روزنامه تایمز آو ایندیا در مقاله‌ای می‌نویسد: در حالی که علوم پزشکی و تغذیه تاکنون کمبود منیزیم را امری نادر تلقی می‌کرد، اما برخی معاینات و مطالعات نشان می‌دهند که فقر منیزیم در بدن و یا حتی کمبود آن، اغلب به درستی تشخیص داده نمی‌شود.

از دیدگاه کارشناسان، اندازه‌گیری میزان منیزیم بدن در اکثر کشورها حتی کشورهای غربی اغلب به دلیل هزینه آن انجام نمی‌شود و بسیاری از موارد فقر منیزیم همچنان پنهان می‌مانند. از آنجا که کمبود منیزیم نشانه‌های بسیار متنوعی دارد، پزشکان اغلب علل دیگری غیراز کمبود منیزیم برای ناراحتی‌های افراد تشخیص می‌دهند؛ این در حالی است که عدم تشخیص کمبود منیزیم می‌تواند باعث ناراحتی‌های زیادی از جمله ضعف بازده و توانایی کار، سردردهای میگرنی، درد قلب، گرفتگی ماهیچه پا و انگشت شصت پا و ناحیه شکم شود.

منیزیم همچنین ترمزی در برابر استرس محسوب می‌شود که در جامعه پیشرفته امروزی به وفور گسترش یافته است. از آنجا که سلول‌های بدن از طریق هورمون‌های استرس، منیزیم بیشتری مصرف می‌کنند، مقدار کافی این ماده معدنی به ویژه هنگام استرس مهم است.

امروزه متاسفانه عموم جامعه بندرت می‌دانند که با وجود تمام تنوع غذایی حتی در کشورهای پیشرفته، کمبود منیزیم همچنان وجود دارد. پزشکان نیز تا مدت زیادی اهمیت واقعی منیزیم را نمی‌دانستند اما امروز مشخص است که کمبود این ماده معدنی می‌تواند باعث ناراحتی‌ها و بیماری‌های مختلفی شود. مهمتر این که ورود مقدار کافی منیزیم به بدن، برای سیستم قلب و گردش خون مفید است و آن را محافظت می‌کند اما کمبود این ماده معدنی، وضعیت قلب را به مخاطره می‌اندازد و متاسفانه این مهم بندرت مورد توجه قرار می‌گیرد.

بر اساس این گزارش، غنی‌ترین منبع منیزیم شامل آجیل مثل بادام، پسته، گردوی سیاه، تخم کدو، بادام زمینی، برگ سبز سبزیجات، غلات، گندم، آرد و سویا هستند. همچنین منابع خوب دیگر برای منیزیم عبارت از آرد گندم، آرد جو، چغندر سبز، اسفناج، خرده گندم، حبوبات، جودوسر، موز و سیب زمینی با پوست هستند.

بعلاوه می‌توانید منیزیم را از بسیاری گیاهان گونه‌های علف‌ها و جلبک‌ها به دست آورد. برای مثال جلبک آگار، گشنیز، شوید، دانه غلات، شاه‌پسند، خردل خشک، ریحان، پودر کاکائو، تخم رازیانه، مرزه، تخم زیره، تخم ترخون و تخم مرزنجوش حاوی این عنصر مهم و حیاتی هستند.

به گفته محققان؛ به دلیل افزایش و شدت بیماری‌های قلبی، میزان کافی منیزیم در بدن برای ماهیچه قلب و در نتیجه بهبود فعالیت و بازده آن به ویژه مهم است. منیزیم، قلب، ماهیچه‌ها و اعصاب را تقویت می‌کند و به عنوان نمونه منیزیم سولفات موسوم به "نمک تلخ" از مدت‌ها قبل به عنوان مسهل و کاهش گرفتگی در عضلات استفاده می‌شود. منیزیم در آب، گیاهان و حیوانات نیز یافت می‌شود.

این ماده معدنی نقش کلیدی در عملکرد سالم گردش خون و قلب دارد و در همکاری و هماهنگی سلول‌های عصبی و ماهیچه‌ای دخالت دارد و بدین ترتیب برای تمام سیستم عصبی ضروری است و به عنوان نمونه تحریک و تهیج و برانگیختگی اعصاب و ماهیچه‌ها را محدود می‌کند. از آنجا که منیزیم در روده کوچک جذب می‌شود، جذب آن در حضور کلیسم به شدت بهبود می‌یابد.

متخصصان تاكید می‌كنند كه کمبود منیزیم حتی می‌تواند باعث بروز یا تشدید ناراحتی‌های مختلف عصبی، بروز ترس و وحشت و یا افسردگی شود. علت وسعت تاثیرگذاری منیزیم در بدن، دخالت این ماده معدنی در فعل و انفعالات متابولیسمی بسیار مختلف است. منیزیم به جز پیشگیری از افزایش بیش از اندازه و حد فشار و بار بر روی ماهیچه قلب قادر است از دیگر بیماری‌ها و ناراحتی‌ها نیز جلوگیری کند.

منیزیم می‌تواند رگ‌های خونی را باز کرده و قدرت جاری شدن خون را بهبود بخشیده و خون بیشتری به اعضا و بافتها برساند و در نتیجه تاثیر خوب و غیرمنتظره‌ای روی بهبود گرفتگی ماهیچه پا داشته و حتی ناراحتی گردش خون را کاهش دهد.

طبق استانداردهای بین‌المللی بدن یک فرد بزرگسال روزانه 300 تا 400 میلی گرم منیزیم نیاز دارد اما این نیاز در مواردی چون فشار و بار سنگین امور روزمره، استرس، دوران پس از پشت سر گذاشتن یک بیماری، حاملگی، شیردهی و حتی در دوره رشد افزایش می‌یابد.

از سوی دیگر، چون منیزیم تاثیر انسولین در بدن را نیز بهتر می‌کند، کمبود این ماده معدنی نه تنها شرایط برای دیابت را تشدید می‌کند، بلکه حتی آسیب‌های بعدی نگران کننده از جمله ناراحتی‌های متابولیسم در قلب و رگ‌های خونی را نیز تشدید می‌کند.

منیزیم همچنین در بقولات مانند انواع لوبیا، عدس، لپه و ماش، ماهی، پنیر و میوه‌های خشک و برخی از آب‌های معدنی، سبزیجات و کاهو نیز وجود دارد.