به گزارش سلامت نیوز نبود برنامه ریزی درازمدت برای مقابله با بحران اقلیمی در سازمان متولی، کمبود تجهیزات، کاهش بارش و بی توجهی برخی شهروندان و گردشگران جنگل های ایران را قربانی آتش کرده است. جنگل هایی که در گوشه و کنار ایران پراکنده اند و مساحت بسیاری از آنها همه ساله طعمه حریق می شود.

آتش سوزی هیرکانی گلستان در ۹ روز گذشته به بیش از ۲۰ هکتار از عرصه‌های جنگلی و مرتعی استان خسارت زده است.

این در حالی است که نبود بارندگی محسوس در اسفندماه و افزایش نسبی دما در ۹ روز گذشته ۱۶ فقره آتش‌سوزی در شهرستان‌های کردکوی، کلاله، گالیکش و مینودشت گزارش شده است.

بنا بر این گزارش بیشترین سطح آتش سوزی به وسعت هر کدام نزدیک به ۱۰ هکتار در جنگل‌های طبیعی و مراتع شهرستان‌های مینودشت و گالیکش رخ داده که نیروهای یگان حفاظت منابع طبیعی در کنار همیاران طبیعت و مردم محلی، بلافاصله وارد شده و آتش را در کمترین زمان مهار کردند.

سرانه جنگل در ایران

به گفته مسوولان سازمان منابع طبیعی سرانه جنگل در ایران ۱۷ صدم در هکتار است که این رقم با نُرم جهانی سرانه جنگل که ۶۵ صدم در هکتار است فاصله زیادی دارد.

در همین حال سالیانه حدود 14 هزار هکتار از جنگل های کشور در آتش سوزی ها از دست می رود و عمدتا این رخداد خسارت بار نه ریشه یابی می شود و نه پیگیری.

بسیاری از مسافرانی که به شمال و غرب کشور سفر می کنند با بی مبالاتی در جنگل آتش روزن کرده و گاه آنرا روشن بر جا گذاشته و می روند. این خود می تواند فاجعه ای بیافریند.

یکی دیگر از علت ها آتش زدن بقایای محصولات کشاورزی و کاه وکلش اراضی ست که با وجود جرم انگاری از سوی دادگستری وقت استان از اواخر سال های دهه 90 به اینسو، همچنان بدون هیچ ترس و واهمه ای به دست برخی کشاورزان اتفاق می افتد. علت اصلی این موضوع این است که اغلب، با این متخلفان برخورد جدی نمی شود.

جای "آموزش" جوامع محلی نیز در این میان خالی است تا با تشریح زیان های قطعی و احتمالی آتش زدن کاه و کلش اضافی در اراضی کشاورزی، کشاورزان را از ادامه این روش بازدارد.

آتش زدن جنگل به قصد تصرف اراضی جنگلی و ویلاسازی و اجرای طرح های گردشگری در جنگل و نیز تغییر کاربری به کشاورزی، از دیگر علت های مهم کاهش سطح جنگل های ایران است.

به گفته متخصصان علوم جنگل و مرتع، تخریب پوشش گیاهی و جنگلی-مرتعی می تواند باعث فرسایش خاک، بروز سیلاب و جاری شدن آن به سمت سکونتگاه های انسانی و شهرها و روستاها، بروز پدیده ریزگرد، طوفان، خشکسالی و کم بارشی، کاهش اکسیژن و افزایش کربن و گازهای گلخانه ای در جو زمین و بسیاری دیگر از اتفاق های تلخ در چرخه حیات باشد.