سلامت نیوز : دکتر کریستیان بارنارد نخستین پزشکی بود که در سال 1967 نخستین پیوند قلب را در آفریقای جنوبی انجام داد. اسم وی برای همیشه در تاریخ علم پزشکی باقی خواهد ماند. دکتر بارنارد سالها در مراکز تحقیقاتی قلب و عروق آمریکا در زمینۀ پیوند قلب تلاش کرد تا این که پس از بازگشت به کشورش آفریقای جنوبی دست به عملی بزرگ زد که جان میلیونها انسان را که در اثر بیماریهایی چون کاردیومیوپاتی و یا اختلال شدید عروق کرونر و دریچه های قلبی که امکان جراحی نداشتند و در انتظار مرگ بودند نجات داد.

براساس تحقیقات و گزارشاتی که در زمینۀ پیوند قلب صورت گرفته، یک سوم بیماران در شرایط مطلوب وطبیعی به عمر خود ادامه می دهند و بقیه نیز حدوداً تا 5 سال عمر مفیدی دارند که البته به نوع جراحی و یا شرایط سنی و فیزیولوژیکی بیمار و یا رد پیوند بستگی دارد.

پس از دکتر بارنارد، دانشمندان دیگری چون دکتر « نورمن شام وی» و « ریچارد لوور» در دانشگاه استانفورد از قلب جسد پیوند استفاده کردند و سپس با کشف داروهایی چون سیکلوسپورین و آزاتیوپرین هم اکنون سالانه بیش از 2000 پیوند قلب در جهان صورت می گیرد و طول عمر یکسالۀ آنها 80 درصد و 5 ساله 70 درصد است به طوری که هم اکنون فردی پس از 22 سال پیوند قلب هنور زنده است.

در آمریکا هم اکنون سالانه 20 هزار نفر نیاز به پیوند قلب دارند که فقط 2000 قلب در دسترس است، آن هم به دلیل محدودیت اهداکنندگان قلب و هزینه های بالای جراحی. همچنین پیوند قلب و ریه در بیماران آیزنمنگر و فیبروزکیستیک وارد مراحل ایده آل و خوبی شده است.

علت مرگ پس از یک سال پیوند قلب
عفونت، اترواسکلروز گرافت ، رد پیوند، بیماریهای لنفاوی و سکتۀ مغزی از علتهای این مرگ است. گفتنی است که قلب در زمانی از نظر قانونی قابل پیوند است که قلب « دهنده » از فعالیت باز نمانده باشد و فرد دهنده از نظر مغزی بی جان، اما قلب اوهنوز در حال تپش باشد. در نتیجه می بینیم که پیدا کردن چنین قلبی دشوار است.

هزینۀ پیوند یک قلب در آمریکا از روز پیوند تا پنج سال پس از آن حدود یک میلیون دلار است. یعنی سالانه حدود 200 هزار دلار هزینۀ نگهداری و درمانهای دارویی قلب پیوند شده است. برای انجام پیوند قلب باید ابتدا قلب نارسای گیرندۀ قلب را به طوری درآورند که دیوارۀ خلفی دهلیز راست و وریدهای اجوف فوقانی و تحتانی او سالم نگه داشته شوند تا قلب اهدایی که به طور کامل جدا شده است جایگزین شده و لبه های دهلیزی و آئورت و شریان ریوی نیز به یکدیگر پیوند شوند.