حكم اعدام،تن و بدن را میلرزاند وقتی طناب سرد دور گلو میپیچد و همه چیز رو به پایان میرود.اما اگر فرد، زورگیر،یا قاتل بالفطره یا متجاوز بود آنقدر اعدامش درد نداشت كه یك محیطبان كه وظیفهاش حفاظت از محیطزیست و حیات وحش است،خبر اعدامش دردناك است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه تهران امروز ؛ تا پیش از این احتمال بر این میرفت كه این محیطبان تبرئه خواهد شد.اما با اعلام قطعی حكم دادگاه معادلات به هم ریخت.پس از اعلام حكم،معصومه ابتكار،رئیس سازمان محیطزیست گفت: «خبر انتشار یافته كامل نیست. انتشار كامل اخبار مربوط به مشكلات حقوقی و قضایی میتواند به ضرر محیطبان باشد. سازمان با تمام توان در سطوح مختلف وارد موضوع شده و اینجانب هم رایزنی و پیگیریهایی در سطح عالی داشتم.راه حل این مسائل كه متاسفانه به دلایل مختلف رخ داده پس از حضور و دفاع قوی در فرایند قضایی جلب رضایت اولیای دم است و طرح رسانهای و ایجاد جریان شبكه اجتماعی در این مرحله میتواند به ضرر این موضوع تمام شود.»
ماجرا از كجا آغاز شد؟
بیش از یك سال پیش بود كه خالدی برای نخستین بار به اعدام محكوم شد. محكومیت خالدی در حالی بود كه وی به همراه چهار همراه دیگرش مجوز حمل سلاح به عنوان ضابط قضایی و حكم ماموریت از سازمان محیطزیست داشتهاند.اما كشته شدن شكارچی در محل خدمت محیطبان غلامحسین خالدی، تیرماه سال 89 و در ارتفاعات 4400 متری دنا اتفاق افتاد.
محیطبان مدافع طبیعت است
فرشاد اسكندری،كارشناس ارشد محیطزیست و حیات وحش در گفتوگو با تهران امروز،درباره حكم اعدام این محیطبان میگوید: «ما در قوانین بسیار ضعف داریم.یعنی وقتی ما نیروی محیطبان را مسلح میكنیم،منظورمان چه هست؟یعنی اگر كسی قوانین را زیر پا گذاشت،به منطقهاش وارد شدند و شكار غیرمجازی داشتند،باید به واسطه این اسلحه محیطبان نه از خودش بلكه از منطقهاش دفاع كند.یعنی ما محیطبان را مسلح كردیم تا دفاع كند.اگر استفاده از این اسلحه برای دفاع را غیرمجاز میدانیم،پس چرا محیطبان را مسلح كردهایم.پس این موضوع خودش دارای تناقض است.بر فرض مثال:وقتی ضابط عام كه نیروی انتظامی است اسلحه دارد،هنگامی كه با متخلف درگیر میشود،حق دارد با حفظ قوانین خاصی از اسلحهاش استفاده كند.اما در واقع قضیه این است كه اصلا این اسلحه در اختیار نیروهای ما قرار گرفته است كه بتوانند دفاع كنند.حالا نه اینكه شكارچی شلیك كند و این فرد برای دفاع از خودش اقدامیكند.بحث اینجاست كه محیطبان دارد از طبیعت دفاع میكند.
یعنی كسی كه دارد خلاف میكند و قانون را زیر پا میگذارد،بالاخره باید متوقف شود.معمولا هم شكارچیهای ما بهجایی رسیدهاند كه موقعی به ایشان ایست میدهند یا اقدام به فرار میكنند یا متاسفانه رو در روی ماموران در میآیند.در نتیجه این اتفاق یك اجبار است،اگر نه هیچ ماموری در وهله اول شلیك نمیكند،اول ایست میدهد،دستور توقف میدهد بعد حتما شرایطی پیش میآید كه یا تیراندازی همزمان میشود یا یك طرف كشته میشوند.»از سویی دیگر،«چندی پیش یك شكارچی به یك محیطبان تیراندازی كرده بود و او زخمی شده بود.این موردی است كه این بار شكارچی،محیطبان را زخمیكرده بود.من بارها در طول خدمتم این موارد را دیدهام كه محیطبان زخمی میشود اما به شكل یك انسان عادی دیهاش پرداخت شده است و بحث اینكه رودررویی با مامور دولت جرم است،در نظر گرفته نشده است.از سویی دیگر،قوانین ما در زمینه محیطزیست بسیار ضعیف است.هنوز وقتی كسی اقدام به شكار میكند،مجازات نمیشود.فرد با اسلحه به منطقه وارد شده است و میخواسته اقدام به شكار كند،اما اگر دستگیر شود در حالی كه هنوز شكار نكرده است،دادگاه برایش منع تعقیب صادر میكند.یعنی در نظر نمیگیرند كه فرد شروع به شكار داشته است.»
محیطبانان دلسرد شده اند
این كارشناس ارشد حیات وحش میگوید: «محیطبانان دلسرد شدهاند.اگر این اتفاق اعدام هم پیش بیاید،دیگر هیچ ماموری پایش را از پاسگاه بیرون نخواهد گذاشت.محیطبانان میگویند: «من چطور میتوانم به منطقه سركشی كنم،چون در صورت تذكر ممكن است درگیری پیش بیاید هم جانم در خطر میافتد،هم اگر اقدامی صورت بگیرد، مقصر شناخته میشوم و با یك حكم اعدام تمام زندگیام تباه خواهد شد.»فرشاد اسكندری میگوید: «متاسفانه اگر این اتفاق بیفتد،باید بر حال حیات وحش و محیطزیست ایران گریست.در حال حاضر محیطبانان با شرایط سختی چه از لحاظ دستمزد و سختی كار روبهرو هستند.محیطبانان 6 شبانهروز سركار هستند و 4 روز استراحت دارند.دستمزدهای پایین میگیرند.از خانواده هم دور هستند،خب اگر از این قبیل مسائل مانند اعدام هم برایشان پیش بیاید،نسبت به كارشان دلسرد میشوند.حالا شاید بگویند این محیطبان به هر دلیلی عمدی این كار را كرده است،اما با این اعدام بقیه محیطبانان هم جرات نخواهند كرد به منطقه بروند و تذكر بدهند.مسئله بعدی این است كه حكم اعدام برای محیطبان دومین بار است كه مطرح میشود و «غلامحسین خالدی»دومین نفری است كه دچار این مشكل شده است.متاسفانه بحث دیگری كه مطرح است،بعد رسانهای این موضوع است.در این موارد زیاد شفافسازی نمیكنند زیرا در قضیه محیطبان دنا،مسئله به شكلی پیش رفت كه اولیای دم حساس شده بودند.»
اعدام محیطبانان باید از طریق تغییر قوانین حل شود
بحث اعدام محیطبان دو سر دارد.قسمتی از آن به ایرادات در قوانین جاری بر میگردد.قسمت دیگر،به ترس از حساس شدن خانواده اولیای دم كه یك باره نیایند و رضایت ندهند و جان انسانی كه حافظ طبیعت است قربانی شود.
اسكندری،درباره ریشهیابی قوانین میگوید: «این قضیه یا باید بسیار حساس و پر رنگ شود،یا باید در سكوت بماند.چرا كه بحث حل ریشهای این قوانین مطرح است.باید به مرحلهای برسیم كه شكارچی وقتی وارد منطقه شد بترسد و بگوید:شاید جانم را از دست بدهم.اما اكنون وضعیت به شكل دیگری است.شكارچی میگوید: من به منطقه میروم،در نهایت اگر محیطبانی را دیدم یا فرار میكنم یا به سمتش شلیك میكنم! در حال حاضر شكارچیان تجهیزاتشان از محیطبانان خیلی مجهزتر است.من این روزها كه به مناطق میروم،میبینم محیطبانان اسلحههای خود را همراهشان نمیآورند و دلیلشان این است كه چرا باید اسلحه ببریم اگر یك موقع درگیری پیش بیاید و مجبور به شلیك شویم،قانونی در حمایت از ما وجود ندارد و آینده خود و خانواده مان تباه میشود.»
محیطزیست به تنهایی نمیتواند قانون وضع كند
فرشاد اسكندری،كارشناس ارشد محیطزیست میگوید: «محیطزیست به تنهایی نمیتواند قانون وضع كند.باید تمام سازمانها به همدیگر كمك كنند.سازمان محیطزیست در نهایت میتواند یك قانون را به صورت لایحه به مجلس پیشنهاد كند و این نمایندگان مجلس هستند كه باید این مسائل را به صورت قانون در بیاورند.ضابط قانونی باید توضیح بدهد وقتی تیراندازی همزمان است اعدام معنی ندارد.باید در نظر بگیریم اعدام یك محیطبان مساوی با اعدام محیطزیست است.با اعدام این انسان یك نفر كم نمیشود،بلكه كل محیطبانان ما از طبیعت گرفته میشوند.»
نظر شما