سلامت نیوز: سید جمال رحمانی،پژوهشگر امور معلولان در روزنامه آرمان نوشت :  23 مهر مصادف با 15 اكتبر روز جهانی عصای سفید است؛ روزی كه برای پاسداشت احترام به نابینایان در سراسر جهان به نام آنان نامگذاری شده است. در حال حاضر 285 میلیون نفر كم‌بینا در جهان وجود دارد كه از میان آنها حدود 39 میلیون نابینا و بیش از 246 میلیون نفر كم‌بینا هستند.

این در حالی است كه از این تعداد نیز 19 میلیون نفر از نابینایان، كودك و 65 درصد از افراد نابینا و كم‌بینا شامل افراد بالای 50 سال هستند. در ایران نیز حدود یك میلیون و 2۰۰ هزار نفر دارای معلولیت هستند كه از این تعداد 120 هزار نفر آنان نابینای مطلق هستند.

براساس آخرین آمارها چنانچه اقدامات پیشگیرانه مناسبی انجام نشود تا سال 2020 تعداد نابینایان به دو برابر میزان فعلی خواهد رسید. در حال حاضر نابینایان با مشكلات زیادی برای زندگی مواجه هستند كه تحصیل، اشتغال، ازدواج، مناسب‌سازی محیط شهری برای تردد، عدم دسترسی به حداقل امكانات و حقوق شهروندی، نبود وسایل توانبخشی و كمك توانبخشی استاندارد مانند عصا و... از مهم‌ترین آنهاست.

با وجود اینكه سطح تحصیلات نابینایان نسبت به سال‌های گذشته افزایش یافته اما هنوز آمار اشتغال آنان بسیار پایین است به‌طوری كه حدود 70 درصد نابینایان كشور بیكارند و برخی از شاغلان نیز كار مفید و مطلوب ندارند. این درحالی است كه براساس قانون جامع حمایت از حقوق معلولان سه درصد از استخدام دستگاه‌های دولتی باید به معلولان اختصاص پیدا كند كه متاسفانه این‌گونه نشده است.

دولت به معلولان مستمری و بیمه درمان و كمك‌های یارانه‌ای می‌دهد اما این ارقام و این كمك‌ها هیچ تناسبی با نیاز این دسته از معلولان نداشته و حتی نمی‌تواند حداقل استانداردهای معیشتی را برای آنها فراهم آورد. با جامعه ای روبه‌رو هستیم كه افراد دارای معلولیت بینایی از حضور در جامعه باز داشته می‌شوند. در بحث انتخابات، مجلس حضور نابینایان را ممنوع كرده است یا در سیستم حمل و نقل عمومی ‌فقط برای افراد عادی تعریف شده و جایگاهی برای نابینایان و سایر معلولان دیده نشده است.

در كشور ما مشكل نگرش به مسائل معلولان وجود دارد، وگرنه از نظر قانونی به اندازه لازم قانون وجود دارد و در قانون اساسی نیز بین معلولان و سایر افراد هیچ تفاوتی قائل نشده است و در سند چشم‌انداز هم حقوق برای همه افراد جامعه تعریف شده است. مسئولانی كه نگرش منفی نسبت به معلولان دارند، بزرگ‌ترین مشكلات را در این زمینه ایجاد می‌كنند.

برای مثال وزیر آموزش و پرورش سابق در زمان استخدام، به هیچ‌وجه حاضر نشد سهم استخدام سه درصدی معلولان را كه 1200 نفر بود به آنها بدهد و معلولان را از دستیابی به حقشان محروم كرد. در حال حاضر قانون حمایت از حقوق معلولان وجود دارد كه در صورت اجرای آن بسیاری از مشكلات نابینایان حل می‌شود، اما مشكل این است كه به قانون پایبند نیستیم و تا زمانی كه قانون‌گریزی باشد معلولان نمی‌توانند از حقوقشان برخوردار شوند.