به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه همشهری، آب فروکش کرده و اغلب راه‌های روستایی باز شده است و نیروهای مردمی که برای کمک آمده بودند کم‌کم برای خروج از مناطق سیل‌زده برنامه‌ریزی می‌کنند. با این همه، موج جدید کمک‌های مردمی هم از راه رسیده تا در زمان عادی شدن شرایط کنار مردم بمانند.
بازگشایی مسیر همه روستاها
سیل سیستان‌وبلوچستان 2هزار روستا را تحت‌تأثیر قرار داد، اما از میان همه آنها اوضاع 30روستا در تلاقی 2رودخانه بزرگ استان یعنی کاجو و سرباز سخت‌تر بود، به‌ویژه روستاهایی در منطقه دلگان‌ها، سیتارها، سندها و کلانی‌ها با جمعیتی حدود 10هزار نفر. تا روز دوشنبه (14اسفند)
به جز نکوچ، سیتل‌دلگان و 3روستای کلانی‌ها از توابع بخش مرکزی و سهیل قادربخش و 3روستای رگام‌ها از توابع بخش باهوکلات دشتیاری، بقیه روستاها از محاصره آب خارج شدند.
هرچند تا ساعت‌های پایانی سه‌شنبه (15اسفند) روایت‌ها نشان می‌داد 3روستای کلانی‌ها در بخش مرکزی دشتیاری و همچنین روستاهای روهگام فقیرمحمد، سهیل امامبخش، سهیل قادربخش و گوادری‌شم در باهوکلات هنوز در محاصره‌اند و دسترسی به آنها با بالگرد امکان‌پذیر است، اما سرانجام در ساعت‌های پایانی هشتمین روز سیلاب، راه این روستاها هم هرچند محدود باز شد و ماشین‌های شاسی‌بلند بالاخره توانستند در آنها تردد کنند.
مشاهده‌های میدانی خبرنگار همشهری هم نشان می‌دهد قایق‌های صیادی روستاهای نزدیک به دریا که برای امدادرسانی به روستاهای در محاصره آمده بودند، بساطشان را جمع کردند و به دریا بازگشتند. مردم از همین مسیرهای بازشده با هر سختی تردد و مایحتاج ضروری خود را تهیه می‌کنند. مدیرکل مدیریت بحران سیستان و بلوچستان هم به همشهری می‌گوید که هنوز 46محور روستایی مسدود مانده و دسترسی 9روستا به شبکه آب آشامیدنی پایدار محقق نشده است که البته تا امروز شبکه آنها هم وصل خواهد شد.
ضرورت داشتن نقشه راه سیلاب
یک فعال اجتماعی که از روزهای ابتدایی وقوع سیل به منطقه آمده و در دهستان «نگور» شهرستان دشتیاری مستقر است هم به همشهری توضیح می‌دهد که مردم کم‌کم دارند زندگی عادی‌شان را شروع می‌کنند و گروه‌های جهادی و نیروهای مردمی در حال برنامه‌ریزی برای خروج از منطقه هستند؛ هرچند «مصطفی خواجه‌درگی» تأکید می‌کند همه نیروهای امدادی تا پایان بحران در کنار مردم خواهند ماند تا زمانی که نوبت به برنامه‌های بعدی یعنی شروع بازسازی برسد.
او از آشپزخانه گروه جهادی با ما صحبت می‌کند که به همت نیروهای مردمی و بومی‌های منطقه برپا شده و روزانه تا 10هزار غذا در 2 وعده میان مردم توزیع می‌کند. «مشارکت مردم بی‌نظیر است. خودشان به‌خودشان کمک می‌کنند. فکر می‌کنم در کمترین جایی از جهان افرادی را پیدا کنید که روستای خودشان زیر آب است، اما با چند وسیله نقلیه به کمک روستای دیگر می‌روند.»
آنطور که خواجه‌درگی توضیح می‌دهد نیروهای جهادی همچنان در حال توزیع بسته‌های غذایی و بهداشتی هستند و با اینکه شرایط در حال عادی‌شدن است و مردم کم‌کم به زندگی عادی برمی‌گردند با توصیه مقام معظم رهبری موج دومی از کمک‌ها و حمایت‌ها به سیستان و بلوچستان رسیده است.
زیرساخت‌ها را فراموش نکنیم
با وجود اینکه اوضاع منطقه سیل‌زده از شرایط بحرانی خارج شده است، اما این فعال اجتماعی به کمبودهای زیرساختی در مناطق سیل‌زده اشاره می‌کند که منجر شده است سیل خسارت‌های بیشتری به همراه داشته باشد یا تبعات و مشکلات آن بیشتر شود.خواجه‌درگی با اشاره به عقب‌ماندگی تاریخی سیستان‌وبلوچستان در حوزه راه ارتباطی توضیح می‌دهد: «در چند سال اخیر کارهای بزرگی انجام شده و حتی موج ورود زائران اربعین از مرزهای شرقی و همچنین رونق مسیرهای ترانزیتی موجب شده راه‌های جنوب استان بهبود یابد، اما به هر حال عقب‌ماندگی تاریخی موجب شده به محض هر بارندگی زندگی مردم چند روزی متوقف شود.»
این فعال اجتماعی مسئله بعدی را ذخیره آب می‌داند و تأکید می‌کند که وقتی اقلیم منطقه مستعد بارندگی‌های شدید و یکباره است و در عین حال، حجم زیادی از استان با خشکسالی شدید دست و پنجه نرم می‌کند به‌نظر می‌رسد هیچ برنامه آبخیزداری و آبخوان‌داری مناسبی وجود ندارد و فکری هم به حال سدها نشده درحالی‌که سدهای استان کفاف این بارندگی را نمی‌دهد.
این آب که می‌توانست بخشی از دغدغه استان را رفع کند چرا به دریا رفت؟ به‌گفته خواجه‌درگی، سدها معمولا 24ساعت قبل بارندگی باز می‌شوند و حجم زیادی از آب را وارد زندگی مردم می‌کنند درحالی‌که اطلاع‌رسانی هم کافی نیست، زیرا مردم روستایی دسترسی زیادی به اطلاعات ندارند؛ یکی از مشکلات این استان فقر ارتباطی است و همین باعث می‌شود مردم تلفات بدهند و با آسیب مواجه شوند. او مسئله جانمایی غلط روستاها را هم مطرح می‌کند و می‌افزاید: «بسیاری از خانه‌های روستایی در بستر رود خشک شده ساخته شده است و حالا که این رودها جریان پیدا کرده، هیچ‌کس پاسخگو نیست.»
فرسایش خاک هم موضوع دیگری است که خواجه‌درگی به آن اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد که تنها امید مردم منطقه کشاورزی است درحالی‌که هر بار سیل و بی‌توجهی به زیرساختی چون بندهای کشاورزی خاک منطقه را فرسوده می‌کند. این فعال اجتماعی پیشنهاد می‌دهد برای منطقه سیل‌خیز بلوچستان نیاز است که نقشه جامعی درباره سیلاب تهیه شود.
نظر شما