سلامت نیوز : یک دکترای روانشناسی اظهار کرد: گاهی والدین شکل‌های گوناگون تناقضات و بی ثباتی گفتارهای خود را نشان داده و موجب گیج شدن فرزندان خود می‌شوند و رفتارهای خاصی چون گوش ندادن به گفته‌های والدین را در فرزندانشان باعث می‌شوند.

دکتر مهرانگیز شعاع کاظمی در گفت وگو با ایسنا ، اظهار کرد: اگر در مواردی با نوجوانان اختلاف پیدا کردید به جای وارد آوردن فشار بکوشید قوانینی وضع کنید که از طریق آن اختلاف‌هایتان را برطرف کنید.

وی افزود: برخی والدین با مشاجره با فرزندان انتظاردارند همیشه پیروز شده و فرزند خود را وادار سازند تا به آن چه که آنها صحیح می‌دانند عمل کنند. این والدین همواره در حال نبرد با فرزندانشان هستند ولی هیچگاه پیروز نمی‌شوند.

وی با تاکید بر اینکه والدین باید گاهی اوقات شیوه‌های کنترل را تغییر دهند، گفت: اگر نوجوان به نصیحتی گوش فرا نمی‌دهد، والدین می‌توانند به جای مجبور ساختن وی به اطاعت و تقلید در بعضی خواسته‌ها که خطری ندارد اجازه دهند راهی را که نادرست است را بپیماید و پیامدهای آن را پذیرا شود، از این طریق می توان همکاری وی را جلب کرد.

این دکترای روانشناسی یادآور شد: با توجه به اینکه نوجوانان تمایل زیادی به صحبت کردن با والدین خود ندارند، برقراری ارتباط با آنها دشوار است. متاسفانه بخش عمده‌ای از گفتگوهای والدین با فرزند نوجوان خود نیز در نصیحت کردن، اصلاح اشتباهات و آموزش به آنها خلاصه می‌شود. از این رو آنان سخنان والدین را بیشتر به عنوان یک سخنرانی تلقی می‌کنند تا یک ارتباط دوستانه، باید مکالمات خود را بر دلبستگی‌های آنها مانند ورزش، موسیقی و لباس متمرکز کرد. والدین برای برقراری چنین ارتباطی با فرزندان خود باید وقت کافی به این امر اختصاص دهند.

دکتر شعاع کاظمی تصریح کرد: اگر والدین بتوانند کاری کنند که فرزندشان احساسات، دلبستگی‌ها و ناراحتی‌های خود را آشکار سازند، فرصت مناسبی برای مدارا با او و پرهیز از بکار بردن زور و فشار خواهند داشت. به عنوان مثال اگر درخواست آنان از او این باشد که در تمیزکردن پنجره‌ها کمک کند و درخواست فرزند نیز این باشد که آخر هفته او را به تماشای فیلمی ببرند بهتر است، با این روش هر دو از توسل به زور برای رسیدن به خواسته خویش خودداری کرده و برای رسیدن به هدف معامله کرده‌اند.

وی در ادامه با اشاره به اینکه در مدارا و معامله طرف بازنده و برنده مطرح نیست، گفت: با این رفتار هر دو طرف برنده هستند. والدین می توانند نیازهای فرزند خود را شناسایی کرده و تلاش کنند درازای هر درخواستی که از او دارند، آنان نیز پاسخگوی یکی از نیازهای او باشند. با استفاده از این روش می توانند به فرزند خود بگویند من از نیازهای تو اطلاع دارم و تو نیز از نیازهای من. اگر تو با من همکاری کنی من هم با تو همکاری می‌کنم، اما اگر همکاری نکنی نمی‌توانی از من انتظار همکاری داشته باشی.

این عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا یادآور شد: همه نوجوانان گاهی عصبانی و سرکش می شوند و این احساسات را درشکلهای گوناگون نشان می دهند. والدین باید به فرزندان خود کمک کنند تا احساسات و خشم آنها به صورتی منتاسب ظاهر شود تا از انباشته شدن عصبانیت در آنها جلوگیری شود.

وی خاطرنشان کرد: گاه والدین شکل‌های گوناگون تناقضات و بی ثباتی گفتارهای خود را نشان داده و موجب گیج شدن فرزندان خود می شوند و رفتارهای خاصی چون گوش ندادن به گفته‌های والدین را در فرزندانشان باعث می‌شوند.

دکتر شعاع کاظمی، لاف زدن والدین را از علل بی ثباتی رفتار نوجوانان دانست و گفت: تهدیدهایی مانند این که اگر سر موقع به خانه برنگردی پاهایت را قلم می‌کنم، اگر در درسهایت پیشرفت نکنی سال آینده تو را به مدرسه نمی‌فرستم، اگر اذیتم کنی دیگر دوستت ندارم نشان می‌دهد والدین در سخنی که می گویند جدی نیستند و قصد ندارند آنرا اجرا کنند. نکته مهم این است که کودکان نیز متوجه این مسئله می شوند. بنابراین تهدیدهایی از این قبیل نه تنها باعث ترک رفتار نمی‌شود، بلکه باعث می‌شود کودک رفتار خود را ادامه داده و نهایتاً والدین هستند که عقب نشینی می کنند.

وی در پایان تصریح کرد: پدر و مادرها باید از بکار بردن عبارات اغراق آمیز اجتناب کنند. گاه والدین عصبانی شده و قول‌هایی می‌دهند یا تهدیدهای می‌کنند که قادر به انجام آنها نیستند. سخنی می‌گویند اما بی درنگ از کرده خود پشیمان می‌شوند. با این رفتارها به فرزند خود آموزش می‌دهند که به حرفهایی که می زنم توجه نکن و آنها را جدی نگیر چون من به آن عمل نمی‌کنم.