سلامت نیوز:پس از عبور از نیکشهر و جاده های خاکی بنت، توتان انگار جاییست گم شده در نقشه ی جغرافیا که برای رسیدن به روستاهایش نه جاده ای هست و نه نقشه ای. تنها کوره راه هایی خاکی و سنگی که فقط اهالی آشنای منطقه با تویتایی که سختی جاده ی نداشته را بارها چشیده می توانند تورا به مقصد برسانند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری،مقصد اما ناکجاییست که سرپناه اکثر اهالی اش بسته به فاصله با توتان جز کپر چیز دیگری نیست. دهستان توتان شامل تعدادی روستاست، که نام روستا را فقط به خاطر جمعیت حاظر می توان بر آن نهاد.

پوگومزی اولین روستاست که به علت نزدیکی با توتان اهالی دسترسی بهتری دارند می شود آثاری از چهار دیواری در آن دید. اما پس از عبور ازین روستا، گورجه تگ، ریکو، تخت پشت، کناردر و از آن ها بدتر، گزم آهو و میر عبدالله که دیگر حتی تویتای زخم دیده ی راهنمای سفر هم نمی تواند به آنجا برود، روستاهایی هستند که نه تنها مسیر دسترسی ندارند، بلکه اینجا نه از آب خبری هست نه از برق و نه هیچ چیز دیگر. تنها کپر است که می بینی و گاه اتاقک هایی به نام مسکن مهر که به دلیل عدم توان پرداخت پولش هیچ سکنه ای ندارند.

منبع درآمد اهالی سوزن دوزی و حصیر بافیست و روزی شان با تعداد انگشت شماری بز و گوسفند. تنقلات کودکان در فقر نشسته ی اینجا ریشه های درخت خرما و خوراکشان حلواست. اکثر اهالی شناسنامه ندارند و با وجود فقر و سوءتغذیه عجیب این است که شناسنامه دارها می گویند دلشان به یارانه ای خوش بود، که مدت هاست قطع شده است! حتی تانکر آب بهداشتی هم اینجا وجود ندارد و با وجود آب شرب غیر بهداشتی در این منطقه اگر کسی بیمار شود هیچ درمانگاهی حتی در توتان یا نزدیکی این روستاها وجود ندارد. اینجا جاییست که اهالی اش مدت هاست چشم امید از کرم مسئولان بسته اند.