سلامت نیوز: هنوز چند روز از قتل «ستایش قریشی» نگذشته، اما می‌توان چهره‌ی او را در شهر دید؛ چهره‌ای که به نشانه‌ی همدردی و اعتراض توسط هنرمندان خیابانی روی دیوارهای شهر نقش بسته است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از  ایسنا، گرافیتی سال‌هاست که زیر پوست شهر نفس می‌کشد. هنری که هنرمندان آن با چهره‌هایی ناشناخته و اسم‌ها و امضاهایی عجیب، اعتراض خود را به مسائل مختلف نشان می‌دهند. با این حال، مدتی است که واکنش هنرمندان خیابانی در تهران نسبت به اتفاقات تلخ و تأثیرگذار جامعه، سرعت بیشتری به خود گرفته است. آن‌ها در مدت کوتاهی پس از رسانه‌ای شدن این‌گونه اتفاقات، طرح‌های گرافیتی مربوط به آن را روی دیوارهای شهر نقش می‌زنند.

یکی از این موارد، اتفاق تلخی است که برای یک کودک افغان افتاد؛ ستایش قریشی که توسط یک نوجوان 17 ساله مورد تعرض قرار گرفت و به قتل رسید، مدت کوتاهی پس از مرگ، با چهره‌ی کودکانه و معصومش به شهر برگشت و مردمی که هر روز از خیابان‌ها عبور می‌کردند، یک‌بار دیگر روایت تلخ زندگی او را در ذهن‌شان مرور می‌کنند.



در گرافیتی، دیوارهای شهر بوم نقاشی هستند. گرافیتی را در دسته‌ی دیوارنویسی مردمی جا می‌دهند. از دهه‌ی 70 با ظهور موسیقی رپ در ایران، گرافیتی نیز روی دیوارهای شهر جان گرفت. اعتراض به مسائل اجتماعی و طرح چهره‌های معروف و محبوب، از مهم‌ترین موضوع‌های گرافیتی هستند. هنرمندان گرافیتی‌کار معمولا هویت خود را به دلایل امنیتی مخفی نگه می‌دارند و به‌صورت ناشناس کار می‌کنند. البته بعضی از طرح‌های گرافیتی که در آن‌ها به مسائل خاصی اعتراض می‌شود، در بیشتر کشورهای دنیا، به سرعت از دیوارهای شهر پاک می‌شوند و اثری از آن‌ها باقی نمی‌ماند.

هنر در ایران بیشتر به گالری‌ها و نمایشگاه‌های هنری محدود می‌شود؛ فضایی که به‌نظر می‌رسد با رشد گرافیتی و هنر خیابانی در سال‌های اخیر، در حال شکستن است. اکنون مردم شهر با عبور از مسیرهای هر روزه‌ی خود برای رسیدن به مقصدشان، با طرح‌هایی روبه‌رو می‌شوند که ذهن آن‌ها را برای دقایقی به خود مشغول می‌کند.

در سال‌های گذشته، هنرمندان گرافیتی‌کار ایران با نام‌های مستعار به کار خود ادامه داده و برخی از آن‌ها نیز به شهرت رسیده‌اند. بیشتر نقاشی‌های گرافیتی در تهران در منطقه‌ی شهرک اکباتان هستند و همواره بین هنرمندان خیابانی تهران و شهرداری این منطقه مشکلاتی وجود دارد. برخی هنرمندان خیابانی در کنار کارهای خود امضا دارند، اما برخی از آن‌ها طرح‌های‌شان را بدون امضا می‌زنند و مخاطبان نامی از طراح اثر در کنار آن نمی‌بینند.

از زمانی که شبکه‌های اجتماعی مانند تلگرام و اینستاگرام مورد توجه مردم قرار گرفته‌اند، طرح‌های گرافیتی نیز در مدت کوتاهی دیده می‌شوند و بارها توسط مخاطبان این شبکه‌ها به اشتراک گذاشته می‌شوند. در واقع برخی از این طرح‌ها، پیش از این‌که در شهر دیده شوند، هزاران نفر آن‌ها را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند.