به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد ؛ در این كشورها نسبت وسعت جنگلهایشان به وسعت كشور مقداری ناچیز است اما رویشگاههای باارزشی دارند كه نیازمند رسیدگی و توجه بیشتر دولتهاست. در این خصوص سازمان ملل هم به این كشورها توجه بیشتر دارد و برای آنها لیست جداگانهیی در نظر گرفته است.
اینكه ایران رتبه چهل و پنجم است نشاندهنده وضعیت بد مدیریت جنگل نیست، این یعنی با داشتن 78 میلیون و 800 هزار نفر جمعیت كشور، وسعت رویشگاههای جنگلی به 12 میلیون هكتار میرسد، در این میان دو میلیون هكتار هم جنگل مصنوعی و دستكاشت داریم. در این میان 18/0 هكتار سرانه هر ایرانی از جنگلهاست میانگین این رقم در ابعاد جهانی 8/0 جنگل است و این مقایسه عددی نشان میدهد سرانه جنگل در كشور ما یكچهارم سرانه جهانی است و قاعدتا باید چهار برابر بیش از توجهات جهانی، به مساله جنگلهایمان توجه داشته باشیم كه متاسفانه مدیریت در این حوزه در سطح جهانی هم نیست چه رسد به چهار برابر آن. جلسات سالانه مجمع درباره كشورهای محروم از جنگلهای انبوه هر دو یا سه سال برگزار میشود تا در آن با گردهمایی متخصصان و پژوهشگران كشورهای مذكور، مشكلات آنها در سطح جهانی مورد بررسی قرار گیرد.
سازمان ملل برای حل این مشكلات بودجههایی را هم در نظر میگیرد، اما شرط لازم برای داشتن توجهات جهانی، ثبت كردن جنگلهای ارزشمند به عنوان میراث جهانی است كه آن هم توسط خود دولتها انجام میشود، در واقع تا رویشگاهی توسط كشوری ثبت جهانی نشود، توجه و ارزشگذاری لازم را دریافت نمیكند. رویشگاههایی چون جنگلهای هیركانی كه قدمتش به قبل از عصر یخبندان برمیگردد، از مواردی است كه به عنوان میراث جهانی ثبت میشود، پس از ثبت جهانی آن سازمان ملل امتیازاتی برای توسعه و حفاظت از آن قائل میشود تا گامی در جهت جلب افكار عمومی جهانی و همین طور جوامع محلی به عنوان مدافعان رویشگاه برداشته باشد. در واقع با این اقدام نمایندگانی از خود در جوامع محلی به جا میگذارد تا حافظان اولیه رویشگاه باشند.
نظر شما