سلامت نیوز:در کلان‌شهر تهران با جمعیتی بین ١٢ تا ١٦میلیون نفر متأسفانه رقمی بالای ٥میلیون نفر در فقر اقتصادی زندگی می‌‌کنند. این آمار عینا به نقل از وزیر محترم راه‌و‌شهرسازی است که نشان می‌دهد زندگی در تهران نه تنها نباید ایده‌آل باشد بلکه ساکنان آن علاوه بر مشکلات اقتصادی دارای ناهنجاری‌های اجتماعی بی‌شماری هم هستند.

به گزارش سلامت نیوز،  علی‌اکبر بهبهانى مدیر مسئول روزنامه سایه نوشت: شهرستانی‌ها بر اساس یک عرف قدیمی همیشه و معمول، کلان‌شهر تهران را تافته‌ی جدابافته می‌پندارند و در تصورشان اهالی پایتخت از تمکن مالی بهتری برخوردارند و برای خود نوعی تحقیر توأم با اجحاف در برابر تهرانی‌ها در ذهن دارند.

وجود ماشین‌های بسیار لوکس و گران‌قیمت، برج‌های سر به فلک کشیده، خیابان‌های شلوغ و پرتردد از عواملی است که این فاصله را برای غیرتهرانی‌های ساکن شهرستان‌ها به تصویر کشیده است، اما به قول قدیمی‌ها «آواز دهل شنیدن از دور خوش است».

در کلان‌شهر تهران با جمعیتی بین ١٢ تا ١٦میلیون نفر متأسفانه رقمی بالای ٥میلیون نفر در فقر اقتصادی زندگی می‌‌کنند. این آمار عینا به نقل از وزیر محترم راه‌و‌شهرسازی است که نشان می‌دهد زندگی در تهران نه تنها نباید ایده‌آل باشد بلکه ساکنان آن علاوه بر مشکلات اقتصادی دارای ناهنجاری‌های اجتماعی بی‌شماری هم هستند، بسیاری از این مردم دچار بی‌هویتی هستند، به نوعی که زندگی پاره‌ای از افراد در این شهر با چالش‌های بزرگی مواجه شده از جمله‌ی آن مسئله‌ی سلامت و محیط‌زیست است که در زمستان‌ها رخ می‌دهد و زندگی را با مشکل بسیار جدی نفس کشیدن روبه‌رو می‌سازد.

با توجه به آماری که در زمستان‌ها از روزهای پاک داده شده باید پذیرفت که تهران شهر آلوده‌ای است که در خود هزاران بیمار را جای داده و هر روز بر شمار بیماران آنان افزوده می‌شود. وجود بیش از ٣میلیون خودرو که شاید ٣٠درصد آنان را خودروهای غیراستاندارد با سوخت ناقص تشکیل داده‌اند، پایتخت زیبا و شلوغ ما را به پارکینگی از خودرو مبدل کرده که با کمال تأسف و به علت عدم برنامه‌ریزی صحیح و اصولی هر روزه تعداد این خودروها نسبت به روز قبل افزوده می‌شود و در نتیجه وفور آلاینده‌ها بیشتر و تنفس را مشکل یا غیرممکن می‌سازد.

مشکلات تردد مردم و هدررفت وقت شهروندان، مفهوم حرکت را در این شهر دچار چالش‌های بنیادی کرده به‌طوری که رضایت‌مندی طبقات مختلف اجتماعی در این شهر بسیار اندک است و این نوع زندگی تبعات سنگینی دارد که نمی‌توان به سادگی از آن چشم‌پوشی کرد. محصول چنین محیطی بی‌هویتی است که به دنبال آن فضاهای این شهر به فروش رفت به‌طوری که تراکم‌های شهری و هوا فروخته شده و به مرور فضاهای سبز و حتی رودخانه‌ها نیز به فروش رسید در نتیجه پایتخت را به قفسی تبدیل کرد که نفس‌های ساکنان آن به شماره افتاده و تعداد بیماران تنفسی و به‌تبع آن مرگ‌ومیرهای ناشی از مسایل قلبی به نحو بسیار چشمگیری افزایش پیدا کرده و متأسفانه باز هم شاهد کوچ گسترده‌ی روستانشینان و اهالی شهرستان‌ها به تهران هستیم و در همه این مدت هم مسئولین نتوانسته‌اند برای این بیماری نسخه‌ی شفابخشی بپیچند.

نکته‌ی قابل ذکر و در خور تعمق اظهارات همیشگی بسیاری از صاحب‌نظران و مسئولین پیرامون آینده‌ی بسیار مخاطره‌دار تهران است که سال‌هاست عنوان می‌شود، اما هیچ‌گاه از مرحله‌ی حرف به عمل منتهی نمی‌شود و این گونه است که به باور ما اکثریت مردم به جای تعمق، تفکر و خوداصلاحی عادت کرده‌اند فقط نق بزنند، حال آن که وظیفه‌ی فردی به ما حکم می‌کند که به فکر خود و مردم باشیم.