معاون پژوهشگاه فرهنگستان علوم پزشكی ایران گفت: دیدگاه معنوی نه تنها روی باورها، نگرشها و ارزشهای فرد اثر مثبت دارد بلكه در بهبود بیماریهای جسمی نیز موثر است.
به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان فارس، فریدون عزیزی امروز در همایش مقدمهای در سلامت معنوی كه در فرهنگستان علوم پزشكی ایران برگزار شد؛ افزود: باورهای دینی از دیرباز به عنوان قدیمیترین تجربه پزشكی برای سلامت انسانها به كار گرفته میشود و عقیده بر این بود كه خداوند شفا میدهد و همیشه این عقیده بین پیروان ادیان وجود داشته است.
وی گفت: شروع پزشكی علمی از زمان بقراط به تدریج این باور را ایجاد كرد كه خداوند شفادهنده و منشاء علم پزشكان و طبیبان وسیله تشخیص، درمان و رساندن شفا به بیماران هستند.
معاون پژوهشگاه فرهنگستان علوم پزشكی ایران افزود: در دین مبین اسلام نیز این باور به صورت كاملتری وجود دارد و مسلمانان باور دارند كه اسم خداوند دوا و ذكر او شفا است و طبیب مشمول عنایت پروردگار قرار دارد ك در تأمین، حذف و ارتقاء سلامت انسانها كوشا باشد.
عزیزی گفت: با افزایش كمی و ارتقاء كیفی علوم و دانشهای علمی در قرنهای 18 تا 20 میلیادی در كشورهای اروپایی و آمریكایی صاحبان فلسفه علم به تدریج پدیدههای جسمی را از روحی اعتقادی جدا كردند و ارتقاء سلامت بدن و دنیای جسم برای تحقیقات علمی و پدیدههای روحی، اعتقادی برای كلیساها و مراكز مذهبی در نظر گرفته شده است.
وی اضافه كرد: از سال 1979 سازمان بهداشت جهانی بحثی را مطرح كرد كه آیا جنبههای روحی را باید در تعریف سلامت وارد كرد یا خیر و چند سال بعد كه ابعاد جسمی، روانی و عوامل اجتماعی سلامت اضافه شد. 15 سال پیش دولتهای كشورهای اروپایی در معاهده كپنهاگ در توسعه اجتماعی متعهد شدند كه نیازهای روحی جامعه خود را در سطوح فرضی خانوادگی و اجتماعی توجه كنند و سیاستهای خود را با دید سیاسی، اقتصادی، اخلاقی و روحی برای توسعه اجتماعی متمركز كنند.
معاون پژوهشگاه فرهنگستان علوم پزشكی ایران افزود: با همه این پیشرفتها در پذیرفتن جنبه روحی سلامت به جزء مداخلاتی كه در بیمارانی كه در انتهای زندگی هستند و یا برخی از مبتلایان به بیماران صعبالعلاج بعد روحی در مباحث و تصمیمگیریها و برنامههای سلامت عمومی و ارتقاء سلامت در همه جهان مغفول مانده و پیشرفت تفكر سلامت معنوی بسیار كند و بروز آن در برنامههای كشوری سلامت و مراقبتهای روزانه پیشگیری و درمان بیماریهای به تعویق افتاده است.
عزیزی افزود: تعریف سلامت معنوی بسیار دشوار است و تعریف واحدی برای آن وجود ندارد بدون شك معنی كامل سلامت معنوی منحصر به اثر دعاها و حالت روحی در بهبود بیماریها و جانشینشدن آن برای درمان درمانهای رایج طبی و یا طب مكمل نیست.
وی گفت: میتوان باور داشت كه دیدگاه معنوی روی باورها، نگرشها ارزشها و رفتارها، تأثیر عمیقی دارد و بر روی بیوشیمی و فیزیولوژی بدن تأثیر میگذارد كه این تأثیر روی شكل و بدن به تندرستی معنوی نامیده میشود.
معاون پژوهشگاه فرهنگستان علوم پزشكی ایران گفت: در مقالات علمی رابطه بین سلامت معنوی و دین آورده شده است و اكثر این مقالات به این امر اشاره میكنند كه سلامت معنوی مانند خلوص، از خود گذشتگی، ریاضت مهار نفی، نیكوكاری و خیرخواهی است.
عزیزی گفت: تعریف سلامت معنوی در جوامعی به دین اعتقاد دارند نیز با اشكالات فراوانی همراه است به دلیل اینكه برداشت افراد از دین متفاوت است و دارای طیفهای وسیعی است كه میتوان به سه گروه از آنها اشاره كرد.
معاون پژوهشگاه فرهنگستان علوم پزشكی ایران اضافه كرد: گروه اول معتقدند كه دین برای پاك شدن روح و تصفیه خودی و فردی است و حیات روزانه بستگی به پیشرفتها و اندیشههای بشری دارد. فایده دین فقط در حوزه فردی به هر نوع زمینه و عرصه اجتماعی به عهده تفكر بشری و اندیشه او است.
عزیزی گفت: در گروه دوم كسانی هستند كه دین را تكلیف الهی میدانند و آنها را در تولید حیات روشن و دقیق راهنمایی میكند ولی جامعیت دین را منحصر به احكام محدودی میزنند كه از طرف انبیاء آورده شده و باید آن را در مسائل فردی و برخی مسائل اجتماعی استفاده كرد.
وی اضافه كرد: گروه سوم كسانی هستند كه دین را به طور كامل و جامع قبول دارند و معتقدند كه انسان در هیچ حوزهای نیست كه نیاز به هدایت علمی و دستگیری انبیاء و اولیاء الهی نداشته باشد و این شامل حوزه حیات فردی و اجتماعی میشود.
نظر شما