سلامت نیوز :هزینه‌های درمان بسیار بالاست و بیماران تنها درد بیماری را به جان نمی‌خرند بلکه مجبورند خانه و زندگی خود را صرف هزینه‌های درمان کنند. این هزینه‌ها گاهی برای خانواده بیمار، آنچنان کمرشکن می‌شود که آن‌ها را مجبور می‌کند تا دوره درمان را به تعویق بیندازند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از سینا نیوز هرازگاهی در گوشه و کنارمان از حال بیمارانی باخبر می‌شویم که وضع مساعدی ندارند، خانواده‌هایشان از اینکه نمی‌توانند داروی خارجی پیدا کنند درمانده شده‌اند یا دارو آن چنان گران است و از فهرست بیمه‌ها مثل همیشه خارج است که نمی‌توانند آن را تهیه کنند. بار‌ها شنیده‌ایم هزینه درمان و بستری یک شب در فلان بیمارستان چه‌قدر بالا است. آوارگی خانواده‌های این بیماران را در منزل اقوام و دوستان دیده‌ایم که مجبور بوده‌اند - برای مدت نامشخص- به این دلیل که در شهر خودشان امکانات درمانی پیشرفته ندارند به تهران بیایند.

آقای حیدری که به تازگی ازدواج کرده و ساکن استان لرستان است، یکسال است به درد این دسته از خانواده‌ها گرفتار شده و هر ۲۰ روز یک‌بار مجبور است برای مداوای همسرش به تهران بیاید.

او گفت: «همسرم ۲۸ سال دارد و مبتلا به سرطان سینه است. حدود یکسال و نیم است که پزشکان بیماریش را تشخیص داده‌اند و هر ماه باید به بیمارستان امام خمینی (ره) تهران بیاییم تا او شیمی‌درمانی شود. هزینه تزریق هر آمپول سرطان سینه ۳ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان و هزینه هربار شیمی‌درمانی حدود ۶۰۰ هزار تومان است.

بیمه خدمات درمانی هزینه‌های درمان همسرم را پوشش نمی‌دهد و تنها بخش کمی را هرماه به من برمی‌گرداند. حتی به کمیته امداد امام و بیمارستان خاتم الانبیاء نامه نوشته‌ام تا در پرداخت این هزینه‌های کمرشکن کمکم کنند اما هنوز خبری نشده است. ۲ ماه است به دلیل هزینه‌های بالا، آمپول مخصوص این سرطان را تهیه نکرده‌ام و پزشکان تاکید کرده‌اند که هرچه سریع‌تر باید تزریق انجام شود و در غیر این صورت تومور عود می‌کند.

برای پرداخت هزینه‌های درمان همسرم، مجبور شدم خانه پدری‌‌ام را که در آن ساکن بودیم بفروشم و در زیرزمین ۱۲ متری اجاره‌ای یکی از اقوام زندگی کنیم. هربار هم که به تهران می‌آیم خانه اجاره می‌کنم یا در مسافرخانه‌ای که خود بیمارستان معرفی می‌کند و با تخفیف همراه است، می‌مانم.»

امثال حیدری‌ها زیاد هستند اما مسئولان بی‌تفاوت از کنارشان می‌گذرند و هر سال به جای یافتن راه حلی برای کاهش هزینه‌های درمان، میان وزارت بهداشت و سازمان‌های بیمه‌گر بحث متولی بودن پیش می‌آید، توپ را به زمین یک‌دیگر می‌اندازند و بودجه اختصاص یافته بدون هزینه‌کرد درست، به سال بعد موکول شود. در این میان تنها بیماران و خانواده‌های آن‌ها هستند که متضرر می‌شوند.

طبق برنامه چهارم و پنجم توسعه پرداخت هزینه‌ها از جیب مردم باید به ۳۰ درصد کاهش می‌یافت در حالی‌که هم اکنون ۵۴/۵ درصد است. همین پرداخت از جیب توسط بیماران در کشور آلمان و فرانسه ۱۰ درصد، در آمریکا و کانادا ۱۸ درصد، در ترکیه ۳۰ درصد، در ژاپن ۱۵ درصد و در مالزی ۴۰ درصد است.

سهم پرداختی دولت از هزینه‌های درمان باید ۷۰ درصد باشد در حالی‌که امروز شاهد پرداخت برعکس آن توسط مردم هستیم. طبق آمارهای موجود، ۵/۳ تا ۵/۴ درصد مردم کشور جزو خانواده‌هایی هستند که با پرداخت یکبار هزینه بستری و جراحی، به زیر خط فقر سقوط می‌کنند. از سوی دیگر بسیاری از خانواده‌های ایرانی گرفتار شاخص «فاجعه آمیز» می‌شوند به این معنی که برای هزینه‌های سلامت خود، پس‌اندازی از قبل ندارند و فقط در شرایط خاص مجبور به پرداخت این هزینه‌ها می‌شوند.

بنابراین آن‌ها با مشکلات بالای اقتصادی مواجه می‌شوند و در نتیجه هنگامی که خانواده دچار یک بیماری می‌شود مجبور می‌شوند حتی وسایل زندگی خود را حراج کنند. بر اساس مستندات، ۴۰ درصد پول این قبیل خانوار‌ها صرف سلامت می‌شود.