سلامت نیوز: رشد قوه استدلال در کودک از ۳ تا ۴ سالگی آغاز می شود و والدین می توانند با آموزش همدلی، وجدان و خویشتن داری به کودک، به وی کمک کنند که در این مراحل تثبیت نشود. در غیر این صورت کودک با همان شیوه استدلال وارد دنیای بزرگسالی و زندگی مشترک شده و دچار مشکلات زیادی می شود.مسعود هنربخش، کارشناس ارشد روان شناسی بالینی با بیان این مطلب، به خراسان می گوید: وقتی می گوییم همسران کودکانه با هم رفتارمی کنند در واقع منظورمان این است که از نظر روانی رشد نکرده اند و نتوانسته اند قدرت استدلال خود را بالا ببرند.

هنربخش ادامه می دهد: استدلال یک کودک ۳ تا ۴ ساله خودمحورانه است یعنی وقتی چیزی می خواهد فقط به خواسته اش فکر می کند و قادر نیست بپذیرد که چیزی ممکن است مانع برآورده شدن خواسته اش شود. در دوران قبل از دبستان این گونه استدلال می کند که باید برخی کارها را به دلیل تنبیه نشدن انجام داد. کودک در این سن به هنگام انجام کار نادرست با خود می اندیشد که آیا انجام آن کار به دردسرش می ارزد یا خیر. سپس در سال های اولیه دبستان زمانی کار درستی انجام می دهد که نفعی برایش داشته باشد و نیازهایش برطرف شود. به عنوان مثال مداد خود را به دوستش قرض می دهد به شرط این که خودکاری از وی بگیرد. نکته این جاست که اگر کودک در این مراحل تثبیت شود، همین قوه استدلال را با خود به زندگی مشترک می آورد و همین گونه استدلال می کند. توقع دارد همسرش فقط به خدمت کردن او بیندیشد و استدلال هایش خودمحورانه است یا برخی کارها را به دلیل این که به دردسر می افتد انجام نمی دهد و یا پس از هر کاری، عوض آن را از همسرش مطالبه می کند.

تمامی این رفتارها که متاسفانه در بین همسران جوان شیوع زیادی دارد، ناشی از همین نکته است که قوه استدلال فرد به بلوغ نرسیده و رشد نکرده است. در واقع والدین باید با پرورش فضایل اخلاقی و همدلی و خویشتن داری کودکان را از مراحل استدلال خودمحورانه عبور دهند و آن ها را به سمت انجام کارهای خوب هدایت کنند. در نوجوانی، رفتار خوب برای دریافت تایید دیگران صورت می گیرد و پس از آن تبعیت از قانون و آگاهی از اصول و ارزش های اخلاقی باعث می شود فرد کار درست و اخلاقی را انجام دهد.