سلامت نیوز: واحدهای خدماتی كه با هدف كمك رسانی بلاعوض از سوی دولت‌ها در اختیار شهروندان هستند، حمایت‌های اجتماعی را به افراد اختصاص می‌دهند كه در همه جای دنیا رایگان است. برای مثال تماس با پلیس 110 و كمك خواستن یا تماس با سامانه 118 و دریافت شماره تلفن. اورژانس پزشكی نیز یكی از این واحدهای خدماتی بوده كه در بیمارستان‌های مختلف كشور راه‌اندازی شد تا ضمن انتقال سریع بیماران به بیمارستان در موارد مختلف درمان‌های سرپایی و مشاوره به بیماران ارائه دهند كه البته همه این اقدامات باید رایگان باشد.
 

به گزارش سلامت نیوز، روزنامه آرمان در ادامه نوشت: همیشه هنگام شرایط بحرانی و بیماری و جراحت نخستین چیزی كه به ذهن ما می‌آید شماره 115 است كه می‌توانیم با تماس با آن توسط مامورانی كه خودشان هم مهارت پزشكی دارند به بیمارستان برویم. خیلی از ما در این لحظه مانند یك كودك به هر اتفاقی كه دیگران برایمان رقم بزنند و هر تصمیمی كه بگیرند تن می‌دهیم و اعتماد داریم و خیلی از ما هم چاره‌ای جز این نداریم، اما تجربه برخی از افراد از موقعیت اورژانسی چیزی دیگر است. آنها در كمال تعجب شاهد این بوده‌اند كه برای برخی از افراد و بیمارستان‌ها به جای اینكه درمان و سلامت فرد بیمار اولویت داشته باشد، دریافت پول اولویت دارد.

بیمارستان دولتی ظرفیت ندارد

دریافت هزینه از بیمار حین انتقال به بیمارستان یك نوع كارشكنی محسوب می‌شود و در صورت شكایت این موضوع با جدیت پیگیری خواهد شد. اینها را صابری‌نیا رئیس اورژانس كشور سال گذشته اعلام كرد. با وجود این، باید گفت برخی تنها این هزینه را دریافت نمی‌كنند! و البته غالبا اگر رفتن شما به بیمارستان منتفی شود از شما هزینه دریافت نمی‌كنند.

بیماری ناشناخته!

«مدتی پیش به نوعی اختلال روانی مبتلا شده بودم كه بسیار ناشناخته بود! بیماری وسواس مریضی! افرادی كه به این بیماری مبتلا می‌شوند هر روز مشكلات جسمی حادی را تجربه می‌كند، در حالی كه همه این بیماری‌ها فقط ریشه روانی دارد و آنها به هیچ‌وجه از نظر جسمی بیمار نیستند. افرادی كه وسواس بیماری دارند با این وجود كه بیماری جسمی واقعی ندارند همه علایم آن را احساس می‌كنند. تا قبل از اینكه مادرم بفهمد كه به بیماری وسواس بیماری دچار شده‌ام، وقتی دچار حملات بیماری می‌شدم با حالتی سراسیمه مرا را به بیمارستان منتقل می‌كرد. در تمام 14، 15 باری كه مادرم با هزار بدبختی مرا به بیمارستان برد، تجربیاتی در این نقل و انتقال كسب كردیم كه جالب است.» این روایت فردی است كه تجربیات جالبی دارد؛ تجربیاتی كه به همین مورد محدود نمی‌شود.

احتمال انتقال بیماری از این راه خیلی زیاد است!

وی ادامه می‌دهد: یك شب منزل یكی از دوستانم بودم و آنجا وقتی خواب بودم سگ دوستم كه همیشه در خانه او رها بود به سمت من آمده و بزاق سگ با صورتم برخورد كرد. من سراسیمه به خانه رفتم زیرا تصور می‌كردم ممكن است از این طریق بیماری گرفته باشم. بلافاصله تماس گرفتم. وقتی شرح حال مرا شنیدند به من گفتند شما به احتمال بالای 50 درصد هاری گرفته‌ای و باید سریعا به بیمارستان بروی. وقتی از آنها خواستم كه آنها این كار رابكنند گفتند ما نمی‌توانیم و در ضمن گفتند فقط بیمارستان... (بیمارستانی دولتی در جنوب تهران ساخته شده) می‌تواند این بیماری را درمان كند و اگر دیر به بیمارستان برویم ممكن است تا ساعاتی دیگر بیماری همه وجود مرا بگیرد و بعد هم تاكید كردند باید حتما آن سگ را پیدا كنید و او را هم با خودتان آنجا ببرید تا به وسیله آن سگ این بیماری درمان شود. مادر بینوای من باترس و نگرانی نیمه شب مرا به بیمارستان... برد ولی آنجا متوجه شدیم كه این بیمارستان هیچ ارتباطی به این مساله ندارد و باید به دانشكده دامپزشكی... برویم. پزشكان و پرستاران این بیمارستان هم با وجود اینكه شرح حال كامل مرا شنیدند اصرار كردند كه حتما به بیمارستانی دیگر برویم چون احتمال انتقال بیماری از این راه خیلی زیاد است! وقتی در ساعات نیمه شب خودمان را به بیمارستان دامپزشكی رساندیم متوجه شدیم كه تعطیل است و تازه اینجا بودكه نگهبان بیمارستان وقتی اظهارات ما را شنید تعجب کرد چون بیماری هاری فقط در اثر گاز گرفتن سگ آن هم سگی كه كاملا وحشی و افسارگسیخته است ایجاد می‌شود. او گفت اصلا امكان ندارد با بزاق یك سگ اهلی كه كنار انسان زندگی می‌كند این ویروس به كسی منتقل شود.: یا برای مثال یك روز دیگر وقتی به قول مادرم بیماری خیالی‌ام عود كرد و فكر می‌كردم در حال سكته كردن هستم، چون در خانه تنها بودم بلافاصله با 115 تماس گرفتم ولی وقتی آنها آمدند من احساس كردم حالم بهتر شده و نمی‌خواهم به بیمارستان بروم ولی آنها با گرفتن فشار و نبض اصرار داشتند مرا به بیمارستان منتقل كنند. حتما دلیلی داشتند.

بیمارستان‌های دولتی به ما پذیرش نمی‌دهند

بردن بیمار با آمبولانس! طبق قانون تنها اورژانس حق انتقال بیمار به بیمارستان دولتی را دارد ولی در شرایطی كه جان بیمار به خطر بیفتد یا مشكل ایجاد شده برای بیمار به دلیل جراحی در بخش خصوصی باشد، اورژانس ۱۱۵ می‌تواند بیمار را به بیمارستان خصوصی انتقال دهد. با این وجود برخی تمایل ندارند بیمار را به بیمارستان دولتی ارجاع دهند. در این مواقع نخستین واژه‌ای به خانواده بیمار گفته می‌شود یك جمله است«بخش مراقبت‌های ویژه جای خالی ندارد. هر بیمارستان خصوصی با یك مركز آمبولانس خصوصی قرارداد دارد و این مركز موظف است بیماران را به این بیمارستان منتقل كند. یكی از راننده‌های آمبولانس‌ها در پاسخ به این سوال كه آیا شما بیماران را به بیمارستان‌های دولتی هم منتقل می‌كنید، می‌گوید: بیمارستان‌های دولتی به ما پذیرش کافی نمی‌دهند و اگر بیماری از بیمارستان دولتی بخواهد به بخش خصوصی منتقل شود ما جابه‌جایی او را برعهده می‌گیریم. او به نكته دیگری هم اشاره می‌كند و آن هم پرداختی كمتر از تعرفه به آمبولانس‌های خصوصی توسط بیمارستان‌های دولتی است. او می‌گوید: بیمارستان‌های دولتی مبلغی به مراتب كمتر از تعرفه تعیین شده پرداخت می‌كنند و همین موضوع باعث شده آمبولانس‌های خصوصی ضرر دهند. وقتی می‌پرسم هنگام انتقال بیمار به بیمارستان، انتخاب بیمار یا همراه او چه تاثیری در پذیرش توسط شما دارد، می‌گوید: راستش را بخواهی در شرایطی كه بیمار وضعیت خوبی ندارد وخانواده اش تنها نگران جان عزیزشان هستند این مركز آمبولانس خصوصی است كه تصمیم می گیرد. شاید روایت‌هایی كه درباره برخی كاستی‌های حوزه اورژانس مطرح شد مربوط به عده‌ای بسیاراندک باشد، اما از آنجا كه خدمات مربوط به سلامتی در همه دولت‌ها مورد توجه جدی قرار گرفته و سعی می‌شود اصلی‌ترین حمایت اجتماعی در حوزه مباحث سلامتی باشد، ارائه خدمات درست و البته تا جای ممكن كم هزینه باید در اولویت قرار بگیرد. در طرح تحول سلامت به وضعیت داخلی بیمارستان‌ها و نحوه ارائه خدمات درمانی توجه ویژه شد، اما به نظر می‌رسد واحد اورژانس به عنوان بخشی كه سریع‌ترین و مهم‌ترین خدمات درمانی را در اختیار افراد قرار می‌دهد نیازمند تخصیص بودجه بیشتر است تا بتواند خدمات بیشتر وبهتری به مردم بدهد.