دبیر انجمن روانپزشكان كودك و نوجوان ایران گفت: شایعترین سن ابتلا به اختلال لالی انتخابی 3 تا 8 سالگی است هر چند این عارضه بیشتر در سنین مدرسه مشاهده میشود.
وی افزود: سكوت كودك بیشتر نشاندهنده امتناع كودك از صحبتكردن است تا ناتوانی او برای صحبت كردن، لذا هر چند كه سایر اختلالات زبانی و تكلمی ممكن است همراه با این بیماری دیده شوند ولی به حدی نیست كه باعث فقدان كلام كودك شوند.
عربگل گفت: این كودكان با وجود امتناع از صحبتكردن، معمولاً به نظر میرسد كه به برقراری ارتباط علاقهمند هستند و در موقعیتهایی كه صبحت نمیكنند ممكن است تلاش كنند تا با استفاده از ژست و حالات صورت، تكاندادن سر، نگاه یا سخنهای تك سیلابی و زمزمه و نجوا با دیگران ارتباط برقرار كنند.
این متخصص روانپزشكی كودك و نوجوان با بیان اینكه شروع این اختلال بین 8-3 سالگی است تصریح كرد: هر چند شایعترین زمان شروع این اختلال، هنگام ورود به مدرسه است با وجود این، شروع آن ممكن است پس از 12 سالگی نیز باشد.
وی افزود: عده زیادی از این كودكان طی ماهها و سالها بهبود مییابند. بهبودی معمولاً قبل از 10 سالگی رخ میدهد و پیشآگهی برای كودكان بالای 12 سال بدتر میشود.
عربگل گفت: تصور نمیشود عوامل بیولوژیك نقش مهمی در علتشناسی آن داشته باشند لذا بیشتر به نظر میرسد مسائل بین فردی و خانوادگی در این میان نقش بازی میكنند.
دبیر انجمن روانپزشكان كودك و نوجوان ایران خاطرنشان كرد: عواملی چون موقعیتهای خانوادگی منزوی، حداقل یك والد بسیار خجالتی و كم ارتباط، خانواده به همریخته، بستریشدن در بیمارستان، جدایی مهم از خانواده، آسیبهای فیزیكی مثل آسیبهای دهانی، بدرفتاری با كودك و آزار جنسی، وابستگی زیاد به مادر از علل مهم ابتلا به این عارضه هستند.
وی اضافه كرد: درمان این اختلال شامل درمانهای گروهی و فردی توسط آسیبشناس زبان و گفتار است كه به علت مشكلات روانپزشكی و آموزشی همراه، این كودكان نیاز به تدریس خصوصی، آموزش مهارتهای اجتماعی یا مداخله روانپزشكی دیگر دارند.
عربگل خاطرنشان كرد: تشخیص به موقع و درمان مناسب این كودكان با توجه به شیوع و گستردگی این اختلالات كمك بسیار مؤثری به آینده كودك و خانواده وی میكند.
نظر شما