به گزارش سلامت نیوز به نقل از مدیسن نت، داروهای اوتیسم برای درمان برخی از علائم رفتاری مرتبط با اختلال طیف اوتیسم ( ASD ) تجویز می‌شوند. در حال حاضر هیچ دارویی برای درمان اختلال طیف اوتیسم یا تسکین همه علائم آن وجود ندارد.
داروهای اوتیسم ممکن است برای مدیریت برخی رفتارهای مرتبط با ASD تجویز شوند مانند:
بهترین دارو برای اوتیسم چیست؟
تنها داروهایی که توسط FDA برای تحریک پذیری مرتبط با اختلال طیف اوتیسم تایید شده است، دو دسته داروهای ضد روان پریشی نسل دوم زیر هستند:
- آریپیپرازول
- ریسپریدون
سایر داروهای بدون برچسب تجویز شده برای مدیریت برخی علائم خاص مرتبط با ASD عبارتند از:
- مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI)
- آگونیست های آلفا-2 آدرنرژیک
اوتیسم چیست؟
اوتیسم یک اختلال رشدی پیچیده است که بر رفتار تأثیر می گذارد و مهارت های اجتماعی و ارتباطی را مختل می کند. اوتیسم طیفی از شرایط با علائم خفیف تا شدید است. افراد با عملکرد بالا با ASD می توانند دارای مهارت های استثنایی باشند، در حالی که افراد مبتلا به اشکال شدید ASD ممکن است هرگز نتوانند به طور مستقل زندگی کنند.
اختلال اوتیسم در اوایل کودکی آشکار می شود، اگرچه بسیاری از کودکان مبتلا به ASD ممکن است در دوران نوزادی طبیعی به نظر برسند. پسران چهار برابر بیشتر در معرض ابتلا به ASD هستند.
برخی از ویژگی های کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم عبارتند از:
- پسرفت در رشد که در ابتدا طبیعی به نظر می رسد.
- به اشیا برای نشان دادن علاقه خود اشاره نمی کنند.
- عدم واکنش یا واکنش بیش از حد مانند جیغ یا عصبانیت، به محرک های حسی مانند لمس، نورهای روشن یا صداهای خاص.
- عدم علاقه به افراد و پرهیز از تماس چشمی.
- مشکل در تعاملات اجتماعی.
- آستانه درد بالا و عدم پاسخ به آسیب فیزیکی.
- مشکلات زبان و گفتار.
- مشکل در بیان نیازها.
- اعمال تکراری، مانند تکان دادن یا قدم زدن.
- مشکل در انطباق با تغییرات روال.
- تثبیت بر روی اشیاء یا فعالیت های خاص.
- بازه توجه کوتاه.
انواع مختلف اوتیسم
آخرین طبقه بندی اختلالات طیف اوتیسم شامل موارد زیر است:
- سندرم آسپرگر: خفیف ترین وضعیت در طیف اوتیسم با قابلیت های عملکردی و فکری بالا
- اختلال نافذ رشدی که به طور دیگری مشخص نشده است (PDD-NOS): کودکان مبتلا به PDD-NOS علائم شدیدتر نسبت به آسپرگر دارند.
- اختلال اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم علائم کلاسیک اوتیسم را در سطح شدید نشان می دهند.
- اختلال فروپاشی دوران کودکی: نادرترین و شدیدترین انتهای طیف اوتیسم. این کودکان ممکن است تشنج را نیز تجربه کنند.
اوتیسم ناشی از چیست؟
علل اختلالات طیف اوتیسم هنوز شناخته شده نیست؛ با این حال تصویربرداری و سایر مطالعات روی مغز افراد اوتیستیک، ناهنجاری‌های ساختاری را در بسیاری از نواحی مغز نشان داده‌اند. اگرچه شواهد قطعی وجود ندارد، دانشمندان معتقدند که یکی یا ترکیبی از موارد زیر عوامل خطر احتمالی برای ASD هستند:
- عوامل ژنتیکی: اگرچه هیچ ژن خاصی برای ایجاد ASD شناسایی نشده است، تصور می‌شود که ناهنجاری‌های ژنتیکی در رشد مغز اختلال ایجاد می‌کنند. برخی از اختلالات ژنتیکی که می توانند باعث اوتیسم یا علائم مشابه اوتیسم شوند عبارتند از:
- سندرم رت
- سندرم X شکننده
- توبروس اسکلروزیس
- فنیل کتونوری درمان نشده
- عوارض مامایی: مشکلات دوران بارداری و زایمان یکی از دلایل احتمالی ASD است. برخی از شرایط پزشکی یا داروهای مصرف شده در دوران بارداری نیز از عوامل خطر ASD هستند.
- عفونت ها: بسیاری از کودکان مبتلا به ASD مادرانی داشته اند که در دوران بارداری به سرخجه مبتلا شده است. محققان احتمال ابتلا به بیماری را به عنوان یک عامل خطر مطرح می کنند.
- قرار گرفتن در معرض سموم: قرار گرفتن در معرض سموم، مواد شیمیایی و آلودگی هوا در دوران بارداری ممکن است بر رشد مغز جنین تأثیر بگذارد و منجر به ASD شود.
- سن والدین: برخی از مطالعات نشان می دهد که کودکانی که از والدین (یکی یا هر دو) بالای 35 سال به دنیا می آیند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ASD باشند.
چندین مطالعه جمعیتی نشان داده است که هیچ ارتباطی بین واکسیناسیون و اوتیسم وجود ندارد. توصیه می شود والدین برنامه ایمن سازی کودکان را رعایت کنند.
مطالعات همچنین نظریه قبلی را که ASD ناشی از طرد شدن توسط والدین سرد از نظر عاطفی است، رد کرده است.
موثرترین درمان اوتیسم
یک برنامه درمانی اولیه و فردی که ترکیبی از درمان ها را در بر می گیرد، موثرترین راه برای مدیریت اوتیسم است. هر نوع درمان نیاز خاصی از یک کودک اوتیستیک را برطرف می کند. درمان های مفید برای مدیریت اختلالات طیف اوتیسم عبارتند از:
درمان های متمرکز بر رفتار و ارتباط
در اینجا 9 درمان مختلف توضیح داده شده است:
تحلیل رفتار کاربردی (ABA)
تحلیل رفتار کاربردی (ABA) تکنیکی است که به طور گسترده در مدارس و کلینیک ها برای مدیریت اوتیسم استفاده می شود. ABA برای جلوگیری از رفتارهای منفی و کمک به کودک در یادگیری رفتارهای مثبت و بهبود مهارت های مختلف در نظر گرفته می شود. انواع مختلف ABA عبارتند از:
- آموزش آزمایشی گسسته (DTT) : استفاده از درس هایی که به بخش های ساده تقسیم می شوند و برای پاسخ های مثبت پاداش می گیرند.
- مداخله رفتاری شدید اولیه (EIBI) : رویکرد فردی با یک متخصص آموزش دیده برای کاهش رفتارهای منفی مانند عصبانیت، پرخاشگری و خودآزاری. EIBI برای کودکان زیر 5 سال مفید است.
- مدل دنور شروع اولیه (ESDM) : رویکردی که از بازی و فعالیت های مشترک برای بهبود مهارت های اجتماعی، زبانی و شناختی در کودکان 12 تا 48 ماهه استفاده می کند.
- آموزش پاسخ محوری (PRT) : PRT برای بهبود انگیزه یادگیری، خودکنترلی و ارتباط با دیگران استفاده می شود.
- مداخله رفتار کلامی (VBI) : برنامه ای برای آموزش مهارت های گفتاری.
سیستم ارتباط تبادل تصویر (PECS)
از این سیستم برای بهبود مهارت های ارتباطی و آموزش به کودک از نمادهای تصویری در وسایلی مانند تبلت های الکترونیکی برای برقراری ارتباط استفاده می شود.
رویکرد مبتنی بر رابطه و تفاوت های فردی
این رویکرد که به عنوان "Floortime" شناخته می شود، شامل قرار گرفتن روی زمین و انجام فعالیت هایی است که کودک دوست دارد. Floortime بر رشد عاطفی و واکنش کودک به صداها، مناظر و بوها تمرکز دارد.
درمان و آموزش کودکان اوتیستیک و معلولان ارتباطی مرتبط (TEACCH)
استفاده از نشانه های بصری مانند کارت های تصویری برای آموزش مهارت های روزمره مانند لباس پوشیدن به کودک.
کار درمانی
کاردرمانی مهارت هایی مانند حمام کردن، غذا خوردن، لباس پوشیدن و ارتباط با دیگران را آموزش می دهد و به فرد کمک می کند تا حد امکان مستقل زندگی کند.
آموزش مهارت های اجتماعی
آموزش مهارت های اجتماعی به کودکان کمک می کند تا تعامل خود را با دیگران و حل مسئله بهبود بخشند.
گفتار درمانی
گفتار درمانی به بهبود مهارت های ارتباط کلامی کمک می کند، اگرچه در برخی از کودکان، حرکات و تصاویر ممکن است بهتر عمل کنند.
فیزیوتراپی
ورزش و برنامه منظم فعالیت ممکن است فواید درمانی داشته باشد.
خانواده درمانی
زندگی با یک فرد مبتلا به ASD می تواند برای خانواده استرس زا باشد. بنابراین مشاوره داده به والدین و خواهر و برادر ممکن است برای خانواده و فرد مبتلا به ASD مفید باشد.
رژیم درمانی
تصور می‌شود که تغییر در رژیم غذایی یا برخی مکمل‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی تأثیر مفیدی بر برخی از کودکان دارد، اگرچه هیچ مدرکی برای حمایت از این نظریه وجود ندارد. قبل از دادن هر گونه دارو یا مکمل جایگزین به کودک باید با پزشک مشورت شود.
انواع داروهای اوتیسم
هیچ دارویی برای درمان علائم اولیه رفتاری اوتیسم وجود ندارد، اما برخی از داروها ممکن است به مدیریت برخی از علائم خاص اوتیسم کمک کنند. همه کودکان به یکسان به داروها پاسخ نمی دهند و هر کودک باید برای هر گونه عوارض جانبی داروها به دقت تحت نظر باشد، به خصوص زمانی که فرد درمان جدیدی را شروع می کند.
برخی از انواع داروهای تجویز شده برای اوتیسم عبارتند از:
- آنتی سایکوتیک های نسل دوم
- داروهای ضد افسردگی مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI).
- داروهای محرک
- آگونیست های آلفا-2 آدرنرژیک
این داروها به دلیل نتایج سودمندی که در مطالعات یا عمل بالینی داشته اند، توسط پزشکان برای درمان برخی از علائم خاص اوتیسم استفاده می شوند.
آنتی سایکوتیک های نسل دوم
داروهای ضد روان پریشی بر روی برخی از پیام رسان های شیمیایی (انتقال دهنده های عصبی) در مغز، به نام دوپامین و سروتونین که خلق و خو، احساسات و تفکر را تنظیم می کنند، ار می گذارند. در زیر دو آنتی سایکوتیک نسل دوم تایید شده توسط FDA برای درمان تحریک پذیری در کودکان اوتیسم آورده شده است:
- آریپیپرازول (ابیلیفای)
- ریسپریدون (ریسپردال)
سایر داروهای ضد روان پریشی که برای اختلالات رفتاری جدی در اوتیسم مانند آسیب به خود و پرخاشگری استفاده می شوند عبارتند از:
- زیپراسیدون هیدروکلراید (ژئودون)
- کلوزاپین (کلوزاریل)
- هالوپریدول دکانوات (هالدول)
داروهای ضد افسردگی مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI)
داروهای ضد افسردگی SSRI برای کودکان اوتیستیک برای تسکین اضطراب استفاده می شود. SSRI ها سطح سروتونین را افزایش می دهند. SSRI هایی که برای اوتیسم برای مدیریت پرخاشگری و رفتارهای اجباری تکراری تجویز می شوند عبارتند از:
- سیتالوپرام هیدروبرومید (سلکسا)
- اسیتالوپرام اگزالات (لکساپرو)
- فلوکستین هیدروکلراید (پروزاک)
- سرترالین هیدروکلراید (زولوفت)
داروهای محرک ها
محرک ها سطح دو هورمون دوپامین و نوراپی نفرین را در مغز افزایش می دهند. این داروها ممکن است در درمان بیش فعالی و عدم توجه در کودکان اوتیستیک موثر باشند. نمونه ای از محرک های مورد استفاده برای اوتیسم عبارتند از:
- متیل فنیدات هیدروکلراید (ریتالین،کویلیوانت ایکس آر)
آگونیست های آلفا-2 آدرنرژیک
آگونیست های آلفا-2 آزاد شدن نوراپی نفرین را در مغز مهار می کنند که اثر آرام بخشی دارد و ممکن است در مدیریت بیش فعالی، بی توجهی و پرخاشگری در ASD مفید باشد. آگونیست های آلفا-2 مورد استفاده برای اوتیسم عبارتند از:
- کلونیدین هیدروکلراید (پچ پوستی Kapvay ، Catapres ، Catapres-TTS)
- گوانفاسین هیدروکلراید (Intuniv)
هشدارها و اقدامات احتیاطی در مورد داروهای اوتیسم
FDA هشدار می دهد که بیماران، به ویژه در سنین 18 تا 24 سال که داروهای ضد افسردگی مصرف می کنند، باید از نظر افکار خودکشی، به ویژه در چند هفته اول تحت نظر باشند.
- مهم است که درباره تمام داروهایی که مصرف می کنید با پزشک خود صحبت کنید و اثرات آنها، عوارض جانبی احتمالی و تداخل آنها با یکدیگر را درک کنید.
- هرگز مصرف دارو را قطع نکنید و هرگز دوز یا دفعات مصرف دارو را بدون مشورت با پزشک خود تغییر ندهید.
نظر شما