سلامت نیوز-*محمود عمیدی: 19 تیرماه 96 با کمال حیرت و تعجب از رسانه ی ملی گزارشی راجع به کمبودهای وزارت بهداشت پخش شد که باعث شگفتی من گردید. در این گزارش که بیشتر به کمبود نیروی پرستاری می پرداخت مسائلی مطرح شد که تعجب آور بود.

در اینکه نیروی پرستاری در مراکز درمانی خصوصی و دولتی نسبت به پایینترین سطوح استانداردها کم است شکی نیست ولی علت این کمبود چیست؟ بدون شک برای حل هر معضلی ابتدا باید به علل آن پرداخت و علت یابی کرد (اتیولوژی) تا بتوان راهکار مناسبی طراحی نمود.

یکی از علتها بدون شک همان فرموده ی جناب دکتر هاشمی بود که بدنبال بازنشستگی پرستاران وزارت بهداشت اجازه ی استخدام ندارد و برای همین کمبودها هر روز بیشتر می شود . با توجه به کمبود شدید نیرو در مراکز درمانی و عدم به کار گیری پرستار بدنبال خروج سابقه دارها واضح است که این کمبودها نمودش بییشتر و بیشتر می شود.

در 4 سال وزارت آقای هاشمی تعداد 40 هزار پرستار از دانشکده ها فارغ التحصیل شده اند و کل جذب نیروی وزارت بهداشت طبق اعلام خودشان کمتر از 16 هزار نفر بوده است و این به معنای 24000 پرستار آماده به کار در همین 4 سال ایشان است که جذب نشده اند.

از طرفی مراجعان می بینند که در مراکز خصوصی نیز اوضاع استانداردهای پرستار به بیمار چندان تعریفی ندارد، ضمن اینکه بیمار و خانواده اش خیلی نمی توانند مطمئن باشند کسی که شب بر بالین بیمار هست پرستار است یا نه ، زبده اش به کنار.

کمبود کادر پرستاری استخدام شده قابل کتمان نیست و متاسفانه این موضوع دستاویزی شده است تا وزارت بهداشت دنبال پروژه های غیر واقعی و روشهای غیر کاربردی برای مثلا رفع این معضل باشد.

چند سال پیش به بهانه ی روی زمین ماندن کارهای اولیه ی بیماران رده ای به نام کمک پرستار تعریف کردند و ما هرچقدر فریاد زدیم که هم اینک تعداد بسیار زیادی کمک بهیار در جامعه هست که می توانید همین امروز به کار بگیرید و مشکل مردم را همین امروز حل کنید گوش ندادند و با توجیهات غیر واقعی برخی منصب داران وزارت که منافعی در تربیت این افراد داشتند یک رده ی جدید ایجاد کردند که امروزه باید بررسی کنیم ببینیم چقدر از کارهای مردم با تربیت این افراد حل شده است؟

اگر تمام مردم ایران راننده باشند ولی اجازه ی رانندگی با ماشینی را نداشته باشند آن ماشین بدون شک فقط خاک خواهد خورد و خواهد پوسید .

تجربه ی عملی وزارت بهداشت در باره ی رفع مشکلات مردم در کارهای اولیه که هنوز هم همان معضلات پا برجاست نشان می دهد که اصلا پروژه های وزارت بهداشت بر اساس نیاز سنجی واقعی طراحی نمی شود که همین مورد درباره ی افزایش ظرفیتهای ورودی دانشجویان پرستاری با محوریت بیمارستانها واقعا عجیبترین اتفاقی است که در حال رخ دادن است و هیچ تحصیل کرده ای نمی تواند باور کند که بیمارستانها متولی آموزش کارشناس باشند در حالیکه در هیچ کجای دنیا و ایران حتی چنین چیزی نه دیده شده و نه دیده خواهد شد.

هم اینک بیمارستانهای بزرگ و کوچک ما در تمام زمینه های مدیریتی مشکل دارند و نارضایتی مردم بیشترین عاملش سومدیریت است و با این اوضاع مدیریتی می خواهیم بار بزرگ دیگری بر دوش بیمارستانها بگذاریم و این بی شک به سلامتی مردم آسیبهای جبران ناپذیری خواهد زد.

برای معضل کمبود نیرو در مراکز درمانی اولین قدم باز کردن راههای برای جذب نیرو است . برای رساندن غذا و ... به شهر در حصر، شکستن حصر یا بخشی از آن لازم است و این موضوع درباره ی جذب نیروی کار پرستاری کاملا نمود دارد .

مسئولان وزارت بهداشت مشکلاتی را بهانه ی دادن آموزش پرستار به بیمارستانها می کنند که وقتی خوب نگاه کنیم هیچ ارتباطی بین اینها نداریم . وزارت بهداشت ابتدا باید از طریق سازمان مدیریت و مجلس محترم و بازگویی مشکلات نیروهای موجود را جذب کند و در رده های شغلی پایینتر نیز مانند کمک (بیهار یا پرستار ) و منشی و ... نیرو بگیرد و پرستاران بیکار را جذب کند تا معضل اورژانسی حل شود.

 استخدام همین تعداد فارغ التحصیل که بیش از ده هزار نفر در سال است از توان دولت خارج است و باید برنامه ای برای جذب سالانه همین ده زار نفر طراحی گردد تا به ندرت به طوریکه به دولت فشار زیادی وارد نشود مشکل کمبود پرستار در مراکز حل گردد.

در ضمن باید وزارت بهداشت از طریق رفع تبعیضها و بی عدالتیها که همه به وجود آن اذعان دارند و خود وزیر محترم هم بارها بدانها اشاره داشته است سعی در ایجاد انگیزه ی بیشتر برای پرسنل درمانی نمایند و بدین طریق اقبال عمومی به شغل پرستاری توسط مردان افزایش یافته و معضل کمبودها در چند سال آینده با همکاری گسترده ی تشکلهای پرستاری دولتی و غیر دولتی و دیگر بخشهای وزارت بهداشت به نرمی و بدون ایجاد آسیب به دولت و ... برطرف گردد.

بدون شک با توجه به وضعیت بیمارستانهای کشور سپردن آموزش به ایشان باعث نزول شدید سطح علمی و مهارتی پرستاران شده و در دراز مدت به آسیبهای جبران ناپذیری بر سلامت مردم منجر خواهد شد.

امیدواریم وزارت دولت تدبیر و امید نیز وزارت تدبیر و امید باشد و این موضوع را به درستی مدیریت کند تا منافع مردم به درستی و در کمترین مدت برآورده شود

*پرستار