سلامت نیوز: افرادی که مشکلات دیابت دارند معمولا به جای شکر و شیرینکنندههای طبیعی از انواع رژیمی آن استفاده میکنند. آنها به این امید از شیرینکنندههای رژیمی استفاده میکنند که مشکلات محصولات طبیعی را نداشته باشد. اما تحقیقات و آزمایشهای جدید چیزی متفاوت را مشخص میکنند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه فرهیختگان،جدیدترین آزمایشها روی موشها و هفت داوطلب انسانی نشان میدهد که خطر شیرینکنندههای مصنوعی برای چاقی بیشتر از چیزهایی است که شکر طبیعی دارند. تحقیق جدیدی نشان میدهد که شیرینکنندههای مصنوعی استفاده شده در نوشیدنیها و غذاهای رژیمی، میتوانند سبب چاقی و دیابت شوند.
آزمایشها روی موشها و انسانها نشان میدهد که مواد جایگزین شکر معمولی، متابولیسم بدن را تغییر میدهند و با تغییر باکتریهای موجود در شکم، منجر به افزایش قند خون و ایجاد بیماریهایی در بدن میشوند. آزمایش روی افرادی که به آنها مقادیری ساخارین داده شده بود، نشان میدهد که چنین تغییراتی برای بدن نیاز به زمان طولانی ندارد و تنها چهار روز برای آن کفایت میکند. پژوهشگران شرکتکننده در این آزمایش میگویند که استفاده وسیع از این ترکیبات شیمیایی در نوشیدنیها و غذاهای رژیمی میتواند منجر به ایجاد چاقی و دیابت فراگیر در جهان شود. دیگر کارشناسان اما احتیاط بیشتری دارند و به این واقعیت اشاره میکنند که بخش عمده این تحقیق روی موشها انجام گرفته و تنها هفت نفر در بخش انسانی این آزمایش شرکت داشتند که مقادیر بسیار زیادی از این شیرینکنندهها را دریافت کردهاند. پژوهشهای پیشین نشان داده بود که شیرینکنندههای مصنوعی همچون کندرل و سوییتکس میتوانند منجر به تحریک پدیدهای به نام «دندان شیرینی» شوند که طی آن مصرفکنندگان این مواد به احتمال بیشتری به دنبال غذاهای حاوی شکر خواهند بود. اما تحقیق جدیدی که در نیچر منتشر شده، نشان میدهد که شیرینکنندههای مصنوعی، خودشان میتوانند متابولیسم بدن را تغییر داده و بدن را در شرایطی قرار دهند که آسانتر وزن را اضافه کند. دانشمندان از سه نوع از پرکاربردترین شیرینکنندهها (ساخارین، ساکرولوز و آسپارتام)، یکی را همراه با آب به موشها خوراندند و دریافتند که آنها متابولیسم بدن را تغییر میدهند و قند خون را در مقایسه با موشهایی که به آنها شکر خورانده شده بود، بیشتر افزایش میدهند.
زمانی که آنها از آنتیبیوتیکها برای از بین بردن باکتریهای شکم استفاده کردند، عدم تحمل گلوکز که ناشی از این شیرینکنندههای مصنوعی بود، از بین رفت که نشان داد شیرینکنندهها مقصر این امر بودند. پس از آن، پژوهشگران این میکروبها را از موشهایی که شیرینکنندههای مصنوعی خورده بودند به موشهایی که در شکمشان هیچ باکتری نبود انتقال دادند و نتیجه آن انتقال کامل عدم تحمل گلوکز بود. این آزمایش نشان داد تغییراتی که برای باکتریهای شکمی رخ داده بود، باعث تغییراتی در متابولیسم شده است. بررسیها نشان از تغییراتی در این باکتریها داشت که نقششان در تمایل به چاقی، دیابت و عوارض این مشکلات هم در انسانها و هم در موشها شناخته شده است.
تحقیقی مستقل روی 400 نفر نشان داده است آنهایی که بهطور مرتب از شیرینکنندههای مصنوعی استفاده میکنند، باکتریهای شکمی متفاوتی نسبت به آنهایی دارند که این کار را نمیکنند. همچنین این افراد سطح بالاتری از قند خون دارند و عدم تحمل گلوکز بالاتری از خود نشان میدهند که این مساله آنها را در خطر بزرگتری از ابتلا به چاقی و دیابت قرار میدهد. از هفت داوطلب که بهطور معمول شیرینکنندههای مصنوعی مصرف نمیکردند، خواسته شد تا سطوح بالایی از ساخارین را برای یک هفته مصرف کنند که این مقدار معادل استفاده 40 قوطی کوکاکولای رژیمی در یک روز بود.
بعد از تنها چهار روز اغلب آنها قند خون بالا داشته و باکتریهای شکمی آنها تغییر یافته بود که عینا مشابه نتایج مشاهده شده در موشها بود. محققان بر این باورند که باکتریهای رودهای معینی، توسط مواد نامعلومی با شیرینکنندههای شیمیایی واکنش میدهند که این کار منجر به پاسخی شبیه به اوردوز قند در خون میشود که این نیز منجر به تغییراتی در توانایی بدن برای استفاده از شکر میشود. تحمل گلوکز عموما زمانی رخ میدهد که بدن نتواند مقادیر بالای شکر در رژیم غذایی را اداره کند و اولین گام در مسیری است که به سندروم متابولیک و چاقی وابسته به دیابت منجر میشود، مشکلی که در افراد بالغ رشد مییابد. محققان میگویند که این یافتهها هشداردهنده است و آنهایی که سعی میکنند وزن خود را کاهش دهند باید درباره مصرف شیرینکنندههای مصنوعی نیز فکر کنند. دکتر اران النیو از موسسه علوم وایزمن میگوید: «ارتباط ما با ترکیب شخصی باکتریهای روده، عاملی مهم در چگونگی تاثیرگذاری غذایی است که مصرف میکنیم. بهخصوص زمینهسازی ارتباط بین استفاده از شیرینکنندههای مصنوعی (از طریق باکتریهای روده) با تمایل به ایجاد بیماریهایی که آنها برای ممانعت از ابتلا به آنها طراحی شده بودند، این امر ایجاب میکند که در استفاده گسترده و مدیریت نشده امروزی از این مواد تجدید نظر شود. برخی از تحقیقها نشان دادهاند که شیرینکنندههای مصنوعی میتوانند مفید باشند، در حالی که دیگران نشان دادهاند آنها منجر به چاقتر شدن افراد و عدم تحمل شدید گلوکز میشوند. نتایج ما برای فهم یک مکانیسم جدید طراحی شدهاند و ما مسیر طولانی را برای پیدا کردن چنین راهی طی کردهایم.» او میافزاید: «راجع به نوشیدنیهای شکردار، ما نمیگوییم که آنها سالم هستند. آنچه ما میگوییم این است که در برخی اشخاص تغییراتی وجود دارد که با شیرینکنندههای مصنوعی افزایش یافته است. این یافتهها هشدار دهنده هستند و نیاز به تایید دارند. ما با این نتایج شگفتزده شدهایم و به همین دلیل هم آنها را به دفعات تکرار کردهایم.» به گفته او، آب سالمترین انتخاب از میان نوشیدنیهاست.
نظر شما