به گزارش سلامت نیوزبه نقل از مهر، یکی از مشکلاتی که امروزه در استفاده از داروهای هوشمند، تجهیزات کوچکی که با قرار گرفتن داخل بدن انسان و کنترل مواد شیمیایی خون داروی مورد نیاز بدن را آزاد خواهد کرد به وجود می آید کنترل سرعت و میزان آزاد سازی داروها از این تجهیزات است.
ساختار این داروهای هوشمند بر اساس ساختار شبکه آلیاژ منیزیم شکل گرفته است که جراحان آن را به صورت موقت برای حفظ شکل طبیعی رگهای آسیب دیده تا زمان درمان قطعی مورد استفاده قرار می دهند. دلیل استفاده از این ساختار از بین رفتن و فرسایش بی خطر منیزیم در بدن پس از اتمام دوره درمان اعلام شده است.
محققان دانشگاه ولوگان استرالیا با استفاده از خصوصیات اکسیده شدن این آلیاژ موفق به تولید ساختارهای زیستی از آند آلیاژ منیزیم و کاتد نوعی پلیمر رسانا شدند که توانایی حمل داروهای غیر قابل اشتعال را خواهند داشت.
بی نظمی در آزاد سازی دارو زمانی رخ می دهد که منیزیم در جریان خون بدن اکسیده شده و پلیمر فرسایش می یابد، در این صورت جریانی در این ساختار بر قرار خواهد شد که باعث معکوس شدن شارژ الکتریکی که وظیفه حفظ مولکولهای دارو را به عهده دارد، خواهد شد. در این شرایط داروها به صورت نامناسب و نا منظم در بدن آزاد شده و می تواند منجر به بروز اختلالات متفاوتی در بدن شود.
به منظور تنظیم دقیق میزان انتقال دارو، محققان ساختار زیستی را با استفاده از آلیاژ منیزیم و پوشش قابل تجزیه زیستی تولید کردند که با کاهش سرعت فرسایش آلیاژ منیزیم، می تواند میزان و زمان آزاد سازی دارو را با دقت بیشتری تخمین زده و عملی سازد.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، محققان بر این باورند که با برنامه ریزی این ساختار زیستی و تعیین میزان مورد نظر از دارو برای آزاد سازی، این ساختار جدید می تواند در انواع داروهای هوشمند قابل فرسایش مورد استفاده قرار گرفته و با جلوگیری از اکسیده شدن فلزهای این داروهای هوشمند، دقت آزاد سازی دارو ها را در بدن افراد بهبود ببخشد.
محققان دانشگاه ولوگان به منظور افزایش دقت میزان داروی آزاد شده توسط داروهای هوشمند ساختار زیستی را تولید کرده اند که با پوشش فلز قابل فرسایش در این داروها، سرعت اکسیده شده فلز را کاهش داده و در مقابل دقت آزادسازی مولکولهای دارو را افزایش خواهد داد.
نظر شما