سلامت نیوز: یك شهر هر قدر هم زیبا و مدرن اگر كثیف باشد زشت به نظر می‌رسد. دیدن زباله‌ها در جاهایی كه نباید باشد یا تقریبا در همه‌جا گاهی صحنه‌ای عادی است تا جایی كه شاید اصلا متوجه حجم زباله‌هایی كه در كوچه، پیاده رو، كانال‌ها، جدول‌ها و كنار اتوبان‌هاست نمی‌شویم. سازمان عریض و طویلی به نام شهرداری در همه شهرها وجود دارد كه یكی از اصلی‌ترین وظایفش پاكسازی شهر است. در اینكه برخی فرهنگ زباله نریختن یا عمل به شعار تكراری «شهر ما، خانه ما» را نداشته و ندارند شكی نیست اما در كنار مردم رفتگران شهرداری تا چه حد در انجام مسئولیت خود و پاكسازی محیط موثرند؟
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان، زباله‌ها نیز مانند بسیاری از چیزهایی كه با انسان و حیات او ارتباط دارد در یك اكوسیستم در چرخش هستند. هیچ زباله‌ای از اول زباله نیست بلكه یا به مرور زمان یا بعد از اینكه مصرفش تمام می‌شود به جایی كه دیگر نیازی به آن نیست فرستاده می‌شود. برخی از این دورریختنی‌ها به سرعت یا به مرور جذب خاك شده و به طبیعت برمی‌گردد اما خیلی از این ضایعات نه تنها تجزیه نمی‌شود بلكه سالیان سال در طبیعت باقی می‌ماند. همه ما هر روز میزانی زباله تولید می‌كنیم و شب آن را از خانه خود خارج می‌كنیم. رفتگران شب‌ها آنها را از روی زمین و جاهایی كه خیلی دیده می‌شود جمع می‌كنند و ماموران شهرداری آن زباله‌هایی كه در سطل‌ها ریخته شده و مردم دم در خانه‌هایشان می‌گذارند را با خودروهای حمل زباله به بیرون از شهر منتقل می‌كنند. در این چرخه اما زباله نابود نمی‌شود و از سوی دیگر شاید لغت جمع‌آوری مشمول زباله‌های توده‌ای كه دم در می‌گذاریم بشود اما درباره زباله‌های موردی كه در خیابان می‌ریزیم هیچ تضمینی وجود ندارد كه دستی آن را برداشته و از شهر خارج كند.
زباله را با دست داخل كیسه می‌اندازیم
با سرعت جاروی بزرگش را روی زمین می‌كشد و من می‌بینم برای جمع كردن یك ته‌سیگار كه در هر یك متر از زمین حداقل یكی از آنها یافت می‌شود، چه زحمتی می‌كشد. زباله‌ها را به اطراف پیاده‌رو می‌كشد و در باغچه‌های حاشیه خیابان رها می‌كند و همین كار او و همه همكارانش باعث شده در همه جا فقط راه اصلی تمیز باشد و اطراف مسیر مملو از آشغال باشد. او توضیح می‌دهد: ما برای جمع كردن زباله یا انتقال آن به سطل‌های زباله برای زباله‌های بزرگ باید كیسه جمع‌آوری زباله داشته و آن را با دست داخل كیسه بیندازیم ولی كسی نمی‌تواند زباله‌های ریز مانند خرده شیشه یا ته‌سیگار را هم دانه‌دانه با دست بردارد و به داخل كیسه بریزد، برای همین آن را از راه مردم و جاهایی كه بیشتر تردد می‌شود دور می‌كنیم. پیمانكار شهرداری یكی از محلات تهران درباره این نحوه كار رفتگران، می‌گوید: وظیفه رفتگر تمیز كردن سطح آسفالت و راه‌های اصلی است و نمی‌توان مسئولیت جمع‌آوری كل زباله‌هایی كه در شهر رها می‌شود را به عهده رفتگرها گذاشت. اغلب مردم تصور می‌كنند اگر جایی زمین آسفالته نبود و برای مثال رود یا خاك بود زباله ریختن مانعی ندارد و به همین دلیل این مكان‌ها پر از زباله است و این به رفتگر ربطی ندارد. رفتگر نمی‌تواند ضایعات خیلی ریز مانند ته‌سیگار یا سنگ و خاك و شیشه را از زمین جمع كند. او ادامه می‌دهد: به‌طور كلی ما سعی داریم زباله‌های بزرگ و پلاستیكی را كه باقی می‌ماند جمع كنیم و در این كار هم خیلی موفق نمی‌شویم چون آنقدر شهر هر روز كثیف می‌شود كه اگر شش برابر این تعداد رفتگر هم در شهر كار كنند افاقه نمی‌كند.
سكونت در خانه‌ای پر از زباله
سالیان سال است همه مسئولان فرهنگی كشور درباره تمیز نگه داشتن شهری كه متعلق به همه ماست دغدغه‌مندند و در این راه نه تنها در حرف بلكه در عمل هم با اجرای قوانین سعی دارند شهر را تمیز نگه دارند. با وجود این، كمتر شهروندی را پیدا می‌كنید تا همانطور كه در خانه‌اش برای یك زباله خیلی كوچك به زمین خم شده و آن را برمی‌دارد، شهر را هم با همان وسواس تمیز نگه دارد. شاید این رفتار به این دلیل باشد كه همه ما تصور می‌كنیم اگر زباله از ما كمی دورتر و آن‌طرف‌تر باشد از آن در امانیم در حالی كه دانشمندان سال‌ها قبل ثابت كرده‌اند تمام ویروس‌ها و باكتری‌ها می‌توانند تا كیلومترها آن‌طرف‌تر از محلی كه تولید شده‌اند حركت كرده و عارضه ایجاد كنند. جدای از این به هر حال همه ما ساعاتی از روز را در خیابان به سر می‌بریم و برای برخی‌ها شاید این ساعات بیشتر از ساعاتی كه در خانه هستند باشد و این یعنی سكونت در خانه‌ای كثیف و پر از زباله. شهر ما خانه ماست؛ زیرا هرقدر هم كه محیط خانه‌مان را هر روز تمیز كنیم اگر این خانه وسط زباله‌ها باشد تمیز كردن هیچ معنایی ندارد.
كانال‌هایی كه محل سكونت موش‌هاست
اینجا خیابان ولیعصر تهران است؛ یكی از اصلی‌ترین خیابان‌های پایتخت كه كانال آب بزرگی از شمال تا جنوب آن كشیده شده است. در این كانال آب‌های سطحی پایتخت جریان دارد که از لوله‌های زیرزمینی وارد آن می‌شود. اما در این كانال فقط آب نمی‌بینید. سالیان سال است كه زباله‌های پیاده‌روهای نه تنها خیابان ولیعصر بلكه همه خیابان‌های دیگر تهران و ایران كه توسط رفتگران شهرداری جارو می‌شود به این آب‌ها ریخته می‌شود و در واقع این مسیرها به زباله‌دانی شهرداری تبدیل شده است. بی‌شك این زباله‌ها فقط چهره شهر را زشت نمی‌كند، بلكه محلی برای رشد و تكثیر باكتری‌ها و میكروب‌ها و تجمع انواع جانوران موذی و فاضلابی خواهد شد. یكی از مهم‌ترین دلیل وجود موش‌ها و جانوران مضر شهری همین مكان‌های كثیف است كه فرصت حیات و تكثیر را برای آنها ایجاد می‌كند. اگر زباله‌هایی كه در كانال وجود دارد روزی جمع شود موش‌ها هم دیگر از شهرهایمان كوچ می‌كنند. كثیفی این كانال‌ها باعث ایجاد بوی نامطلوب و آزار‌دهنده‌ای شده است. نمی‌دانم واقعا اینكه زباله‌ها وسط خیابان باشد یا كنار آن چقدر در زیبایی شهر تاثیر دارد اما مطمئنا در تمیزی شهر بی‌تاثیر نیست. پیمانكار شهرداری درست می‌گوید اگر ما كمتر زباله بریزیم رفتگران و ماموران شهرداری هم فرصت بیشتری پیدا می‌كنند تا زباله‌های ریزتر و كوچك‌تر را هم جمع كنند یا آن را به جای دیگر منتقل كنند و بی‌اعتنایی ما در زباله ریختن در كنار عدم انعطاف كار برخی رفتگران و كار اصولی در جمع كردن زباله باعث شده است زباله بیش از هر چیز دیگری در محیط‌مان جاخوش كند.
نظر شما