دكتر هادی ولیزاده، دانشیار فارماسیوتیكس دانشكده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبریز و پژوهشگر برگزیده جشنواره بین‌المللی تحقیقات پزشكی رازی با بیان این مطلب به ایسنا گفت: در این پروژه كه نتایج آن در European Journal of Pharmaceutics and Biopharmaceutics ارائه شده با استفاده از پارامترهای ثابت سرعت ذاتی انحلال مولکول دارو و نفوذ پذیری روده‌یی آن در رت (موش)، داروها را طبقه بندی كرده و مشخص می‌كنیم كه داروی تحت بررسی از دیدگاه کارایی فارماکوکینتیکی چه ویژگی‌ها و ضعف هایی دارد. با مشخص شدن این نقطه ضعف می توان روی آن کار کرد و دارویی با خصوصیات بهتری تولید کرد که در نهایت نتیجه تمامی این مراحل، کاهش طول مدت و هزینه مطالعات دارویی و ارائه داروئی با کارایی و قیمت بهتر است.

وی در خصوص چگونگی انجام این طبقه بندی تصریح كرد: ما در چهار گروه این طبقه بندی را انجام می‌دهیم كه در گروه اول داروهایی قرار می گیرند كه هم ثابت سرعت ذاتی انحلال و هم نفوذپذیری روده‌یی رت در آنها بالا است، گروه دوم ثابت سرعت ذاتی انحلال پایین و نفوذپذیری روده‌یی رت بالایی دارند، گروه سوم ثابت سرعت ذاتی انحلال بالا و نفوذپذیری روده یی رت پایینی دارند و نهایتا در كلاس چهارم كه داروهایی با عواض جانبی بالا و مضر هستند در هر دو پارامتر امتیاز منفی می گیرند و مجوز ادامه فعالیت به آنها داده نمی‌شود اما سعی می شود داروهایی را كه در رده های دوم و سوم قرار می گیرند با تغییر ساختار مولكولی، وارد كلاس اول كنیم تا داروهایی با كیفیت مناسب به بازار عرضه شود.

وی با اشاره به این كه پارامترهای ترمودینامیكی از دیگر پارامترها بهتر است افزود: در آینده قصد داریم از طریق پارامترهای ترمودینامیكی به جای نفوذپذیری روده ‌یی آن در رت استفاده كنیم و از آنجایی كه مراحل کشف، طراحی، سنتز دارو و ارائه داروها به بازار دارویی یک روند بسیار طولانی و هزینه بر می باشد و به طور متوسط از هر 10 هزار ماده ای که طراحی و سنتز می شود در انتها فقط یک ماده موفق می شود تا تمام مراحل بررسی و کنترل مسمومیت و اثربخشی و کارایی را آن هم در طول 10 سال طی کند وحتی گاه به خاطر عوارض جانبی دارو پس از 20 یا 30 سال از بازار دارویی حذف می شود، با اجرای این طرح در كشور می‌توان داروهایی با حداقل عوارض را تولید كرد.

به گفته این پژوهشگر، بسیاری از داروهای کشفی در مرحله مطالعات درون تنی انسانی مردود می شود در حالی که اگر بتوان از همان ابتدا پیش بینی كرد که ماده ای که سنتز شده آیا می تواند بازدهی بدنی مناسبی در انسان داشته باشد یا نه در این صورت می توان از بسیاری از مطالعات غیر ضروری اجتناب کرد و نهایتا طول مدت و میزان هزینه مطالعات دارویی را به حداقل رساند.