سلامت نیوز : بیمارستان‌ها كودكان بدحال را پذیرش نمی‌كنند. فرقی هم ندارد، بیمارستان خصوصی باشد یا دولتی. هرچند دكتر «هوشنگ پوررنگ» عضو هیات مدیره انجمن جراحان كودكان ایران این رفتار را مختص بیمارستان‌های خصوصی می‌داند اما مشاهدات عینی خبرنگار تهران ‌امروز نشان می‌دهد كه بیمارستان‌های دولتی هم از پذیرش كودكان بدحال و وخیم خودداری می‌كنند. چند شب پیش بیمارستان امام حسین(ع) و بوعلی از پذیرش كودكی كه دچار مشكلات تنفسی شدید شده بود خودداری كرده و او را از دم در اورژانس جواب كردند.

بهانه بیمارستان‌ نداشتن پزشك بود. هرچقدر پدر و مادر كودك اصرار كردند كه شرایط كودك را تثبیت كنید تا حداقل كودك بتواند نفس بكشد، هیچ یك از بیمارستان‌ها قبول مسئولیت نكردند تا در نهایت والدین، كودك را به بیمارستان بهرامی دماوند رساندند. آنجا بود كه پزشك پدر و مادر كودك را شماتت می‌كرد كه چرا كودك را دیر آورده‌اید؟ مادر كودك در گفت‌وگو با تهران‌امروز می‌‌گوید: «ما ماشین همراه خود نداشتیم اما بالاخره توانستیم به هر جان كندنی كه بود، كودك را به بیمارستان بیاوریم. ولی پدر ومادری كه وسیله نقلیه از خود ندارند در ساعت دو نیمه شب با كودك بد حال چه باید بكنند؟»

به گزارش سلامت نیوز به نقل از تهران امروز ؛ هوشنگ پور‌رنگ هم می‌گوید: «اگر بیماری بدحال اعم از كودك یا بزرگسال به اورژانس یك بیمارستان برده می‌شود، پزشك كشیك بیمارستان براساس اخلاق حرفه‌ای موظف است درمان‌های اولیه را روی بیمار انجام دهد.» از سوی دیگر پوررنگ توضیح می‌دهد كه با توجه به گرانی تجهیزات پزشكی، خانواده كودكانی كه احتیاج به عمل جراحی دارند ترجیح می‌دهند كودك‌شان در بیمارستان‌های دولتی مورد عمل جراحی قرار بگیرد و عدم پذیریش آنها ربطی به بیمارستان‌ها ندارد اما عدم پذیریش بیماران به دلایل مشكلات مالی، مسئله‌ای است كه هماره جامعه ایرانی را آزار می‌دهد. هرچند در این میان تنها رها‌سازی دو بیمار نیازمند در سال 89 در كنار بزرگراه بود كه به واكنش افكارعمومی انجامید و البته از سوی وزیر بهداشت وقت بارها و بارها تكذیب شد.

هزینه بالای تجهیزات

هوشنگ پوررنگ دلیل امتناع بیمارستان‌ها از پذیرش كودكان را هزینه بالای تجهیزات پزشكی می‌داند ومی‌گوید: «از آنجا كه هزینه تجهیز NICU (آی‌سی‌یوی نوزادان) و PICU(آی‌سی‌یوی كودكان) بسیار بالاست، نوزادان و كودكانی كه نیاز به اعمال جراحی دارند به بیمارستان‌های دانشگاهی ارجاع می‌شوند.»

به گفته او از آنجا كه موفقیت جراحی نوزادان و كودكان در گرو مراقبت‌های پس از عمل جراحی است، بخش مراقبت‌های ویژه پزشكی ویژه نوزادان و كودكان باید از لحاظ امكانات از قبیل تجهیزات و نیروی متخصص، بسیار پیشرفته باشد كه بیمارستان‌های خصوصی به دلیل هزینه‌بر بودن NICU و PICU به ویژه در زمینه نوزادان و كودكانی كه مورد اعمال جراحی قرار می‌گیرند و نیازمند مراقبت‌های بیشتری نسبت به سایرین هستند از پذیرش این بیماران طفره می‌روند. اما مشاهدات عینی تهران امروز نشان می‌دهد كه امتناع بیمارستان‌ها از پذیرش كودكان، تنها به كودكان نیازمند به جراحی محدود نمی‌شود و سایر كودكان هم ممكن است به‌خاطر شرایط گرانی، از ورود به بیمارستان‌های دولتی و خصوصی منع شوند. سال 89 دو بیمار به‌خاطر بی‌پولی از بیمارستان امام خمینی بیرون و كنار یك بزرگراه رها شدند. حتی بیمار ارومیه‌ای هم به همین دلیل عدم توان مالی از پذیرش او خودداری شد و در صدر اخبار پزشكی كشور قرار گرفت.

عدم پذیرش طلبه‌ای مجروح از سوی 50 بیمارستان در سال گذشته هم برای مدت‌ها ذهن افكارعمومی را به خود مشغول كرد. وعده‌های وزیر جدید هم برای برطرف كردن نگرانی‌ بیماران و مصدومان در تعطیلات نوروز سال جدید به جایی نرسید.

خانمی از خرم‌آباد در تماس با «تهران‌امروز» می‌گوید: «به دلیل یك سانحه انگشت همسرش سیاه شده بود و پزشكان رای به قطع انگشت او دادند اما در تعطیلات نوروزی، هیچ بیمارستانی در این شهر حاضر به انجام عمل وی نشد، چون پزشكان برخلاف وعده‌های مسئولان به تعطیلات نوروزی رفته بودند.» این خانواده تمام نوروز را نگران وضعیت پدر بود. پای پدر هر روز بیشتر سیاه می‌شد و بعد از تعطیلات مجبور شدند پای او را از مچ قطع كنند. وضعیت نظام سلامت در سال 92 هم نسبت به دو سال اخیر بدتر شده است. گرانی‌ها و عدم توجه دولت به نظام سلامت باعث شده است كه بیمارستان‌ها كلا از خیر پذیرش بیماران پولدار هم بگذرند.

كودكان شهرستانی در معرض خطر بیشتری هستند

دكتر پوررنگ هم اعتقاد دارد كه عمل كودكان باید در بیمارستان‌هایی دارای تجهیزات كامل انجام بگیرد اما بسیاری از والدین قادر به پرداخت هزینه‌های بیمارستان‌های خصوصی نیستند. به گفته او بسیار اتفاق می‌افتد كه كودكانی كه در بیمارستان‌های خصوصی به دنیا می‌آیند دچار آسیب‌هایی باشند كه در نهایت انجام عمل جراحی روی آنها را ضروری می‌كند. او می‌‌گوید: «از طرف دیگر از آنجا كه بستری شدن دراین بخش‌ها درمواردی ماه‌ها به طول می‌انجامد، بسیاری از خانواده‌ها توان پرداخت چنین هزینه‌هایی را در بخش‌های غیر‌دولتی ندارند.»

دكتر پوررنگ با اشاره به اینكه هم‌اینك چهار بیمارستان دانشگاهی در تهران نسبت به جراحی نوزادان و كودكان اقدام می‌كنند كه دارای بخش‌های مراقبت‌های ویژه مجهزی هستند، می‌‌گوید: هرچند این مراكز در شهرهای بزرگ نیز وجود دارد، اما متاسفانه بسیاری از شهرستان‌ها فاقد مراكز مراقبت‌های ویژه نوزادان و كودكان هستند و در مواردی شاهدیم، نوزادانی كه جراحی شده‌اند به دلیل نبود امكانات مراقبت‌های ویژه با مخاطرات فراوان به تهران ارجاع می‌شوند.پوررنگ از نظر اعمال جراحی نوزادان و كودكان، پزشكان ایرانی را همتراز با كشورهای پیشرفته می‌داند و می‌گوید: «بسیاری از این اعمال جراحی كه هم‌اینك در كشورهای اروپایی و آمریكایی انجام می‌شود در ایران نیز در حال انجام است و جراحی روی جنین نیز در كشور آغاز شده كه در این كنگره قرار است دستاوردهای آن ارائه شود.»به گفته او در كنگره امسال انجمن جراحان كودكان ایران، اعضای انجمن جراحان اروپا نیز حضور دارند و قرار است، نسبت به تبادل دستیار فوق تخصصی میان انجمن جراحان ایران و اروپا اقدام شود.


ورود 500 كیلو مارمولك با ارز مرجع

این درحالی است كه دولت كوچك‌ترین توجهی به وضع بیمارستان‌ها و نظام سلامت ندارد و در سال جدید ارز مبادله‌ای برای خرید تجهیزات و دارو را جایگزین ارز مرجع كرد تا هزینه‌های نظام سلامت سر به فلك بگذارد. این در حالی بود كه دولت در سال گذشته هم ارز مرجع را به خرید دارو و تجهیزات اختصاص نداد. این درحالی بود كه در همان سال‌ ورود خودروهای مدل بالا، دسته‌بیل، غذای سگ، زین اسب و حتی 500 كیلو مارمولك به واكنش‌های تندی از سوی افكارعمومی منجر شد. هنوز هم افكارعمومی نمی‌دانند كه چرا در سرزمینی كه بخش بسیار بزرگی از آن را كویر‌ها و بیابان‌های پر از مار ومارمولك تشكیل می‌دهد، باید 500 كیلو مارمولك با ارز مرجع وارد كشور شود؟ آنها حتی نمی‌دانند چطورممكن است مسئولان به این نتیجه برسند كه تامین ارزمرجع ورود 500 كیلو مارمولك به كشور را به ارز خرید دارو و تجهیزات ترجیح بدهند!