سلامت نیوز: ﺗﻌﺪاد 31 ﺗﺎﻻب، ﺑﻪﺗﺪرﯾﺞ ﺗﻤﺎم ﯾﺎ ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻣﺮﻃﻮب ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده و ﺑﻪ ﻣﻨﺸﺄ اﻧﺘﺸﺎر ﮔﺮد و ﻏﺒﺎر ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه‌اﻧﺪ.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از خبرآنلاین، تالاب‌های ایران در وضعیت نابسامانی هستند. آنقدر نابسامان که آمار‌های رسمی نشان می‌دهد ۵۸ درصد از مساحت تالاب‌های مهم ایران یا کامل خشک شده اند و یا در مسیر خشکی هستند.

آنقدر نابسامان که معنی خشکی تالاب ها این می‌شود که آنها از محیطی طبیعی و پرآب به منشا ای برای گرد و غبار تبدیل می‌شوند و علاوه بر این تاثیرات مخرب دیگری برجای می‌گذارند.

گاو خونی، پریشان، هورالعظیم، جازموریان، هامون، بهارلو و... از معروف ترین تالاب‌های ایران هستند که به مانند ۳۱ تالاب مهم و ثبت بین المللی شده ایرانی، در وضعیت خشکی قرار گرفته اند. همزمان کارشناسان محیط زیست می‌گویند بی توجهی دولت های گذشته به وضعیت تالاب ها کار را به اینجا رسانده و همزمان هم تغییر اقلیم در ایران در کنار این بی توجهی باعث شده تالاب ها که نقش مهم و حیاتی در اکوسیستم ایفا می کنند در وضعیت بغرنجی قرار گیرد.

هم اکنون بر اساس بررسی رسمی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی از وضعیت تالاب های ایران که به تازگی منتشر شده است«ﺗﻌﺪاد 31 ﺗﺎﻻب، ﺑﻪﺗﺪرﯾﺞ ﺗﻤﺎم ﯾﺎ ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻣﺮﻃﻮب ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده و ﺑﻪ ﻣﻨﺸﺄ اﻧﺘﺸﺎر ﮔﺮد و ﻏﺒﺎر ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه‌اﻧﺪ».
علاوه بر این ایران به واسطه اقلیم کم نظیر اش در منطقه خاورمیانه و قاره آسیا در دو کریدور اصلی مهاجرت فصلی پرندگان قرار دارد و خشکی تالاب ها باعث می‌شود پرندگان مهاجر در خطر انقراض یا تغییر مسیر مهاجرت خود قرار گیرند. با این حال در ادامه به بررسی کلی وضعیت تالاب ها پرداخته می‌شود و این هشدار به خوبی نشان دهنده این نکته مهم است که ایران بدون تالاب تا چه اندازه می‌تواند محیط زیست ایران را به خطر بیاندازد و ضرورت احیای سریع تالاب ها را دوباره گوشزد کند.

وسعت تالاب‌های طبیعی جهان

ﺣﺪود 80 درﺻﺪ ﮐﻞ ﺗﺎﻻبﻫﺎی ﺣﻮزه آﺳﯿﺎ و اﻗﯿﺎﻧﻮﺳﯿﻪ در 7 ﮐﺸﻮر اﻧﺪوﻧﺰی، ﭼﯿﻦ، ﻫﻨﺪ، ﭘﺎﭘﻮای ﮔﯿﻨﻪﻧﻮ، ﺑﻨﮕﻼدش، وﯾﺘﻨﺎم و ﻣﯿﺎﻧﻤﺎر ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ داﻣﻨﻪ آن از ﯾﮏ ﻫﮑﺘﺎر ﺗﺎ 3 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻫﮑﺘﺎر ﻣﺘﻐﯿﺮ اﺳﺖ. ﺑﺮآوردﻫﺎی دﻓﺘﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺗﺎﻻبﻫﺎی آﺳﯿﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ 500 ﻫﺰار ﻫﮑﺘﺎر و ﺑﻪﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻫﺮ دﻗﯿﻘﻪ ﯾﮏ ﻫﮑﺘﺎر از ﺗﺎﻻبﻫﺎی آﺳﯿﺎ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﺪﯾﺪ و ﯾﺎ ﺧﺸﮑﺎﻧﺪن آﻧﻬﺎ از ﺑﯿﻦ ﻣﯽروﻧﺪ. ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﺑﻪدﻟﯿﻞ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﺎص ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ و زﻣﯿﻦﺷﻨﺎﺧﺘﯽ، از ﺗﻌﺪاد و ﺗﻨﻮع ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﻻی اﮐﻮﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎی ﺗﺎﻻﺑﯽ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. ﺑﻪﻃﻮری ﮐﻪ از ﮐﻞ ﻣﺤﯿﻂ ﺗﺎﻻﺑﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه ﺑﺠﺰ ﯾﮏ ﻣﻮرد، ﻣﺎﺑﻘﯽ در اﯾﺮان ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮد.
ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ 270 ﺗﺎﻻب در ﮐﺸﻮر ﻣﺎ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ 80 ﻣﻮرد آﻧﻬﺎ از وﺳﻌﺘﯽ درﺧﻮر ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺮﺧﻮردار ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ در ﺳﻄﺢ ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﻄﺮح ﺑﺎﺷﻨﺪ، اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ 24 ﺗﺎﻻب ﮐﺸﻮر در ﺳﺎﯾﺖ راﻣﺴﺮ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺗﺎﻻبﻫﺎی ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ، ﺗﺎﻻب ﻣﯿﺎﻧﮑﺎﻟﻪ، درﯾﺎﭼﻪ ﭘﺮﯾﺸﺎن، درﯾﺎﭼﻪ اروﻣﯿﻪ، درﯾﺎﭼﻪ ﻧﯿﺮﯾﺰ، ﻣﺮداب اﻧﺰﻟﯽ، ﺗﺎﻻب ﺷﺎدﮔﺎن، ﻫﺎﻣﻮن ﺻﺎﺑﺮی و ﻫﯿﺮﻣﻨﺪ، درﯾﺎﭼﻪ ﻗﻮﭘﯽ، ﻫﺎﻣﻮن ﭘﻮزك، ﺷﻮرﮔﻞ، ﺑﻨﺪر ﮐﯿﺎﺷﻬﺮ، اﻣﯿﺮﮐﻼﯾﻪ، ﻗﻮری ﮔﻞ، ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ آﻻﮔﻞ، آﻟﻤﺎ ﮔﻞ و آﺟﯽ ﮔﻞ، ﺧﻮران، ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ رود ﺷﻮر، رود ﺷﯿﺮﯾﻦ و رود ﻣﯿﻨﺎب، رود ﮔﺰ و رود ﺣﺮا، ﺗﺎﻻب ﮔﺎوﺧﻮﻧﯽ، ﺧﻠﯿﺞ ﮔﻮاﺗﺮ، ﺟﺰﯾﺮه ﺷﯿﺪور، ﺗﺎﻻب ﮔﻤﯿﺸﺎن و ﺗﺎﻻب ﻓﺮﯾﺪونﮐﻨﺎر، ﺗﺎﻻبﻫﺎی ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ اﯾﺮان ﻫﺴﺘﻨﺪ.

نگاهی به وضعیت تالاب‌های ایران

ﻓﻼت اﯾﺮان ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از 80 درﺻﺪ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﮐﺸﻮر را درﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺗﻨﻮﻋﯽ از ﭼﺸﻢاﻧﺪازﻫﺎی ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ، ﮐﻮﻫﭙﺎﯾﻪای، دﺷﺘﯽ و ﮐﻮﯾﺮی و... را ﺑﻪوﺟﻮد آورده اﺳﺖ. ﻫﻤﯿﻦ وﯾﮋﮔﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﮐﻪ ﮐﺸﻮر اﯾﺮان ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ ﺧﺸﮏ و ﻧﯿﻤﻪﺧﺸﮏ ﺟﻬﺎن دارای ﻣﯿﮑﺮواﻗﻠﯿﻢﻫﺎی ﻣﺘﻨﻮﻋﯽ ﺑﺎﺷﺪ و از اﻗﻠﯿﻢﻫﺎی ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮد ﺗﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﮔﺮم و ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺮﻃﻮب ﺗﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺸﮏ در آن ﻣﺸﺎﻫﺪه شود. ﺗﻨﻮع اﻗﻠﯿﻢ، ﭘﺴﺘﯽ و ﺑﻠﻨﺪیﻫﺎی ﻓﺮاوان، وﺟﻮد دو درﯾﺎی وﺳﯿﻊ در ﺷﻤﺎل و ﺟﻨﻮب ﮐﺸﻮر و ﮔﺴﺘﺮش وﺳﯿﻊ ﺗﺸﮑﯿﻼت زﻣﯿﻦﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ دوران ﺳﻮم زﻣﯿﻦﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ اﻏﻠﺐ ﺷﻮر ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﮐﻪ اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ از ﺗﺎﻻبﻫﺎ از ﺟﻨﮕﻞﻫﺎی ﻣﺎﻧﮕﺮو و ﺻﺨﺮهﻫﺎی ﻣﺮﺟﺎﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ درﯾﺎﭼﻪﻫﺎی ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ و ﯾﺎ در دﺷﺖﻫﺎی ﺷﻮر ﮐﻮﯾﺮی ﺷﮑﻞ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ.

از ﻃﺮﻓﯽ اﯾﺮان در ﻣﺴﯿﺮ دو ﮐﺮﯾﺪور اﺻﻠﯽ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﮐﺮه زﻣﯿﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ، ﻟﺬا اﻫﻤﯿﺖ و ﻧﻘﺶ ﺗﺎﻻبﻫﺎی اﯾﺮان در ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻧﻈﺎم ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد اﺳﺖ. از 42 ﻧﻮع ﺗﺎﻻب ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﮐﻨﻮاﻧﺴﯿﻮن راﻣﺴﺮ در ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎن ﺑﺠﺰ ﯾﮏ ﻧﻮع ﺗﺎﻻب ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺎﻻبﻫﺎی ﺗﻨﺪ، ﺑﻘﯿﻪ در ﮐﺸﻮر اﯾﺮان ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﺗﻨﻮع ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد ﺗﺎﻻبﻫﺎی اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﻌﺪاد ﺗﺎﻻبﻫﺎی اﯾﺮان ﺑﻪواﺳﻄﻪ وﺳﻌﺖ ﮐﺸﻮر ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد و ﻣﺤﺪوده ﺗﻐﯿﯿﺮات اﺑﻌﺎد آﻧﻬﺎ ﺑﺴﯿﺎر وﺳﯿﻊ اﺳﺖ ﺑﻪﻃﻮری ﮐﻪ وﺳﻌﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﯿﻦ ﮐﻤﺘﺮ از ﭼﻨﺪ ﻫﮑﺘﺎر ﺗﺎ ﺑﯿﺶ از 500,000 ﻫﮑﺘﺎر در ﻧﻮﺳﺎن اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﺑﯿﺶ از 84 ﺗﺎﻻب ﺑﺎ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺑﯿﻦ آﻧﻬﺎ ﺗﺎﮐﻨﻮن 35 ﺗﺎﻻب در ﻗﺎﻟﺐ 24 ﻋﻨﻮان، ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﮐﻞ 1,483,247 ﻫﮑﺘﺎر، ﺑﻪ ﮐﻨﻮاﻧﺴﯿﻮن راﻣﺴﺮ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪه و ﻣﺸﻤﻮل ﻣﻘﺮرات اﯾﻦ ﮐﻨﻮاﻧﺴﯿﻮن ﮔﺮدﯾﺪه اﻧﺪ.

بررسی دقیق تر وضعیت تالاب‌های ایران؛ تالاب‌ها منشا گرد و غبارمی‌شوند

ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎی ﺣﺎﺻﻞ از ﺑﺮرﺳﯽ وﺿﻌﯿﺖ 84 ﺗﺎﻻب ﻣﻬﻢ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺪه ﮐﺸﻮر ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﻌﺪاد 31 ﺗﺎﻻب، ﺑﻪﺗﺪرﯾﺞ ﺗﻤﺎم ﯾﺎ ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻣﺮﻃﻮب ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده و ﺑﻪ ﻣﻨﺸﺄ اﻧﺘﺸﺎر ﮔﺮد و ﻏﺒﺎر ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه‌اﻧﺪ. ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ در ﺟﺪول زیر ﺟﺰﺋﯿﺎت اﯾﻦ ﺑﺮرﺳﯽ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ، در ﻣﺠﻤﻮع ﺣﺪود 58 درﺻﺪ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﮐﻞ اﯾﻦ ﺗﺎﻻبﻫﺎ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ و ﺑﺴﺘﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺎك و ﻧﻤﮏ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺮﺧﯽ از اﯾﻦ ﺗﺎﻻبﻫﺎ از ﻓﻬﺮﺳﺖ ﮐﻨﻮاﻧﺴﯿﻮن راﻣﺴﺮ ﺧﺎرج و ﯾﺎ در ﺣﺎل ﺧﺎرج ﺷﺪن ﻫﺴﺘﻨﺪ.


ﻋﻮاﻣﻞ ﻧﺎﭘﺎﯾﺪاری ﺗﺎﻻب‌ﻫﺎی ایران

درﺧﺼﻮص ﻣﺎﻫﯿﺖ ﻋﻮاﻣﻞ ﻧﺎﭘﺎﯾﺪاری اﮐﻮﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎی ﺗﺎﻻﺑﯽ ﺑﺎﯾﺪ اذﻋﺎن داﺷﺖ ﮐﻪ واﻗﻊ ﺷﺪن ﺗﺎﻻبﻫﺎ در ﭘﺴﺖﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺎط ﺣﻮﺿﻪﻫﺎی آﺑﺨﯿﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﮐﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﺜﺒﺖ ﯾﺎ ﻣﻨﻔﯽ در ﺑﺎﻻدﺳﺖ اﺛﺮ ﺧﻮد را روی ﺗﺎﻻبﻫﺎ ﺑﮕﺬارد و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ »ﺗﺎﻻبﻫﺎ آﯾﯿﻨﻪ ﺗﻤﺎم ﻧﻤﺎی ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﺎ در ﺣﻮﺿﻪﻫﺎی آﺑﺨﯿﺰ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ«. ﺗﻨﻮع ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ در ﺣﻮﺿﻪﻫﺎی آﺑﺨﯿﺰ ﺑﻪﻗﺪری زﯾﺎد و از ﻧﻈﺮ ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬاری ﭘﯿﭽﯿﺪه اﺳﺖ ﮐـﻪ ﺷـﺎﯾﺪ ﻧﺘﻮان ﺑﺎ ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ ﺳﻬﻢ ﻫﺮﮐﺪام را در ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺗﺎﻻب ﻣﺸﺨﺺ ﺳﺎﺧﺖ. اﯾﻦ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎ ﻫـﻢ در ﺑﺨـﺶ دوﻟﺘـﯽ و ﻫﻢ در ﺑﺨﺶ ﻏﯿﺮدوﻟﺘﯽ ﺟﺮﯾﺎن دارد و ﻋﻼوهﺑﺮ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدن ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪ دوﻟﺖ، ﺑﻪ ﺳـﺎﯾﺮ ﻋﻮاﻣـﻞ ﻧﻈﯿـﺮ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، وﺿﻌﯿﺖ اﻗﺘﺼﺎدی ﻣﺮدم، وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﺣﺘﯽ ﺳﯿﺎﺳـﯽ ﺑﺴـﺘﮕﯽ دارد.

اﮔﺮ در اﯾـﻦﻣﯿﺎن، ﺣﮑﻢﻓﺮﻣﺎﯾﯽ ﺧﺸﮑﺴﺎﻟﯽ را ﻧﯿﺰ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ، ﻣﻌﺎدﻟﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﺎﻻبﻫﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪهﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد. درﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺗﺎﻻبﻫﺎی ﮐﺸﻮر از ﺑﺮﺧﯽ ﻣﺸﮑﻼت و ﺗﻨﺶﻫﺎی ﻣﺤﯿﻄﯽ رﻧﺞ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﻮارد ﺣﺘﯽ ﮐﺎرﮐﺮدﻫﺎی اﺻﻠﯽ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺗﻨﻮع زﯾﺴﺘﯽ اﺳﺖ ﻧﯿﺰ ﺧﺪﺷﻪدار ﻣﯽﺷﻮد و اﯾﻦ ﺧﺴﺎرت ﺑﺰرگ ﻣﺎدی و ﻣﻌﻨﻮی ﺑﻪ ﮐﺸﻮر وارد ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺑﺎﻧﮏ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎل 2012 ﻣﯿﻼدی ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺧﺴﺎرت ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺗﺎﻻبﻫﺎی ﮐﺸﻮر ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ 350 ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر آﻣﺮﯾﮑﺎ (ﻣﻌﺎدل 2800 ﻣﯿﻠﯿﺎرد رﯾﺎل) ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺗﺎﻻبﻫﺎ ﺑﻪدﻟﯿﻞ واﻗﻊ ﺷﺪن در ﭘﺴﺖﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺎط ﺣﻮزهﻫﺎی آﺑﺨﯿﺰ، ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ اﻏﻠﺐ ﺗﻐﯿﯿﺮات و ﺗﺤﻮﻻت ﺑﺎﻻدﺳﺖ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ براساس گزارش مرکز پژوهش های مجلس شورای تالاب های ایران ﺑﺎ اﻧﻮاع ﻣﺸﮑﻼت دﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﺒﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎرزﺗﺮﯾﻦ آﻧﻬﺎ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:

اﻟﻒ) اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﯽروﯾﻪ ﺳﻄﺢ زﯾﺮﮐﺸﺖ اراﺿﯽ ﺣﻮﺿﻪﻫﺎی آﺑﺮﯾﺰ ﺑﺎﻻدﺳﺖ، درﯾﺎﭼﻪﻫﺎ و ﺗﺎﻻبﻫﺎ،

ب) ﮐﺎﻫﺶ آب ورودی ﺑﻪ ﺗﺎﻻبﻫﺎ از ﻣﻨﺎﺑﻊ آب ﺳﻄﺤﯽ و زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺣﻮزه آﺑﺨﯿﺰ و دﺷﺖﻫﺎی اﻃﺮاف ﺗﺎﻻبﻫﺎ (ﻋﺪم ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺣﻘﺎﺑﻪ زﯾﺴﺖﻣﺤﯿﻄﯽ ﺗﺎﻻبﻫﺎ) ﺑﻪوﯾﮋه در اﺛﺮ اﺟﺮای ﭘﺮوژهﻫﺎی ﺳﺪﺳﺎزی و اﻧﺘﻘﺎل ﺑﯿﻦﺣﻮزهای،

ج) اﺟﺮای ﻃﺮحﻫﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪای و زﯾﺮﺑﻨﺎﯾﯽ ﺑﺰرگ ﻣﺜﻞ راﻫﺴـﺎزی، ﭘﺘﺮوﺷـﯿﻤﯽ، ﭘﺎﻻﯾﺸـﮕﺎه، ﻓﺮودﮔـﺎه، ﺧﻄﻮط اﻧﺘﻘﺎل ﻧﯿﺮو و... در ﻣﺤﺪودهﻫﺎی اﺛﺮﮔﺬار ﺗﺎﻻبﻫﺎ،

د) ورود اﻧﻮاع آﻻﯾﻨﺪهﻫﺎی ﺑﯿﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ، ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ و ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﮔﺴﯿﻞ ﺷﺪه از ﻣﺰارع ﮐﺸﺎورزی، ﺷﻬﺮﻫﺎ و آﺑﺎدیﻫﺎ و ﺻﻨﺎﯾﻊ و رﺳﻮﺑﺎت ﻧﺎﺷﯽ از ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﺧﺎك ﺑﺎﻻدﺳﺖ ﺗﺎﻻبﻫﺎ،

ﻫـ) ﺷﮑﺎر و ﺻﯿﺪ ﻏﯿﺮﻣﺠﺎز و ﺑﯽروﯾﻪ و ﺑﺮداﺷﺖ ﻋﻠﻮﻓﻪ و ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺗﺎﻻﺑﯽ، ﺑـﯿﺶ از ﺣـﺪ ﺗـﻮانﺗﺠﺪﯾﺪﭘﺬﯾﺮی ﺗﺎﻻب،

و) ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺎرﺑﺮی اراﺿﯽ ﺗﺎﻻﺑﯽ ﺑﺮای اﻣﻮر ﮐﺸﺎورزی و...،

ز) راﻫﯿﺎﺑﯽ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎی ﻏﯿﺮﺑﻮﻣﯽ و ﻣﻬﺎﺟﻢ ﺑﻪ ﺗﺎﻻبﻫﺎ،

ح) ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻗﻠﯿﻢ و ﺧﺸﮑﺴﺎﻟﯽ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﮐﺸﻮر ﮐﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﺑﺎرشﻫﺎ، ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻟﮕﻮی ﺑﺎرش از ﺑﺮف ﺑﻪ ﺑﺎران و اﻓﺰاﯾﺶ دﻣﺎ را ﺳﺒﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﺸﮑﻼت ﻓﻮق‌اﻟﺬﮐﺮ درواﻗﻊ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی ﺑﺮوز ﯾﺎﻓﺘﻪای از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای از ﻣﻮاﻧﻊ رﯾﺸﻪای ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻏﯿﺮﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺗﺎﻻبﻫﺎ در ﮐﺸﻮر ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻻزم اﺳﺖ ﺑﺮای ﻓﺎﺋﻖ آﻣﺪن ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻼت، اﺑﺘﺪا ﺑﺮای ﺗﺜﺒﯿﺖ و ﭘﺎﯾﺪاری ﺗﺎﻻبﻫﺎ ﭼﺎرهﺟﻮﯾﯽ ﺷﻮد.

ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻮاﻧﻊ رﯾﺸﻪای ﻧﺎﭘﺎﯾﺪاری زﯾﺴﺖﺑﻮمﻫﺎی ﺗﺎﻻﺑﯽ ﮐﺸﻮر ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:

اﻟﻒ) ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﻣﻮﺟﻮد ﺗﺎﻻبﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﻟﯽ اﺻﻠﯽ آﻧﻬﺎ دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎی دوﻟﺘﯽ اﺳﺖ، ﺑﺮای ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﻣﯿﻠﯿﻮنﻫﺎ ﻫﮑﺘﺎر ﺗﺎﻻب در ﮐﺸﻮر ﻧﺎرﺳﺎ و ﻏﯿﺮاﻗﺘﺼﺎدی اﺳﺖ.

ب) ﻗﻮاﻧﯿﻦ و ﻣﻘﺮرات ﺟﺎری ﭘﺸﺘﻮاﻧﻪ اﺟﺮاﯾﯽ ﻻزم ﺑﺮای ﺣﻔﻆ و ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺗﺎﻻبﻫﺎ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﮑﺮده اﺳﺖ

ج) ﺑﻬﺮه‌وری ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی، ﺑﻪوﯾﮋه در راﻧﺪﻣﺎن ﻣﺼﺮف آب ﮐﺸﺎورزی ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﻣﺼﺮف ﺑﺎﻻ، از راﻧﺪﻣﺎن ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﯿﺴﺖ،

د) ﺧﺼﻠﺖﻫﺎی ﻧﺎدرﺳﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ازﺟﻤﻠﻪ ﻣﻨﻔﻌﺖﻃﻠﺒﯽ ﺧﺴﺎرتﺑﺎر ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺼﺮف ﮐﺮدن اراﺿﯽ ﺗﺎﻻﺑﯽ، ﺷﮑﺎر و ﺻﯿﺪ ﻏﯿﺮﻣﺠﺎز، آﻟﻮده‌ﮐﺮدن ﺗﺎﻻب و... ﻧﻤﻮد ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ،

ﻫـ) ﻓﻘﺪان ﺳﺎزوﮐﺎرﻫﺎی ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮای ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﯿﻦ ﺑﺨﺸﯽ در دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎی دوﻟﺘﯽ ﻣﺴﺌﻮل و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﯿﻦ ﺳﺎﯾﺮ ذﯾﻨﻔﻌﺎن و اﺳﺘﻔﺎدهﮐﻨﻨﺪﮔﺎن از ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺗﺎﻻبﻫﺎ،

و) ﻓﻘﺮ اﻗﺘﺼﺎدی و ﻓﻘﺮ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ.