دكتر كتایون خوشابی استادیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در گفتوگو با ایسنا، در این رابطه افزود: این اختلالات معمولا از سن سه تا چهار سالگی آغاز شده و ممكن است تا سنین نوجوانی ادامه پیدا كنند.
وی با بیان اینكه شایعترین اختلال خواب در كودكان وحشت شبانه است، اضافه كرد: این اختلال به گونهای است كه كودك ابتدا به خواب رفته و پس از چند ساعت با گریه و جیغ از خواب بیدار میشود و پدر و مادر را به كمك میطلبد و ممكن است در این حالت كودك كاملا هشیار نبوده اما چشمهایش باز باشد.
این فلوشیپ روانپزشكی كودكان اظهار كرد: از آنجا كه معمولا كودك صبح روز بعد هیچ چیزی به یاد نمیآورد بهتر است والدین ازصحبت كردن در مورد وحشتهای شبانه با كودك پرهیز كنند.
وی با بیان اینكه حرف زدن در خواب از دیگر اختلالات خواب شبانه كودكان است، افزود: این اختلال ممكن است تا آخر عمر ادامه پیدا كند و هیچ مشكلی را برای فرد ایجاد نمیكند.
خوشابی خوابگردی را یكی دیگر از عوامل اختلالات خواب دانست و گفت: این مشكل نیز ممكن است تا آخر عمر ادامه پیدا كند كه در این صورت خانواده باید برای مراقبت از این افراد دقت كافی را به خرج دهند.
وی ادامه داد: این باور كه مشكلی برای افراد خوابگرد به وجود نمیآید، باور غلطی است. زیرا ممكن است فرد هنگام راه رفتن در خواب دست به كار خطرناكی بزند. بنابراین به والدین توصیه میشود كه از ایمنی فضای خانه اطمینان حاصل كنند و وسایل خطرناك را در دسترس قرار نداده و همچنین در و پنجرهها را قفل كنند.
این فلوشیپ روانپزشكی كودك كابوسهای شبانه را یكی دیگر از علل نوجوانی كودكان دانست و بیان كرد: این مورد بیشتر در كودكانی دیده میشود كه استرس بیشتری را تجربه میكنند. این كابوسها معمولا موضوع یكسانی داشته و هر شب تكرار میشوند. مثلا ممكن است كودك هر شب خواب ببیند دزدیده شود و یا پدر و مادر خود را گم كرده و در حال غرق شدن است.
وی با بیان اینكه عادات غلط خواب یكی دیگر از علل بدخوابی كودكان است، افزود: در دوران كودكی وقتی محل خواب كودك از محل خواب والدین جدا نشود پس از جدایی، كودك تا صبح به دنبال پدر و مادر میگردد و ممكن است فقط با گرفتن قسمتی از بدن والدین مثل گرفتن دست مادر به آرامش برسد كه این مورد به ویژه در بچههایی كه از شیر مادر تغذیه میكنند بیشتر مشاهده میشود.
دانشیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در پایان اظهار كرد: كودكان پس از دوسالگی باید فضای خوابی مخصوص به خود داشته و در اتاقهایی جدا از والدین بخوابند تا پس از دو سالگی با مشكل روبرو نشوند.
نظر شما