به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایران ؛ گاهی ما با عواطف و هیجانات با جهان برخورد میكنیم. فردی را میبینیم و احساس میكنیم از او خوشمان میآید و یا برعكس از او بدمان میآید كه در اینجا اندیشه خودآگاه نقشی ندارد اما عالیترین روش برخورد با جهان و دیگر مردمان عبارت است از اندیشه و منطق، یعنی به كار بردن اصول عقلی در ارزیابی آنچه توسط حواس ادراك میكنیم و یا توسط هیجانات مثبت و منفی به ما القا میشود، یعنی بررسی كنیم چرا از چیزی یا كسی خوشمان میآید یا بدمان میآید.
در واقع این اندیشه و اراده مبتنی بر اندیشه است كه خداوند به وسیله آن، انسان را از دیگر موجودات متمایز كرده است. حتی گیاهان نیز حس میكنند و جانوران نیز با عاطفه واكنش نشان میدهند، گل آفتابگردان به سمت آفتاب متمایل میشود، گل ابریشم در اثر ضربه برگهایش را جمع میكند.ما عواطفی چون وفاداری را به سگ و درندهخویی را به گرگ نسبت میدهیم اما فقط انسان است كه میتواند بر مبنای اصول عقلی بیندیشد، شگفتیهای آفرینش را نه تنها ببیند و نه تنها از آنها لذت ببرد، بلكه درباره آنها بیندیشد زیرا برگ درختان سبز در نظر هوشیار هر ورقاش دفتریست معرفت كردگار.با اندیشه میتوانیم نقشه راه را ترسیم كنیم، ببینیم از كجا آمدهایم، دركجا هستیم و به كجا میخواهیم برویم. با اندیشه میتوان به هدف رسید و موفق شد و البته چه هدفی بالاتر و ارزندهتر از خودشناسی و خداشناسی كه اگر هم تا حدودی ممكن باشد تنها به نیروی اندیشه میسر است.
نظر شما