سلامت نیوز: چنین به نظر می‌رسد که این مساله گونه‌ای از بیماری و نابهنجاری رفتاری است.هنگامی که کسی به دیگران به چشم ابزارمی‌نگرد، آسان‌تر می‌تواند دست به آزار و به‌ویژه آزار افراد ناتوان و ضعیف، همانند کودکان بزند.

 
مهدی بهلولی،عضو کانون صنفی معلمان ایران در روزنامه آرمان نوشت: آنگونه که طی چند روز گذشته دربرخی رسانه‌های خبری منتشر شد، معاون یکی از دبستان‌های غرب تهران به اتهام آزار چند نفر از دانش‌آموزان مدرسه، بازداشت شده است. روشن است که تا پایان دادگاه و اعلام حکم، نمی‌توان درباره آنچه رخ داده به‌طور قطع سخن گفت اما، خود انتشار این خبر، می‌تواند بهانه‌ای باشد برای پرداختن و اندیشیدن به این مساله در گستره آموزش و پرورش.

چنین به نظر می‌رسد که این مساله گونه‌ای از بیماری و نابهنجاری رفتاری است.هنگامی که کسی به دیگران به چشم ابزارمی‌نگرد، آسان‌تر می‌تواند دست به آزار و به‌ویژه آزار افراد ناتوان و ضعیف، همانند کودکان بزند. در جامعه‌ گرامیداشت انسان و پاسداشت حقوق او نزد تک‌تک افراد دارای ارزش و اعتباری است لذا این مساله که یک آسیب رفتاری است باید براساس رفتارشناسی آن را مورد بررسی قرار داد. گستره آموزش و پرورش هم، جدای از جامعه نیست. آموزگاری که به دانش‌آموز خود به چشم کالا می‌نگرد و به روش‌های گوناگون به دنبال کشاندن او به کلاس خصوصی است به او به چشم ابزار می‌نگرد. مدیری که در هر کلاس به شماری از دانش آموزان «ماموریت» می‌دهد تا هر آنچه در کلاس درس می‌گذرد را به آگاهی او برسانند، به انسان و دانش‌آموز به چشم ابزار می‌نگرد.

از این‌رو، چه بسا راه کلی برخورد با این رویدادهای تلخ را بتوان گسترش نگرش پاسداشت حقوق کودکان دانست که البته خود مدرسه نیز یکی از شایسته‌ترین مکان‌های درونی ساختن ارج‌گذاری به این حقوق است. چنین به نظر می‌رسد که نگاه و نگرش انسانی و اخلاقی به آموزشگری، در آموزش وپرورش باید جدی‌ترمدنظر قرار بگیرد.

چندی پیش یکی از دانش‌آموزانم می‌گفت فلان دبیر پس از آزمون به من زنگ زده است که شما نتوانسته‌اید نمره قبولی بگیرید. چون من آن دبیر را می‌شناختم و کسی است که سخن ثابتش در شورای دبیران، نصیحت به دیگر همکاران است که با سخن خویش در کلاس درس، موجب تشویش ذهن و گمراهی دانش‌آموزان نشوند، سخت شگفت‌زده شدم و باورم نشد. اما دانش‌آموز به‌دلیل‌هایی گوناگون- و از آن میان یکی دو پیامک رد و بدل شده- ثابت کرد که دروغ نمی‌گوید. باری، شاید زمان آن فرارسیده باشد که همگی، دلواپس این رفتارها باشیم ولو آنکه بگویم این رفتارها اندک شمارند اما برای پالایش جامعه آموزشی این تعداد انگشت شمار هم شایسته نیست و باید مدیران آموزش و پرورش نسبت به این موضوعات کارشناسی‌تر عمل کرده و نگذارند حرمت جامعه زحمتکش آینده‌ساز با اینگونه رفتارها خدشه‌دار شود.