گیاه بادرنجبویه یا وارنگ بو محبوب زنبور عسل است، همچنین موجب از بین رفتن افسردگی می شود و داروی مورد علاقه ابوعلی سینا بود.
بر اساس نوشتههای پلینی، گیاهشناس رومی در قرن اول میلادی زنبور عسل با این گیاه بیش از سایر گیاهان به وجد و شور میافتند ، وقتی زنبور مسافت زیادی از كندو دور میشود، با عطر این گیاه راه بازگشت خود را پیدا میكند.
گفته میشود كه زنبورهای عسل هیچگاه باغی را كه بادرنجبویه در آن میروید ترك نمیكنند و كندوی معطر به بوی این گیاه، زنبورهای جدیدی را تشویق میكند كه در آن كندو اقامت گزینند .
بادرنجبویه داروی مورد علاقه پزشك بزرگ ایرانی، ابوعلیسینا بودكه جهت تقویت قلب و انبساط روح تجویز میكرده است.
استفاده از این گیاه به عنوان یك داروی ضد افسردگی تا قرن هفدهم ادامه داشت، در این زمان كولپپر، گیاه پزشك بریتانیایی اعلام كرد كه این گیاه تمام ناراحتیها و افكار ناملایم را كه ناشی از بیماری مالیخولیایی و صفرای سیاه است از مغز بیرون میكند.
آزمایشهای جدید بر روی حیوانات آزمایشگاهی تایید میكند كه اثر آرام بخشی بادرنجبویه به این علت است كه گیاه همانند یك داروی مسكن بر روی دستگاه عصبی مركزی عمل می كند .
گیاه پزشكان و عطاران، روغن بادرنجبویه را برای از بین بردن افسردگی، نگرانی، بی قراری و سردردهای عصبی تجویز میكنند.
جوشانده یا شربت آن برای تقویت معده ، هواس ، كبد و ازدیاد هوش و حافظه تجویز می شود ، همچنین برای تنگی نفس و خفقان مفید است ، سكسكه را آرام می كند ، جویدن آن دهان را خوشبو می كند ، مزه مزه دم كرده یا جوشاندن آن برای استحكام لثه و دندان ها مفید است.
چای آن تعریق بدن را كه راه درمان سنتی سرماخوردگیهای همراه با تب است افزایش میدهدو همچنین نوشیدن چای بادرنجبویه بعد از غذا به هضم آن كمك می كند.
از آنجا كه روغن این گیاه عامل اصلی درمانی گیاه است، به سرعت تبخیر میشود، توصیه شده است كه از مصرف خشك شده گیاه خودداری و تازه آن استفاده شود.
در آشپزخانه برگ های این گیاه به شربت مزه لیمو می دهد و ژلههای میوهای خوش طعم میسازند.
در اسپانیا، برگ بادرنجبویه را به سس سالاد اضافه میكنند و برگ تازه آن را با چای معمولی مخلوط و یك نوشابه فرحبخش تهیه میكنند.
*** زیستگاه طبیعی
بادرنجبویه، گیاه بومی اروپای مركزی و جنوبی، شمال آفریقا و غرب آسیا است.این گیاه بعدها به مناطق معتدل شمالی برده شده است.
بادرنجبویه، اغلب به صورت خودرو یافت میشود ، در جنوب انگلستان شرایط كشت و توسعه این گیاه فراهم است ، خاك حاصلخیز و مرطوب و محل آفتابی، رشد بادرنجبویه را سرعت میبخشد .
*** مشخصات ظاهری
بادرنجبویه گیاه بادوامی است كه شبیه بوته نعنا است و بوی بسیار مطبوعی دارد ، ساقههای آن چهارگوش بوده و كمی كركدار است و به بلندی سی تا هشتاد سانتیمتر میرسند، نوك ساقه در بالای گیاه شاخه شاخه میشود و انشعاب ها به جهت های مختلف منحرف میشود.
برگهای زرد مایل به سبز آن به شكل بیضی و یا قلب هستند و لبه آنها دندانه دندانه است ، وقتی برگها كوبیده می شوند، بوی لیمو شیرین از آنها متصاعد می شود ، از اواخر تابستان تا اواسط پاییز، سنبله گلهای كوچك بادرنجبویه به رنگ زرد كه بعدا به صورتی كم رنگ یا سفید تبدیل میشوند، ظاهر میگردد .
این گیاه به طور خودرو در نواحی مختلف مثل كوهستانها، كنار جاده ها ، سایه درختها، پای دیوارها، حاشیه باغها، بیشه ها و بالاخره تا ارتفاع 1800 متری می روید.
اطراف تهران، پس قلعه در ارتفاعات 1500 تا 1800 متری نزدیك در بند، كرج، قزوین، كرمان ،جنگل گلستان ،گنبد كاووس آذربایجان ، حسن بیگلو، كرمانشاه ، بین ریجاب و شالان ، لرستان ، گیلان (اطراف رشت) می روید.
نظر شما