سلامت نیوز-جلیل رحیمی‌جهان‌آبادی :ایران در جوار کشور افغانستان که کانون تولید موادمخدر جهان است، قرار دارد. سالانه رقمی بین هفت تا 9 هزار تن موادمخدر در افغانستان تولید می‌شود که بخش عمده‌ای از آن به اروپا ترانزیت و بخش دیگر آن هم در افغانستان مصرف می‌شود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ارمان ،کشور ما به دلیل مرز گسترده جغرافیایی با افغانستان و روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی که در این سال‌ها با مردم آن کشور داشته است، در معرض آسیب گسترده توزیع موادمخدر قرار دارد. از سوی دیگر، طی این سال‌ها ما با فضای فرهنگی و اقتصادی نامساعد مواجه بودیم.
همچنین رشد بالای بیکاری، محدودسازی فضاهای فرهنگی، نشاط و شادابی در اجتماع و همچنین سختگیری‌های بی‌مورد موجب شده که فضا برای رویارویی جوانان با موادمخدر در ایران فراهم شود. آمارهای سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که ایران در خاورمیانه بیشترین آسیب اعتیاد را دارد و همواره رقم میلیونی معتادان ما رو به افزایش است.
حتی افغانستان هم که تولیدکننده مواد مخدر است، اندازه ما معتاد ندارد. علت این مساله فقط به ورود موادمخدر و انسداد فیزیکی مرز مربوط نیست. این یک بخش از مشکلات است، بخش دیگر آن مواردی است که مرکز پژوهش مجلس و مراکز پژوهش کشور بررسی‌های خود را روی آن انجام داده‌اند. درصد اندکی از اعتیاد به دسترسی مردم به مواد مخدر برمی‌گردد. این‌گونه نیست که مواد مخدر در اختیار هر کسی باشد. بخش عمده از اعتیاد ریشه در مسائل اجتماعی، اقتصادی و روانی دارد.
نباید جلوی شادی‌های اجتماعی مردم را بگیریم ما در طول سال‌ها کار امنیتی، اطلاعاتی و انتظامی برای انسداد فیزیکی مرزها انجام دادیم که البته نیاز به تقویت، تکمیل، حمایت از نیروهای مرزبانی، افزایش بودجه و ایجاد اشتغال پایدار در نقاط مرزی دارد. از سوی دیگر، ما در داخل کشور به فضاهای ورزشی، فرهنگی و ایجاد فضاهای مبتنی بر ترویج نشاط اجتماعی و شادابی نیاز داریم تا بتوانیم جلوی مواد مخدر را در کشور بگیریم، اما ما با فقدان امکانات ورزشی در شرق کشور مواجه هستیم. تصاویری که رسانه‌ها نشان می‌دهند، همه جای ایران نیست. این در حالی است که وقتی یک کنسرت مبتنی بر موسیقی محلی، سنتی و ایرانی در شهرستان‌ها حتی در مناطق مرزی شرق کشور لغو و اجازه داده نمی‌شود که جوانان یک ساعت سرگرمی داشته باشند، طبیعی است که رشد مواد مخدر اتفاق می‌افتد. دلیل گسترش مواد مخدر همین است. شما نگاه کنید در جهان چگونه جوانان خود را سرگرم می‌کنند. ما معتقد به برگزاری لهو و لعب و مسائل غیراخلاقی نیستیم، اما نباید جلوی شادی‌های اجتماعی، اخلاقی، قانونی و اسلامی مردم را بگیریم. قاچاق موادمخدر از روی بیکاری وقتی در مناطق روستایی و شهرستان‌های مرزی ایجاد اشتغال نکرده و مردم کار و درآمد ندارند، حتی امکان زیست و حیات حداقلی موجود نیست، نمی‌توان توقع داشت که آنها از طریق قاچاق مواد مخدر امرار معاش نکنند. به هر حال مردم نیاز به اشتغال، درآمد، شادابی و نشاط اجتماعی دارند. برای مثال نمی‌توان از پدری که همسر یا فرزندش در حال جان دادن است و پول بیمارستان ندارد، توقع داشت که قاچاق مواد مخدر انجام ندهد. خلاف اخلاق است که از این فرد توقع داشته باشیم مرگ همسر و فرزندش را ببیند، اما به روی خود نیاورد. از این رو باید گفت که گسترش قاچاق مواد مخدر در گرو این مسائل است. این در حالی است که در مناطق مرزی توسعه نیافته تبعیض فشارهای قومی رایج است و مردم دچار مشکلات و آسیب‌های عدیده‌ای هستند. نجات5هزار نفر با اصلاح قانون موادمخدر اگر واقعا قوه قضائیه و پلیس مبارزه با موادمخدر معتقدند که قوانین مصوب مجلس کافی نیست، پیشنهادهای خود را بیاورند. ما تاکنون در مجلس دهم هیچ پیشنهادی از پلیس مبارزه با مواد مخدر و قوه قضائیه نداشته‌ایم. قوه قضائیه به جای اعدام افراد در حوزه مواد مخدر برای افزایش نشاط اجتماعی، بهبود شرایط فرهنگی و اقتصادی کشور طرح و ایده بیاورد. همه نهادهای مسئول قضائی، سیاسی و اقتصادی در قبال جریانات حوزه مواد مخدر مسئول هستند. اگر اعتقاد دارند که قوانین مجلس ناقص و ناکارآمد است، عملا نشان دهند. اعدام بیش از 30 هزار انسان ظرف این چهل سال چه مشکلی را حل کرد؟ آیا این اعدام‌ها تاکنون پاسخگوی مشکلات ما در حوزه اعتیاد بوده است؟ ما بر اساس وظیفه قانونی خودمان، در دفاع از مردم و براساس شناختی که از شرایط مرزهای شرقی کشور و همچنین مناطق کمتر توسعه یافته داریم، قانون مواد مخدر را اصلاح کردیم و بیش از پنج هزار نفری را که در معرض اعدام بودند، نجات دادیم، چون آنها قاچاقچیان خرده‌پا و فاقد سابقه و بدون باندی بودند که اقدامات غیرمسلحانه داشتند. در واقع باید گفت که قاچاقچیان خرده‌پا از سر ناچاری، فقر و شرایط کاملا نامساعد زندگی به این آسیب رو می‌آورند. این در حالی است که معتقدیم باید برای قاچاقچیان گسترده بین‌المللی، مسلح و دارای سوابق قوانین تشدید شود. از این رو بار دیگر تاکید می‌کنم با کار پلیسی و اعدام صرف نمی‌توانیم جلوی یک آسیب اجتماعی را بگیریم. شما اکنون در شبکه‌های اجتماعی از مردم بپرسید که چقدر از فضای نشاط اجتماعی در ایران راضی هستند. اگر اکثریت رضایت داشتند، حرف ما در مجلس نادرست و حرف پلیس مبارزه با مواد مخدر و قوه قضائیه درست است، اما اگر مردم ناراضی بودند، باید قوه قضائیه پاسخگو باشد که به چه دلیلی در کشور چنین شرایطی حاکم است. قوه قضائیه، نیروی انتظامی، نهادهای فرهنگی، وزارت ارشاد، حوزه علمیه همه در قبال این شرایط مسئول هستند. ما به وظایف قانونی خود عمل کرده و قانون مواد مخدر را اصلاح کردیم و اکنون آمادگی داریم پیشنهادهای پلیس مبارزه با مواد مخدر و قوه قضائیه را در کمیسیون قضائی مجلس برای کاهش آسیب موادمخدر و مساله اعتیاد بررسی و مجددا اقدامات کارشناسی را انجام دهیم. بی‌توجهی به اشتغال در مناطق مرزی باید با فعالیت باندهای بین‌المللی و باندهایی که قصد ترانزیت موادمخدر را در ابعاد گسترده دارند، مقابله کنیم، اما ما به این مساله توجه نکردیم که در مناطق مرزی بستر کار اقتصادی، درآمدزایی و اشتغال‌زایی ایجاد کنیم. اگر به مرز سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی و خراسان رضوی سفر کنید، خواهید دید که روستاها در چه وضعیتی قرار دارند. پلیس مبارزه با مواد مخدر حتی اگر در مرزها دیوار آهنی بکشند، سیم خاردار نصب کند و میدان مین بکارد؛ مردم تا وقتی نان برای خوردن نداشته باشند، به آسیب‌های اجتماعی روی خواهند آورد. بنابراین نمی‌توان مردمی را که اشتغال ندارند و از سر فقر در کار مواد مخدر وارد می‌شوند، اعدام کرد. اعدام راه درستی برای حل مشکلات فقر مردم نیست. اگر نیروی انتظامی تاکنون بر انجام اعدام پافشاری داشته باید تجدید نظر کند. قوه قضائیه هم باید پاسخگو باشد که چرا معتقد است فقط با اعدام باید مشکلات حوزه موادمخدر را حل کرد. این در حالی است که اگر اعدام راهگشا بود تاکنون اعتیاد ریشه‌کن شده بود.
نظر شما