با توجه به خواص ژلاتین، این ماده در تولید دسرها، شیرینی ها، آدامس، مارشمالو، پنیر، ماست.

همچنین، ژلاتین می تواند به عنوان یک منبع غذایی پروتئینی برای افرادی که از گیاهخواری پشتیبانی می کنند، مورد استفاده قرار گیرد. با توجه به اینکه بسیاری از منابع پروتئینی نباتی دارای اسیدهای آمینه کافی نیستند، استفاده از ژلاتین به عنوان یک منبع پروتئینی غیر گیاهی می تواند یک جایگزین سالم برای گوشت و محصولات لبنی باشد.

اگرچه استفاده از ژلاتین در محصولات غذایی بسیار رایج است، برخی افراد ممکن است حساسیت به این ماده داشته باشند. علاوه بر این، ژلاتین حاوی گلیسین است که به گفته برخی تحقیقات، ممکن است به افزایش خطر بروز بیماری های قلبی-عروقی مرتبط با التهاب و عفونت کمک کند. بنابراین، افرادی که به بیماری های قلبی-عروقی مبتلا هستند، قبل از استفاده از ژلاتین در محصولات غذایی خود، بهتر است با پزشک خود مشورت کنند.

در کل، ژلاتین یک ماده غذایی مفید و کارآمد است که بسیاری از محصولات غذایی را تقویت و پایدار می کند. با توجه به خواص آن، می تواند به سلامتی ما کمک کند، اما همچنین لازم است به عوارض جانبی آن نیز توجه شود.

ژلاتین به عنوان یکی از مهمترین مواد اولیه در تولید تافی (شیرینی های ژله ای) استفاده می شود. برای تهیه تافی، مثلاً در ساخت آدامس، پودر ژلاتین را با آب و شکر و مواد شیرین کننده دیگر ترکیب کرده و آن را در قالب هایی شبیه به قالب های ژله ای ریخته و سپس خنک شده و جامد می شود.

استفاده از ژلاتین در تولید تافی، به دلیل ویژگی های ژله ای و پایداری آن بسیار مناسب است و می تواند به محصولات تافی فرم و قوام مناسبی بدهد. همچنین، ژلاتین به عنوان یک ماده غذایی نامضروری ممکن است باعث بهبود سلامتی مصرف کنندگان این محصولات شود.

به طور کلی، استفاده از ژلاتین در صنعت تافی بسیار رایج است و می توان آن را در بسیاری از محصولات ژله ای، غذایی و نوشیدنی ها دید.