سلامت نیوز: شاید برای شما هم اتفاق بیفتد، اینکه یک روز تصادف کنید و از کار افتاده شوید، اینکه بیماری ناشناخته‌ای به جان‌تان بیفتد و همه دارو ندارتان را خرج سلامتی کنید و بعد هم بهتر نشوید، اینکه پا به سن بگذارید و در کنار بی‌توجهی فرزندان‌تان بی‌پول هم بمانید... بلا دور است اما حقیقت این است که همه اینها شاید برای هر یک از ما اتفاق بیفتد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه همشهری، صحبت از جماعتی است كه می‌خواهند اما نمی‌توانند كار كنند، آدم‌هایی كه كهولت سن یا بیماری توان‌شان را گرفته و همه نگاه‌شان به كمك‌های دولت است. كمیته امداد و بهزیستی از این افراد حمایت می‌كنند اما با مستمری‌های ماهانه‌ای كه در بیشترین حالت به 100هزار تومان در ماه هم نمی‌رسد نمی‌توان از پس «بخور و نمیر» زندگی در روزگار نان سنگك 1200تومانی برآمد.
هر سال حقوق كارمند و كارگر و بازنشسته كشوری و لشكری و تأمین‌اجتماعی متناسب با تورم افزایش پیدا می‌كند، كرایه تاكسی زیاد می‌شود، نرخ خدمات دولتی بالا می‌رود و بخش خصوصی هم البته بلد است گلیمش را از آب بیرون بكشد. می‌ماند همین افراد از كارافتاده كه انگار ته صف هستند و كمترین افزایش همیشه سهم آنهاست؛ همه حكایت همین است: عده‌ای فراموش شده‌اند...
فراموش شده‌ها
به استناد آمار حدود 10میلیون نفر تحت‌پوشش كمیته امداد و بهزیستی هستند. هر چند این افراد از هفت خوان مددكاری بهزیستی و كمیته امداد عبور كرده‌اند تا در این آمار قرار گرفته‌اند به این امید كه حمایت‌های ناچیز نقدی و غیرنقدی نصیب‌شان بشود اما كسانی كه ما در این گزارش از آنها حرف می‌زنیم، تعدادشان كمتر از این است. آنها كسانی هستند كه برای تأمین حداقل خوراك و پوشاك و مسكن درمانده‌اند؛ همان‌هایی كه دنبال یك «بخور و نمیر» هستند، همین! اما این افراد كه ما «نیازمندان از كارافتاده» می‌شناسیم‌شان، دقیقا چند نفر هستند كه باید به فكر حل مشكل‌شان بود؟
چند نفر هستند؟
مسئولان كمیته امداد در پیگیری‌های خبرنگار همشهری آماری از «نیازمندان از كارافتاده» تحت‌پوشش ارائه كرده‌اند. بر این اساس در مجموع 774هزار و 504خانواده به دلایلی مانند از كارافتادگی، بیماری یا معلولیت سرپرست تحت‌پوشش هستند.به استناد آمار كمیته امداد كه البته تا سال92 را پوشش می‌دهد، تعداد نفرات این خانوار‌ها به 2میلیون و 50هزار نفر می‌رسد. علاوه بر این كمیته امداد یك میلیون مددجوی سالمند بالای 60سال دارد كه همراه با افراد تحت تكفل‌شان در سال93 حدود 2میلیون و 50هزار نفر بوده‌اند.
دیگر نهاد حمایتی مهم كشور، یعنی بهزیستی عده‌ای «مستمری بگیر» دارد كه تنها درآمد‌شان پول‌های دریافتی از بهزیستی است؛ شبیه به همان جمعیت از كار افتاده در كمیته امداد امام خمینی(ره). براساس آمار اعلامی از سوی اداره آمار سازمان بهزیستی، مستمری‌بگیران در حوزه‌های اجتماعی، توانبخشی، روانی مزمن و روانی ترخیص شده 498هزار و 858خانواده هستند. در مجموع و با احتساب افراد تحت پوشش، این افراد یك‌میلیون و 153هزار نفر هستند.
به این ترتیب در ایران حدود 2میلیون و 200هزار خانوار با جمعیت 5 میلیون و 300هزار نفر داریم كه هیچ درآمدی جز كمك‌های نهادهای حمایتی ندارند. با درنظر گرفتن به روز نبودن آمار و خطاهای احتمالی می‌توان این جمعیت را تا 6میلیون نفر تخمین زد. اما این 6میلیون نفر كه همه دغدغه‌شان یك زندگی «بخور و نمیر» است، چقدر كمك دریافت می‌كنند؟
چقدر می‌گیرند؟
در كمیته امداد به هر مددجوی تحت‌پوشش ماهانه 53هزار تومان داده می‌شود. اگر یك خانواده 2نفر ی باشند 60هزار تومان، اگر 3نفر باشند 71هزار تومان و اگر 4نفر باشند ماهانه 82هزار تومان می‌گیرند. تعداد اعضای خانواده 5نفر كه باشد ماهی 100هزار تومان دریافت خواهند كرد و برای افراد بیشتر از 5نفر هیچ كمكی پرداخت نمی‌شود. در بهزیستی نیز رقم‌ها دقیقا به همین اندازه است. به این ترتیب اگر یك خانواده 4نفره شامل یك سرپرست معلول، یك همسر بیمار و 2نوجوان در حال تحصیل داشته باشیم، باید با 82هزار تومان ماهانه‌ای كه از كمیته امداد یا بهزیستی می‌گیرند چرخ زندگی‌شان را بچرخانند.
چطور می‌چرخانند؟
از ابتدای امسال حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی با 15درصد افزایش در كمترین حالت به بیش از 700هزار تومان رسید. این منهای پرداخت‌های جانبی مثل حق‌مسكن، حق عائله مندی، حق‌معیشت و... است.6میلیون نفری كه حرف‌شان را زدیم هم در همین جامعه زندگی می‌كنند و همان چوب‌ها كه لای چرخ زندگی بقیه هست، كمیت زندگی آنها را هم لنگ كرده و اصولا چون «سنگ»ها همیشه بیشتر به پاهای «لنگ» توجه داشته‌اند، زندگی این عده سخت‌تر هم اداره می‌شود.
اما افزایش حقوق این افراد در سال‌های گذشته چقدر بوده است؟ سال گذشته و با وجود افزایش 21درصدی بودجه كمیته امداد در سال93، حسین انواری سرپرست قبلی این نهاد اعلام كرد كه مستمری مددجویان تحت‌پوشش كمیته امداد تا اطلاع ثانوی افزایش نمی‌یابد. مستمری یك مدد جوی كمیته امداد كه امسال 53هزار تومان است، از 5سال قبل فقط 18هزار تومان افزایش داشته است.خلاصه اوضاع در بهزیستی هم این است كه در 2سال اخیر هیچ مبلغی به مستمری‌ها اضافه نشده است.باید برای 6میلیون «نیازمند از كار افتاده» كاری كرد؟
چه باید كرد؟
هر چند در باز كردن این قفل فقر، همیشه كمك‌های مردمی و مشاركت آنها اصلی‌ترین كلید بوده است اما باز هم این نهادهای حمایتی هستند كه باید موضوع را مدیریت كنند و البته كه كمك‌های مردمی چیزی از تكالیف دولت و حاكمیت در این زمینه كم نمی‌كند. در مجلس فراكسیون یاران امداد با عضویت بیش از 200نماینده قرار است پیگیری حقوق نیازمندان را به‌طور متمركز دنبال كند.
محمدرضا رضایی نماینده جهرم و رئیس این فراكسیون با تأكید بر اینكه سرانه پرداختی به نیازمندان كم است، به همشهری می‌گوید:«این رقم‌ها مخصوصا برای از كارافتادگان نیازمند كه درآمد دیگری ندارند حتی برای پوشش نیازهای اولیه زندگی نیز كافی نیست. افرادی هستند كه قابل توانمند‌سازی نیستند و تا پایان حیات‌شان عائله نظام محسوب می‌شوند. واقعیت این است كه ما از تعداد از كارافتادگان نیازمند آمار دقیقی نداریم و باید در مرحله اول به‌طور دقیق شناسایی شوند تا ببینیم تأمین حداقل‌های زندگی آنها دقیقا اعتبار می‌خواهد. به‌نظر نمی‌رسد مبلغ خیلی زیادی باشد، تنها باید عزم جدی شكل بگیرد.»
غلامرضا اسداللهی، نایب‌رئیس اول این فراكسیون هم در توضیح وضعیت این افراد به همشهری می‌گوید:« ردیف‌های اعتباری برای نیازمندان افزایش داشته اما بودجه دولت هم محدود است. در شرایطی كه درآمد‌های نفتی محقق نمی‌شود، بهترین راه این است كه دولت طبق قانون هدفمند كردن، دهك‌های بالایی را حذف كرده و یارانه آنها را به دهك‌های پایینی اختصاص دهد.»
دكتر محمد حسین قربانی، نماینده مردم آستانه اشرفیه در مجلس هم از مدافعان حذف یارانه ثروتمندان به نفع فقراست، اما معتقد است نباید حمایت از این افراد را معطل حذف یارانه ثروتمندان كرد و می‌گوید: «این كار ممكن است طول بكشد و با رقم‌های فعلی فقرای از كارافتاده نمی‌توانند زندگی كنند. باید منابع را مدیریت كرد. برای نمونه اگر جلوی اسراف‌ها و ریخت و پاش‌های بی‌مورد را بگیریم، از محل همین صرفه‌جویی می‌شود به این افراد كمك كرد. شنیده‌ایم كه آقای فتاح توجه ویژه‌ای به این موضوع دارد و قرار است در ساختمان كمیته امداد در سوهانك مستقر نشود، این نگاه‌های ارزشی خوب است.چه از محل یارانه، چه از فروش ساختمان‌های مازاد دولتی، چه از درآمد‌های نفتی باید اعتبار لازم برای زندگی این عده را تأمین كرد.»
به جای این سه‌نماینده اگر نظر همه نماینده‌های مجلس را هم بپرسیم، كسی مخالف ضرورت حمایت از این افراد نخواهد بود.تنها حلقه مفقوده، چند یا حتی یك نماینده است كه پرچم دار كمك به «نیازمندان از كارافتاده» بشود تا راه برای تصویب قوانین الزام آور و نه اختیاری برای حمایت دولت از این جماعت را باز كند. آن وقت آنها هم در روزگار «سال از نو، قیمت از نو» كه با تحویل هر سال، قیمت‌ها هم متحول می‌شوند خیال‌شان از بابت یك زندگی «بخور و نمیر» كمی راحت‌تر خواهد بود.همشهری این موضوع را دنبال می‌كند.
شاید برای شما هم اتفاق بیفتد، اینکه یک روز تصادف کنید و از کار افتاده شوید، اینکه بیماری ناشناخته‌ای به جان‌تان بیفتد و همه دارو ندارتان را خرج سلامتی کنید و بعد هم بهتر نشوید، اینکه پا به سن بگذارید و در کنار بی‌توجهی فرزندان‌تان بی‌پول هم بمانید... بلا دور است اما حقیقت این است که همه اینها شاید برای هر یک از ما اتفاق بیفتد.
نظر شما