1- مسئولیت تکالیف شان را به خودشان بدهید
به بچه هایتان مسئولیت و مالکیت تکالیف شان را واگذار کنید. بچه ها باید کاملا درک کنند که انجام تکالیف مدرسه، کار آن ها و یکی از اولویت هایشان است. خودتان را در انجام کارهایشان زیاد درگیر نکنید؛ چون هرچه والدین احساس مسئولیت بیشتری داشته باشند، بچه ها مسئولیت کمتری احساس می کنند.

2- اهمیت تکالیف را به او بگویید
بسیاری از بچه ها به تکالیف مدرسه به عنوان مانعی برای انجام کارهای جالبی که می خواهند پس از مدرسه انجام بدهند، نگاه می کنند؛ بعضی هایشان تکالیف را تکرار بی انتهای چیزهایی می دانند که در مدرسه انجام داده اند. فرزندتان باید دلیل و اهمیت انجام تکالیف مدرسه را بداند؛ بنابراین خیلی آرام و منطقی دراین باره با او گفت وگو کنید ضمن این که تفریح و بازی را در دوران مدرسه از برنامه زندگی فرزندتان حذف نکنید اما یادتان باشد با کلاس های فوق برنامه فراوان هم فرزندتان را آن قدر خسته نکنید که دیگر توانی برای انجام کارهای مدرسه نداشته باشد.

3- جایزه و تنبیه برای تکلیف در نظر نگیرید
هیچ گاه برای انجام تکالیف مدرسه، جایزه و تنبیه در نظر نگیرید. این مسائل تمرکز او را از روند آموزش منحرف و استرس بیشتری برایش ایجاد می کند؛ زیرا تلاشش را به جلوگیری از تنبیه یا دریافت جایزه معطوف می کند. حتی بدتر از این، او ممکن است خیلی زود به این نتیجه برسد که تنبیه زیاد هم بد نیست و جایزه خیلی هم عالی نیست، پس همچنان به دلخواه خود عمل می کند.

 4- با معلم ارتباط برقرار کنید
با معلم فرزندتان ملاقات کنید تا درکی درست از تکالیفی که باید انجام بدهد و زمانی که باید صرف آن ها کند، داشته باشید. مطمئن شوید فرزندتان در کلاس و مدرسه، هیچ مشکلی ندارد و تنها مسئله انجام تکالیف اوست. گاهی اوقات بی میلی به انجام تکلیف، نشانه وجود مشکلی بزرگ تر در مدرسه است؛ بهترین کار این است که ابتدا این احتمال را در نظر بگیرید.

5- با کاغذ سروکار داشته باشید
زمان انجام تکالیف را طوری تنظیم کنید تا شما هم در آن زمان کارهایی مانند خواندن کتاب و روزنامه یا حتی پرداخت قبض ها را که با کاغذ سروکار دارد، انجام بدهید. اگر امکان دارد با فرزندتان پشت یک میز بنشینید، نزدیک او باشید تا به سوالاتش پاسخ دهید اما بیشتر روی کار خودتان متمرکز باشید. حضور شما، فرزندتان را به انجام تکالیفش تشویق می کند اما حواستان باشد که این حضور، جنبه نظارت پیدا نکند؛ یعنی مدام حواستان پی تکلیف او و دست خطش نباشد، به او ایراد نگیرید و نقش حل المسائل را برایش بازی نکنید تا خیالش از بابت جواب همه سوالهایش راحت باشد.

6- فرزندتان را درگیر رقابت نکنید
اگر احتمال می دهید میزان تکالیف فرزندتان بیشتر از توان بچه ای به سن وسال اوست، حتما با معلمش دراین باره مشورت کنید. ضمن این که خودتان تکلیف بیشتری برای او تعیین نکنید و خانه را به مدرسه دومی که مدام باید نگران درس پس دادن در آن باشد، تبدیل نکنید. فرزندتان را درگیر رقابت بی پایان با هم کلاسی ها و فرزندان دوست و آشنا نکنید. بچه ها هرچه بیشتر احساس فشار کنند، میزان اطمینان شان به توانایی های خود و درنتیجه انگیزه شان برای تلاش کمتر خواهد شد.

7- توقعات تان واقعی باشد نه رویایی
در آخر یادتان باشد که بچه ها شخصیت های متفاوتی دارند. نگرانی شما درباره نحوه عملکرد تحصیلی فرزندتان طبیعی است اما بعضی از بچه ها پرشور و هیجان تر و دارای انگیزه شخصی بیشتری هستند و بعضی ها، کمتر. مراقب باشید توقعات تان منطقی باشد نه رویایی. اهداف خود را برای موفقیت های فرزندتان براساس توانایی های واقعی او پایه گذاری کنید نه براساس آن چه می خواهید باشد.

منبع : برگرفته از کتاب «راهنمای کامل تربیت کودک»، نوشته «الیزابت پنتلی» و ترجمه «اکرم قیطاسی»