سلامت نیوز:آرمان- آرزو ضیایی: اسیدپاشانی که ردی از آنها نیست و مجازات آنها نقش چندانی در کاهش میزان اسیدپاشی در جامعه ندارد، این خلاصه بخشی از معضلات افراد جامعه با قوانین موجود اسیدپاشی است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از آرمان ،فریده غیرت، حقوقدان با اشاره به ناکارآمدی قوانین فعلی اسیدپاشی میگوید:« به سختی میتوان جوابگوی خسارات مادی و معنوی قربانیان اسیدپاشی شد و تشدید مجازات اسیدپاشان شاید کمی مرهم زخمهای ناسور قربانیان باشد. اسیدپاشی سبب افزایش میزان خشونت در جامعه میشود و علاوه براین جرمی عمومی است و دادستان مدعیالعموم جامعه است. هنگامی که اسید به آسانی در اختیار مردم است، همواره باید بیم بروز یک حادثهتلخ را در جامعه داشت و امنیت از این نظر معنی ندارد.»
مشکلات قانون فعلی منع اسیدپاشی چیست که مجلس نیازمند بازنگری در آن است؟
اخیرا چند مورد اسیدپاشی در جامعه دیده شده و توجه افکارعمومی را به خود جلب کرده است. آثار بهوجود آمده از اسیدپاشی متفاوت از سایر جرائم است. به عنوان مثال اگر قتلی رخ دهد در نهایت یک نفر در این میان کشتهشده و در نهایت خسارات روحی و عاطفی به خانواده او وارد میشود، اما اسیدپاشی علاوه بر خسارت و ناهنجاری وارده به فرد ضربات جبران ناپذیری را به او وارد میکند. در واقع امکان ترمیم صورت، دست یا بدن قربانی اصلا وجود ندارد یا بسیار جزئی قابل ترمیم است.
این معضلات توجه جامعه و مسئولان را به مساله اسیدپاشی جلب کرده است. علاوه براین قانون منع اسیدپاشی متعلق به سال 1337 است و از آن زمان تاکنون به تغییر این قانون اقدام نشده و براساس آن مجازات اسیدپاش چند سال زندان است. این مجازات جوابگوی نیاز فعلی جامعه در مورد برخورد با جرم اسیدپاشی نیست.
براساس قانونی که اکنون تصویب آن مورد بحث است مساله تشدید این مجازات مرتکبان اسیدپاشی به دلیل اهمیت جرم در دستورکار است، زیرا آثار این جرم به سادگی از بین نمیرود. قانون تشدید مجازات نوعی تنبه و آگاهی برای افراد جامعه و آن فردی پدید میآورد که ذهنش متوجه انتقامگیری یا اذیت فرد مقابل توسط اسید است.
مشکلات خانوادگی طلاق و مساله حضانت فرزند یکی از مهمترین موارد اقدام وحشیانه اسیدپاشی در جامعه است. تصمیم به تشدید مجازات اسیدپاشی بسیار خوب است و امیدواریم بزودی تصویب شود.
آیا ازدیاد دفعات اسیدپاشی را میتوان علتی برای لزوم تشدید مجازات برای مساله اسیدپاشی دانست؟
اصولا ضعف قانون و کوچک شمردن مجازات سبب شجاعت افراد هنگام مبادرت به جرم میشود. بهعنوان مثال مردی بر چهره همسر خود یا فرد مورد علاقهاش برای ازدواج به دلیل مسائل یا دریافت جواب منفی اسید میپاشد، زیرا مجازات شدید برای او وجود ندارد و اگر مجازات شدید وجود داشت از ترس آن مبادرت به این کار نمیکرد.
اصولا فلسفه مجازات علاوه بر تنبیه مجرم، تنبه و آگاهی جامعه نیز است، بنابراین شهروند عادی در جامعه ترس مبادرت به جرم دارد. در قانون جدید بهتر است فروش اسید به آسانی صورت نگیرد و دسترسی شهروندان به آن سهل الوصول نباشد. بنابراین برای آن باید محدودیتهایی ایجاد شود تا هر فرد به راحتی قادر به تهیه اسید نباشد و از آن برای انتقامگیری یا لج بازی استفاده نکند.
پدیده اسیدپاشی پیش از رسانهای شدن اسیدپاشی به آمنه بهرامی موضوع جدیدی در جامعه نبود. پروندههای دادگستری موارد زیادی اسیدپاشی دارد که اطلاعرسانی نشدند. در مقابل برخی موارد رسانهای شده و پیرامون آنها بحث شده است. رسانهای شدن آنها مسئولان را وادار به عکسالعمل کرده است تا قوانینی به منظور تشدید مجازات اسیدپاشی قرار دهند.
اگر پدیده اسیدپاشی را یک جرم عمومی بدانیم آیا اساسا امکان مختومه شدن پرونده اسیدپاشی اصفهان وجود دارد؟
خیر. اگر جرم عمومی باشد دادستان به عنوان حامی مردم و مدعیالعموم صاحب نظر و مدعی حق مردم و حافظ این حق است. این گونه این پرونده هم مدعی خصوصی و عمومی دارد و او نباید به مختومه شدن این پرونده رضایت دهد. تصور میکنم این پرونده مختومه نشود و دوباره به جریان بیفتد، زیرا جرم اسیدپاشی جنبه عمومی دارد.
باتوجه به آنکه در اکثر موارد برخورد جدی با اسیدپاش انجام نمیشود، بنابراین چگونه میتوان حامی قانونی قربانیان اسیدپاشی بود؟
راهحل اصلی تدوین یک قانون قویتر است. قانون برخورد با اسیدپاشی اکنون وجود دارد، اما مجازات آن حبس میانمدت و خفیف و نسبت به قبح عمل ناچیز است. امروز جامعه و مسئولان دریافتند این موضوع موضوع کوچکی نیست و آثار و عواقب آن یک عمر دامنگیر فرد است.
فردی که صورت او میسوزد یا یکی از اعضای بدن او ناقص میشود عمری گرفتار این مساله است و آن را نباید موضوعی عادی تلقی کرد و با یک مجازات یا قصاص معمولی نمیتوان جوابگوی آن بود. حساسیت نسبت به جرم اسیدپاشی باید محرز شود و این خواست جامعه است. بنابراین آنقدر ضرورت تغییر قانون از سوی افراد جامعه بازگو میشود تا مسئولان به فکر تغییر بیفتند.
البته قانون تشدید مجازات اسیدپاشی مدنظر مردم و مسئولان است، زیرا این جرم آثار معنوی و مادی دارد و هر دو این موارد باید موردتوجه قرار گیرد. فرهنگسازی و ایجاد آگاهی مردم از تبعات اسیدپاشی باید انجام شود، اما قانون قوی نیاز دیگری است، قانونی که بتوان به آن تکیه کرد.
اسیدپاشی علاوه بر جرم نسبت به یک فرد نمودی از خشونت در جامعه است، آیا میتوان جنبه اقدام به خشونت در انظارعمومی را به جرم اسیدپاشی افزود؟
اسیدپاشی قطعا سبب رعب و وحشت در میان افراد جامعه میشود و اشاره خوبی به این موضوع در سوال فوقالذکر شد. هنگامی که یک مجرم مرتکب جرم اسیدپاشی میشود، اگر ترس وارد شده به خود قربانی را در نظر نگیریم در خانواده او نیز ایجاد نوعی خشونت میشود.
به عنوان مثال یک دختر مورد تعارض اسیدپاشی قرار گرفته است قطعا برادر و پدر او به فکر انتقامگیریهای شخصی خود میافتند تا به روشی از فرد یا خانواده او انتقام بگیرند و این دور باطل خشونت در جامعه را ترویج میکند. برای جلوگیری از بروز خشونت در جامعه نیازمند تنبه، تذکرات و گفتار موثر در جامعه هستیم.
یکی از امتیازات کشور و مردم مشارکت و حضور آحاد جامعه در مساجد، حسینیهها، نمازهای جماعت و جمعه است. این ارتباطات تعامل مردم با یکدیگر را افزایش میدهند و میتوان نکاتی را برای جلوگیری از بروز خشونت در جامعه از تریبونهای رسمی در این اجتماعات به مردم تذکر داد. در واقع مبلغان دینی در این مراسمها جای ورود به مباحث سیاسی وارد مباحث اجتماعی شوند.
آنها باید لزوم کظم غیظ را به افراد یادآوری کنند تا خشم خود را فرو برده و دچار هیجانات زودگذر نشوند و دست به اقدامات خطرناک نزنند. این موارد باید مرتب تذکر داده شود و مربیان تربیتی باید این موارد را به مردم آموزش دهند.
از سوی دیگر قوانین محکم و جدی باید وجود داشته باشد که فردی این گمان خام را نداشته باشد که در صورت اسیدپاشی از گناه او میگذرند بلکه بداند مجازاتهای شدیدی برای او در نظر میگیرند. بنابراین جرم ایجاد رعب و وحشت در میان اذهان عمومی و افراد جامعه را نیز میتوان به مجازات اسیدپاشی افزود تا با تشدید مجازات مانع بروز خشونت در جامعه شد.
نظر شما