سلامت نیوز : رییس انجمن دیابت گفت: با توجه به آن كه در ابتلا به دیابت نوع یك، ارث نقشی ندارد و ژن، تعیین كننده است اگر یكی از زوجین مبتلا به این بیماری باشد، 2 تا 5 درصد امكان ابتلای فرزند آنان به دیابت نوع 1 وجود دارد.

دكتر اسدالله رجب در گفت وگو با ایسنا افزود: هنگامی كه هم زن و هم مرد، مبتلا به دیابت نوع 1 باشند، احتمال دیابتی شدن فرزند آنان، 12 تا 20 درصد است اما در ابتلا به دیابت نوع 2 ارث نقش دارد. افراد پس از ازدواج و در سنین بالا به این بیماری مبتلا می‌شوند. در این شرایط اگر یكی از زوجین مبتلا به دیابت نوع 2 باشد، 30 تا 50 درصد احتمال دارد فرزند آنان دیابتی شود و اگر هر دو نفر بیمار دیابتی باشند شدت بیماری در فرزندان بیشتر می‌شود. البته می‌توان با انجام اقداماتی مانند تغذیه صحیح از ابتلا به دیابت نوع 2 پیشگیری كرد.

وی گفت: در دنیای كنونی برای ازدواج، فردی را نمی‌توان یافت كه كاملا سالم باشد و دخترها و پسرها باید به این مساله توجه كنند. بیماران دیابتی هم باید درباره وضعیت جسمانی خود راستگو باشند چون اگر پیش از ازدواج، همه مسایل مربوط به بیماری خود را شفاف بیان كنند دچار مشكلات بعدی نمی‌شوند.

رجب با تاكید بر ضرورت اطلاع ‌رسانی به افراد جامعه درباره بیماران دیابتی اظهار كرد: فعالیت سازمانها و نهادهای مختلف مانند وزارت بهداشت، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، صدا وسیما و رسانه‌های جمعی دیگر برای فرهنگ سازی صحیح درباره بیماران دیابتی لازم است. در این شرایط مردم متوجه می‌شوند كه اگر یك بیمار دیابتی، صحیح درمان شود، می‌تواند مانند افراد سالم زندگی كند البته فعالیت سازمانهای مربوط به زنان نیز مهم است چون زنان دیابتی مشكلات بیشتری در زمینه‌هایی مانند ازدواج دارند.

وی در ادامه گفت: امروزه تحقیقات علمی اثبات كرده و تجربه هم نشان داده است كه اگر یك بیمار دیابتی، قند خون خود را در حد طبیعی كنترل كند، طول عمر او با سایر افراد تفاوتی ندارد و حتی بیش از آنان نیز است چون یك دیابتی برای پیشگیری از ابتلا به عوارض دیابت، سالانه 4 تا 6 بار به پزشك مراجعه می‌كند البته عمر دیابتی‌هایی كه قند خون خود را به خوبی كنترل نمی‌كنند 10 تا 15 سال كمتر از سایر افراد است.

رییس انجمن دیابت ایران در پاسخ به این پرسش كه آیا مبتلایان به دیابت در ایران قند خون خود را به ‌خوبی كنترل می‌كنند، اظهار كرد: كنترل قند بیش از 90 درصد از دیابتی‌ها در ایران مطلوب نیست چرا كه آنان در رفتار و شیوه زندگی خود تغییر ایجاد نمی‌كنند البته تغییر رفتار و شیوه زندگی به میزان آموزش و دانش بیمار بستگی دارد اما پزشكان فقط كارهای درمانی انجام می‌دهند. از سوی دیگربا وجود آن كه بیشتر بیماران، داروها را چه به صورت خوراكی و چه به صورت تزریقی مصرف می‌كنند اما به علت عادات غیرصحیح ، قند آن‌ها بخوبی كنترل نمی‌شود.

رییس انجمن دیابت درباره دیدگاه مردم در مورد بیماران دیابتی گفت: به علت برخورد نادرست برخی از افراد با مبتلایان به دیابت، بیماران تلاش می‌كنند دیابت خود را از دیگران پنهان كنند.

وی با بیان اینكه برخی افراد، دیابتی‌ها را به علت تزریق انسولین، معتاد تلقی می‌كنند، اظهار كرد: دانش آموزان مبتلا به دیابت دوست ندارند در حضور دیگران در مدرسه، انسولین تزریق كنند. در نتیجه در مكانهایی مانند دستشویی اقدام به این كار می‌كنند اما گاهی اوقات دانش آموزان، بیماران را در حال انجام تزریق انسولین می‌بینند. در این شرایط افراد دیابتی باید یك‌ هفته تلاش كنند تا معتاد نبودن خود را ثابت كنند.

رجب با بیان اینكه برخی افراد،‌ مبتلایان به دیابت را «غشی» خطاب می‌كنند، گفت: بسیاری از بیماران دیابتی امكان دارد به علت افت شدید قند خون، تشنج و غش كنند و اگر این اتفاق یك بار برای آنان رخ دهد، به این بیماران انگ «غشی بودن» می‌زنند.

رییس انجمن دیابت ایران افزود: گاهی اوقات دیابتی‌ها به عنوان افرادی دیوانه شناخته می‌شوند چون این بیماران در صورت افت شدید قند خون امكان دارد كنترل خود را از دست بدهند.

وی درادامه گفت: برخی افراد، مبتلایان به دیابت را كند ذهن می‌دانند در حالی كه اگر قند یك فرد مبتلا به دیابت در حد طبیعی كنترل شود او هیچ تفاوتی با افراد دیگر ندارد و حتی از هوش بیشتری برخوردار است چون به علت انجام فعالیت مغزی بیشتر به منظور كنترل قند خون خود به انسان توانمندتری تبدیل می‌شود.

رییس انجمن دیابت ایران اظهار كرد: مادرانی كه دیابت فرزندان خود را خوب كنترل می‌كنند در كیف آنها غذا و میوه قرار می‌دهند این در حالیست كه كودكان دیگرغذاهای آماده مانند ساندویچ‌ها در مدرسه مصرف می‌كنند و همین تفاوت تغذیه‌ای باعث انگ‌زنی به كودكان مبتلا به دیابت می‌شود.

رجب در پایان تاكید كرد: در حال حاضر شرایط نسبت به گذشته بسیار بهتر شده است. ما نیز پس از آگاهی از مشكلات این كودكان در مدرسه، فورا با مدیران مدارس تماس گرفته و با برگزاری كلاسهای آموزشی در مدارس درباره دیابت اطلاع رسانی می‌كنیم یا حتی خود دیابتی‌ها این كار را در محل تحصیل خود انجام می‌دهند.