با گذشت 9 سال از وقوع زلزله بم كه ویرانی كامل شهر و فوت بیش از 30 هزار نفر از ساكنان شهر را در پی داشت، امروز ساكنان شهر میگویند كه وعدههایی كه دولت پس از وقوع زلزله نسبت به تسریع در بازسازی و ساخت دوباره شهر داد هنوز محقق نشده و چهره شهر، وضعیتی به مراتب مشابه پیش از وقوع زلزله دارد.
یكی از اهالی شهر بم در گفتوگو با «اعتماد» درباره وضعیت امروز بم میگوید: «بعد از وقوع زلزله، دولت شهری را در ذهن مردم مجسم كرد كه قرار بود مجهز به شبكه فاضلاب شهری شده و سیستم برق و آب و تلفن هم به صورت زیرزمینی تعبیه شود. نهتنها این اتفاق نیفتاد بلكه به دلیل كابلكشی نامناسب، چندی قبل با روشن كردن بخاری برقی، كابلهای برق كوچه آتش گرفت و منجر به سوختن وسایل برقی تمام اهالی كوچه شد. امروز مردم بم حتی از امكانات قبل از وقوع زلزله هم محروم شدهاند.»
این ساكن بم در پاسخ به وضعیت ساخت و سازها و جبران خسارات زلزله میگوید: «ساخت و سازهای شخصی توسط مردم صورت گرفت چون مردم میخواستند هر چه زودتر در خانههایشان مستقر شوند اما لطمه بزرگی كه از سوی دولت به بم و مردم بم وارد شد این بود كه دولت برای روند ساخت و ساز تجاری، تمام باغها و فضای سبز شهر را نابود كرد؛ در حالی كه بم، یك شهر كویری بوده و تمام تكیهاش به باغ و درختانش است. پیش از این، در خیابانهای شهر درختان اكالیپتوس 50 سالهیی بود كه شما اگر تابستان و در هوای 50 درجه هم به خیابان میآمدی، خیابان غرق سایه بود. متاسفانه یكی از شهرداران بم در بودجه بازسازی شهر دست درازی كرد و به عنوان برخورد، فقط او را از سمتش جابهجا كردند و هیچ گاه هم تكلیف بودجهیی كه شهردار از آن برداشت شخصی كرده بود معلوم نشد.
شهرداران بعدی هم ساكن بم نبودند و آن عشق را به بم نداشتند بنابراین، برای خیابانسازی درختان را قطع كردند و اجازه دادند كه باغهای بزرگ شهر كه در واقع، شناسنامه شهر بود، خشك شده و به جای آن مجتمع تجاری ساخته شود. امروز دو برابر جمعیت شهر، مجتمع تجاری در بم ساخته شده در حالی كه كوچه و خیابانهایی كه قبل از زلزله آسفالت بود، هنوز خاكی و مرمت نشده است.»این ساكن بم اشاره میكند: «شهر، امروز هویت قبل را ندارد و پر از مهاجر شده و جمعیت بعد از زلزله بیشتر از قبل از زلزله است در حالی كه بعد از زلزله، حدود 30 هزار نفر كشته شدند اما با این موج مهاجرت، فرهنگ سنتی شهر از بین رفته و این اتفاق هم بزرگترین صدمهیی است كه بم دچار آن شده است. امروز ما هیچ كس را در شهر نمیشناسیم زیرا بسیاری از كسانی كه به بهانه كمك به بازسازی به بم آمدند میدانستند كه كافی است یك قبض آب و برق را پرداخت كنند تا بتوانند وام مسكن بگیرند.
وی با اشاره به اینكه امروز بزرگترین نیاز شهر، یك مجموعه فرهنگی و هنری است، میگوید: «شهر هنوز زنده است و تا وقتی كه حتی یك نفر هم زنده باشد بم زنده خواهد بود. مردم هم به زندگیشان ادامه میدهند اما بم امروز، زندهیی است كه بیمار است و نیاز به كمك دارد.»
نظر شما