سلامت نیوز : سندرم گیلن باره یک سندرم بالینی سریع پیشرونده و با علت ناشناخته است که اعصاب جمجمه‌ای، نخاعی و محیطی را گرفتار می‌کند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی نظام پرستاری ؛ اکثر افراد مبتلا به این بیماری مدت 4-1 هفته پیش از آغاز بیماری به یک عفونت ویروسی یا گوارشی دچار میشوند در برخی موارد پس از واکسیناسیون یا جراحی رخ می‌دهد.
تظاهرات بالینی :
پارستزی و ضعف عضلانی پاها که به طرف اندام‌های فوقانی، تنه و عضلات صورت صعود می‌کند. اختلال عملکرد اتونومیک اتفاق می‌افتد که به شکل فعالیت بیش از حد یا کمتر از حد ظاهر می‌شود.
اغلب، بیمار حس موقعیت خود را از دست می‌دهد و رفلکس‌های تاندونی آنها کاهش می‌یابد عملکرد شناختی و هوشیاری بیمار تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد. اکثر بیماران بهبودی حاصل می‌کنند اما در10 درصد آنها ناتوانی به صورت دائمی باقی می‌ماند.
تشخیص:
بر اساس علائم بالینی و تاریخچه عفونت اخیر ویروسی است . در مایع مغزی نخاعی افزایش غلظت پروتئین دیده می‌شود. تست‌های الکتروفیزیولوژیک، کندی هدایت عصبی را نشان می‌دهند.
درمان:
سندرم گیلن باره یک فوریت پزشکی است و بیمار باید در بخش مراقبتهای ویژه تحت درمان قرار بگیرند. بیمار به علت مشکلات تنفسی ممکن است به دستگاه تهویه نیاز داشته باشد. پلاسمافرز( تعویض پلاسما) سبب کاهش موقت آنتی بادی در گردش خون می شود و برای محدود کردن دمیلنیزاسیون انجام می‌شود. مانیتورینگ قلبی بیمار لازم است زیرا خطر آریتمی وجود دارد.
اهداف برنامه ریزی مداخلات پرستاری د رسندرم گیلن باره :
•حفظ عملکرد تنفسی: توجه به عمق و تعداد تنفس . ساکشن کردن ترشحات ،فیزیوتراپی سینه و بلند کردن سر تخت بیمار
•افزایش تحرک بیمار: دادن پوزیشن مناسب به بیمار. تشویق بیماربه حرکت دادن اندام ها، استفاده از جوراب های الاستیک و استفاده از داروهای ضد انعقاد جهت جلوگیری از DVT
فلج بل( Bells Palsy): فلج بل بر اثردرگیری محیطی عصب هفتم جمجمه ای در یک طرف ایجاد می‌شود و سبب ضعف یا فلج عضلات صورت می‌شود. علت اصلی ناشناخته است اگرچه علل احتمال آن ممکن است شامل اسکیمی عروقی ، بیماری‌های ویروسی و خود ایمنی باشد.
فلج بل ، در واقع شکلی از فلج فشاری است . عصب ملتهب و ادماتوز به نقطه آسیب فشار وارد می‌کند یا عروق تغذیه کننده آن را مسدود می‌کند همچنین موجب نکروز ایسکمیک می‌شود. افزایش ترشح اشک ، احساس درد صورت . بیمار به علت ضعف یا فلج عضلات چهره نمی‌تواند با طرف مبتلا غذا بخورد.
نکته:
به بیماران باید اطمینان داد که این اختلال سکته مغزی نیست و در اکثر موارد در مدت 5-3 هفته به طور خودبخود بهبود می‌یابد.
درمان:
کورتون ها درتسکین درد و کاهش التهاب عصب استفاده میشوند. گرما در تسکین علائم مفید است
تمرینات ورزشی صورت مثل چروک کردن پیشانی، دمیدن در گونه‌ها و بادکردن از آتروفی عضلات صورت پیشگیری می‌کند.
به بیماران باید آموزش داد که از تماس با سرما اجتناب کنند زیرا سبب تشدید درد و بدتر شدن وضعیت بیمار می‌شود.
نکته:
در فلج بل ، چشم سمت مبتلا به طور کامل بسته نمی‌شود و رفلکس پلک زدن کاهش می‌یابد بنابراین خطر تحریک قرنیه و زخم شدن آن مطرح است از این‌رو استفاده از پمادهای چشمی در زمان خواب سبب چسبیدن پلک‌ها به یکدیگر و بسته ماندن آنها در طول شب می‌شود. برای کاهش اشک ریزش چشم‌ها از عینک آفتابی استفاده شود.
نظرات
-
من 22 سالمه دو ماه پيش بود که انگشتاي پام بي حس شد پاهام سنگين شده بود و راه رفتنو برام سخت کرده بود تو انگشتاي دستمم احساس گز گز داشتم اولش اهميت ندادم ولي بعد ده روز که وضعيتم بدتر شد به اين نتيجه رسيدم بايد کاري بکنم رفتم دکتر برام ام ار اي و ازمايش خون نوشتن ولي همش سالم بود دوتا دکتر بهم گفتن هيچ مشکلي نداري و عصبيه خوب ميشه ولي مشکل من هر روز بيشتر ميشد و نتونستم بيخيالش بشم رفتم پيش متخصص مغز و اعصاب داخلي نوار عصب و عضله گرفت و تشخيص گيلن باره رو داد گفت چند تا از عصب هاي پات آسيب ديده و خوشبختانه فقط سي درصد بدنتو گرفته پنج روز بيمارستان بستري شدم داروي اي وي اي جي گرفتم و يک ميليون و نيم خرج کردم البته بيمارستان دولتي رفتم و گفتن چون از دو هفته پیش يارانه دارو اومده هزينه کمتري رو پرداخت میکنم وقتي رفتم بيمارستان مشکلات زيادي داشتم پاهام و دستام سنگين بود و به سختي ميتونستم کارامو انجام بدم و خيلي زود خسته ميشدم تنگي نفس و سرگيجه داشتم لبام کج شده بود و چشامو نميتونستم کامل ببندم زبونم خيلي سنگين شده بود و حرف زدن و غذا خوردنو برام سخت کرده بود کمردرد و پادرد داشتم اون چند روزي که بيمارستان بودم هر روز وضعيتم بدتر ميشد حتي براي کاراي شخصيمم احتياج به کمک پيدا کردم ولي خيلي سريع به محض اين که مرخص شدم وضعيتم شروع به بهبود کرد هر روز حالم بهتر ميشد و بعد چند روز تونستم همه کارامو خودم بکنم وقتي دکتر مرخصم کرد گفت بايد ده جلسه فيزيوتراپي بري و ورزش کني و بهم قرص اهن و ويتامين داد و تاکيد کرد رژيمم پر پروتئين باشه من فقط دو جلسه فيزيوتراپي رفتم ورزشم نکردم ولي تحرکم زياد بود قرصامو خوردم و سعي کردم خودمو تقويت کنم بعد يک ماه رفتم پيش دکترم گفت خيلي بهتر شدي حالا دارم زندگي عاديمو ميکنم و مشکل چنداني ندارم فقط گاهي احساس بي حسي و گز گز رو تو انگشتاي دست و پام دارم و به نسبت قبل زودتر خسته ميشم و قدرتمم کمتر شده ولي اينا به نسبت مشکلاتي که قبلا داشتم اصلا به حساب نمياد بايد خدا رو شکر کرد دارويي هست که ميتونه جلوي پيشرفتشو بگيره وقتي بهم گفتن اين مريضي رو دارم خيلي ترسيدم فکر ميکردم چند روز ديگه فلج ميشم ولي وقتي خوندم که از بين صد هزار نفر يه نفر به اين سندروم مبتلا ميشه با خودم گفتم حالا که خدا از بين صد هزار نفر اين مشکلو به من داده پس حتما قدرت مقابله باهاشو در من ديده همين ارومم کرد سخته تو شرايطي که هر روز قدرتت تحليل ميره و سربار خونوادت ميشي روحيتو حفظ کني ولي وقتي بدوني کساي ديگه اي هم اين مريضي رو داشتن و خوب شدن به ادم اميد ميده
نظر شما