کنیم.


درختان تهران به پاییز عادت دارند
بنیانگذار تزریق عناصر غذایی به درختان در ایران افزود: مساله ای که باعث شد از سال 76 به دنبال  روش تزریق عناصر غذایی به درختان بروم، معضلی بود که در درختان به خصوص "چنار" مشهود بود و پریدگی رنگ درختان و زردی برگ‌های آنها در کلانشهرهای تهران، اصفهان، مشهد، شیراز و بقیه شهرها مثلا ملایر وجود دارد. این عارضه بخصوص در درختان چنار و گونه های پر رشد دیگر مثل اقاقیا شدت بیشتری نشان می‌دهد. در سال 76 که مسئول تحقیقات تغذیه و آبیاری درختان در استان اصفهان در سازمان تحقیقات کشاورزی بودم، به طور تصادفی با  روشی که  باغ دارهای قدیمی و پدرانمان  با آن یک جورهایی آشنا هستند، آشنا شدم؛ آن روش  زدن میخ به درختان  بود که روشی کاملاَ ایرانی است و خواستگاهش اطراف الموت و استان قزوین است.

این متخصص افزود: 70- 80 سال پیش آمریکایی‌ها  از خاطرات پیرمردهای ایرانی،جرقه اولیه گرفته و روشی ابداع کردند که با ایجاد سوراخ‌هایی در درخت، سعی کردند مواد مغذی که درخت کم دارد را وارد درخت کنند.

وی با بیان این مطلب که به عنوان یک محقق آزاد سازمان تحقیقات در بخش دولتی 17 سال پیش در زمینه تزریق مواد غذایی به درخت فعالیت خود را آغاز کرد، افزود:  17 سال پیش همزمان من و شرکت دیگری در آمریکا، به نام abor jet   هر دو، فعالیت مان را  در این زمینه آغاز کردیم.

رییسی تصریح کرد:کلروز به معنی فقدان کلروفیل، به زردی و نازکی برگ درخت منجر می شود. کلروز عوامل مختلفی دارد و مهمترین عاملش کمبود آهن است . به عنوان کسی که بنیانگذار تزریق در ایران هستم، توانستم برای اولین باردر سال 78 چنارهای شهر اصفهان را با روش تزریق عناصر غذای سبز کنم.

رییسی با اشاره به این مطلب که سال 88 در پارک ملت تهران، عملیات تزریق عناصر غذایی را در مورد 1800 اصله درخت انجام داده است، افزود: این کار قرار بود در مورد 3 هزار درخت باشد اما کار به دلیل  اینکه یک آدم غیر مسئول در هنگام انجام پروژه از آن محوطه رد شد و دریل را در دست عوامل دید؛ متوقف شد. چرا که دلیل  اش این بود که می گفت این روش منسوخ شده است. متاسفانه یک خبرگزاری هم در این میان خیلی شلوغ کرد و گفت می خواهند درختها را تزریقی کنند.

مرگ درختان پایتخت بر اثر زردی/ درختان تهران به پاییز عادت دارند

وی افزود: الان پاییز و تابستان درختان چنار در پارک ملت و بسیاری از بزرگراه های تهران از جمله همت، کردستان، شهرآرا و  ... معلوم نیست، چرا که همیشه رنگ برگ هایشان همیشه  زرد است و روز به روز اوضاع درخت ها وخیم تر می‌شود.زردی برگ، مرگ است و درختان زرد تا دو –سه سال آینده می میرند.

سوء استفاده برخی از روش تزریق/درخت را بزرگتر سوراخ می‌کنند تا بیشتر بفروشند!
رییسی با بیان این مطلب که روش تزریق،روشی گران قیمت است وعده ای سودجو در دو سه سال اخیر با ترکیبات گران قیمت و ادعای آموزش روش تزریق، به درخت ها صدمه می زنند، اظهار کرد: در تزریقی که دنیا قبول دارد حداکثر قطر سوراخ 1.5 میلی متر تا 3.2 میلی متر و عمق سوراخ ایجاد شده از 8 میلی متر تا 15 میلی متر است.اما فیلمی در یوتیوب از تزریق به درختان درکاخ گلستان منتشر شده که قطر سوراخ ایجاد شده 25 میلی متر و عمق سوراخ 15 تا 25 سانتی متر است. این سوراخ های وحشتناک در درخت های چنار، پیربکران اصفهان و نیز درمحدوده سازمان پارک های شاهرود هم دیده شده آنهم  با دریل هایی که آسفالت را سوراخ می کنند.

وی تصریح کرد: اخیراَ شخص دیگری هم  در باغات و بعضی از نقاط تهران،تزریق به درختان را  را با سوراخ هایی به قطر 8 میلی متر و عمق 8 الی 10 سانتیمتر انجام می‌دهد. با این کار حفره ای دردورن درخت ایجاد می شود و این  سوراخ بزرگ و وسیع به خاطراین است که فرد عامل، ماده غذایی تزریقی اش را بیشتر بفروشد . در حقیقت یک عده سودجو، تزریق را به عنوان ایجاد حفره بزرگتر برای فروختن حجم بیشتری از ماده گران شان  اشتباهی گرفتند. حجم سوراخ ایجاد شده یا محفظه تزریق اصولی معمولا کمتر از یک cc  کمتر است؛ در حالی که در مثال های فوق محفظه تزریق حدود 10 cc و در دیگری 18 cc بود که زخم بزرگی در سیستم آوندی درخت محسوب می‌شود.

درخت های خیابان ولی عصر از مدت‌ها پیش دچار مریضی و مرگ طوقه شدند

رییسی  گفت: در سال 82 گزارشی برای سازمان پارک ها تهیه کردیم که در آن موقع علت مریضی چند درخت در خیابان ولی عصر را جویا شده بودند، در آنزمان به عنوان مشاور شهرداری منطقه 1 گزارش دادم که این چنارها به دلیل پوسیدگی و لجن و ته نشست مواد آلی موجود در زباله ها در حفره باریک و نامناسب پای درخت، دچار مریضی و مرگ طوقه شده اند؛ اما چرا حالا باید کار بعد از 12 سال کار به جایی بکشد که یکی از سایت ها از قول مسئولی عنوان کند که مردم ناراحت نشوید، ما چنارها را قطع می کنیم، چون پوسیده اند. ما در سال 82 فاجعه مرگ چنار را با چشم هایمان دیدیدم و از پای طوقه درخت مورد آزمایش، فقط لجن در آوردیم .

سال 82 - اعلام گزارش بیماری طوقه درختی در خیابان ولی عصر


وی ادامه داد: بعدها آقای مشاوری در منطقه یک شهرداری تهران، سال 84  با من تماس گرفت و گفت "قرار است پیاده راه سازی خاص در خیابان ولی عصر تهران انجام بدهیم شما نظرتان چی است؟ بتن بچینیم؟ سنگ کنیم؟ چه کنیم؟" من نظرم را اعلام کردم اماعملاَ همان سنگها، همان فاصله و بستر ایجاد شدو درخت های بیچاره هنوز در لجن جوی ها، دست و پا می زنند.

این متخصص تصریح کرد: همچنین در سال 80-81 از طریق یکی از کارشناسان سازمان پارک ها اطلاع دادند که درختی درخیابان شریعتی روبروی میرداماد در حال مرگ است و درخواست درمان از طریق تزریق را داشتند. آن درخت هم به همان عارضه طوقه و لجن  دچار بود. آنتی بیوتیک زیادی به آن زدیم ولی از لجن زیاد مرد. از طوقه مرد با اینکه تنه و شاخه سالمی داشت. در خاک پای درخت مخلوطی از آب و اکسیژن نیاز داریم. مثلا در درخت کیوی میزان اکسیژن خاک باید بیشتر از آب باشد؛ در درخت چنار و گردو هم همینطور و لجن ها و گل و لای و گاهی بستر نامناسب باعث کاهش اکسیژن طوقه درخت میشود.

مرگ درختان پایتخت بر اثر زردی/ درختان تهران به پاییز عادت دارندمرگ درختان پایتخت بر اثر زردی/ درختان تهران به پاییز عادت دارند
سال 80-81 مرگ درختی به علت مریضی طوقه در خیابان شریعتی

رییسی با طرح این سوال که  آدم های مهمی در سازمان پژوهش سازمان پارکها هستند،چرا نظرات این افراد را برای نجات درختان، بخصوص درختان چنارجمع آوری نمی کنند افزود: اگر به داد درختان این خیابان نرسند،تمام شان خواهند مرد. خیلی زودتر ازآن هایی که قبلاَ مردند. با این طرز  نگهداری ، فشار آسفالت و سنگ‌هایی که در بستر درخت ها  به کار بردیم  و نوع شست و شویی که در حال حاضردر مورد آنها به کار می‌رود، اگر فکر خاصی برایشان نشود، دو میلیارد چنار دیگر هم که بیاورید و بکارید، همگی می میرند. حتی اگر درختی از لحاظ مواد غذایی هم غنی باشد اما از لحاظ طوقه بیمار باشد، نمی شود برایش کاری کرد.

میلیاردها تومان هم بدهند درختان ولی عصر را تزریق نمی کنم
این متخصص علوم گیاهی با بیان این مطلب که اگر میلیاردها تومان هم به من بدهند، برای درختان ولی عصر  تزریقی انجام نمی دهم، گفت: وقتی درختی به علت مرگ طوقه می میرد، به عنوان یک کارشناس، پیشنهادی برای نجاتش به جز بهبود بستر ندارم.

 عدم قرنطینه درخت توت کاتوزا، عامل ایجاد مگس های سفید در پایتخت
وی همچنین در مورد پدیده مگس های سفید در پایتخت گفت: این مسائل بایدعلاج قبل از وقوع شود. 7 سال پیش به دوستی کارشناسی در منطقه 2 تهران به شوخی گفتم :"جان من آنقدر درخت توت  کاتوزا  را در بلوارها نکارید. از این به بعد هر کسی از بزرگراه همت رد شود، در جیب اش، لارو پروانه پیدا می کند!"

رییسی افزود:درخت توت کاتوزا، گیاهی است که برگ خوش خوراکی دارد و آب موردنیازی اش هم از چنار کم تر نیست.این مسئله یعنی بر هم زدن نظم اکو سیستم؛همین که شما بدون مطالعه موردی که تعریف نشده و سابقه چندانی هم ندارد، در سطح وسیعی انجام آن را اجرا میکنید، کار درستی انجام ندادید. باید اول  این کار به طور قرنطینه در یک بلوار انجام شده و آفاتش مطالعه می شد.چون این نوع درخت برگ هایش سبز و پهن است، دلیل نمی شود که وسط بلوارها آن را بکاریم. توجه نکردن به علم محیط زیست یعنی بر هم زدن محیط زیست.

وی اذعان کرد: آن روز یک شوخی خیلی جدی در مورد لاروها داشتم اما، امروز می بینید که میزبان اصلی مگس سفید در پایتخت، درخت توت، بخصوص توت کاتوزا است.راه حل مهم این مساله  این است که برای مبارزه با این آفت از سموم استفاده نشود و  شکارچی‌های طبیعی، حشرات،باکتری ها و مواد ضد آفت ناشی از فعالیت آنها، را بکار بگیریم و شاید هم  تزریق سموم بی ضرر یا کم ضرر.... و کلا تکنیک مبارزه تلفیقی را در این زمینه داشته باشیم.

سمپاشی در فضای شهری در دنیا ممنوع شده است/ حذف سمپاشی در تهران با تزریق ممکن است

رییسی با تاکید بر این مطلب که سمپاشی در فضای شهری در همه دنیا ممنوع است افزود:  الان در فضای شهری استفاده از تکنولوژی تزریق برای مبارزه با آفات می کنند چه تزریق بیوشیمیایی سموم زنده بی ضرر و چه سموم خطرناک. این روش می تواند خطر این سموم را مخصوصاَ در فضای شهری، به کمتر از 10 درصد برساند.

وی افزود: در روش سمپاشی بیش از 80 درصد محلول سم را به زمین و زمان می پاشید و تنها 15 الی 20 درصد آن در سطح برگ مانده و از این مقدار تنها کمتر از ده درصدش جذب برگ می شود.حال اینکه در روش تزریق، سم را از طریق سوراخ باریکی داخل برگ تزریق کرده و موجود زنده ای مثل کبوتر یا انسان از سم موجود آسیب نمی بیند و به درختی سم را شلیک کردید که آفت داشته است و در عین حال سم کمتری مورد استفاده قرار دادید. ما این کار را برای اولین بار در منطقه 10 تهران بر روی آفت معروف تهران انجام دادیم.

رییسی افزود: در سال 1393 حدود دو هزار درخت را در ناحیه ای در محدوده پایلوت نسبت به آفت" سوسک برگ خوار نارون " با روش تزریق سم کنترل کردیم. در این روش اگربعد از تزریق باران هم بیاید بعداَ نیاز به سمپاشی ندارید.  بازخوردی که از مردم دراین طرح داشتیم خوب بود و مردم راضی بودند.

در برخی خیابان‌ها، آسفالت را تا بیخ تنه درخت کشیده اند
این متخصص علوم گیاهی در خاتمه در مورد اهمیت بستر درختان  تصریح کرد:در مورد مریضی طوقه درختان با مسئله بستر مواجه هستیم  که حل شدنی است. نباید بستر درختان را به خاطر مبارزه با موش و موجودات موذی و بهانه های بی پایه دیگر، سنگ کنند. باید شن‌های پای درخت را هر از چندگاهی شست و شو کرده و بعد سرجایش بگذارند. گاهی عامل مرگ و پوسیدگی  طوقه درخت، گذاشتن بار اضافی در پیاده روها و فشردگی خاک و آسفالت  در کنار آنهاست. اگر اکسیژن را با فشردن خاک از منطقه ریشه و طوقه قطع کنیم، درخت را کشته ایم، حال اینکه جای باریکی در کنار درخت قرار می‌دهند به بهانه اینکه آب به درخت برسانند، مساله ای را حل نمی‌کند چرا که درخت از جای باریک که نمی‌تواند آب بخورد.